Mogelijke risico's
Heel soms krijgt de baby te weinig zuurstof. Ook is er vaker ontlasting van de baby (meconium) in het vruchtwater. Baby's kunnen ernstig ziek worden als deze ontlasting in hun longen terecht komt. Mogelijk neemt de kans op deze risico's al tussen de 41 en 42 weken zwangerschap toe.
Er zijn wat verschillen tussen een natuurlijke en een ingeleide bevalling. Vaak is de ingeleide bevalling een stuk heviger en pijnlijker. Maar de pijn en intensiteit hangt wel weer af van de reactie op het hormoon dat wordt toegediend, waardoor de reactie op de weeën voor iedereen anders is.
Bij een inleiding wordt de bevalling kunstmatig op gang gebracht (ingeleid). Dit gebeurt met medicijnen die de weeën opwekken. Een inleiding gebeurt altijd in het ziekenhuis onder verantwoordelijkheid van een gynaecoloog van St. Antonius Geboortezorg.
Wanneer u komt voor een inleiding middels ballon catheter is niet goed te zeggen wanneer u zal bevallen. De meeste mensen bevallen binnen 3 dagen, maar een enkele keer moeten we een rustpauze inlassen en een volgende afspraak voor inleiding afspreken.
Recent onderzoek toont aan dat medisch ingrijpen zoals het inleiden van een bevalling of een keizersnede, invloed heeft op de gezondheid van het kind. De gevolgen hiervan zijn direct terug te zien in de eerste 28 dagen na de bevalling, maar ook nog tot de leeftijd van 5 jaar.
Het slangetje wordt vastgemaakt op uw bovenbeen. Het inbrengen van de ballon is niet pijnlijk. Het speculum onderzoek wordt door vrouwen vaak wel als onaangenaam maar niet heel pijnlijk ervaren.
Een enkele keer ontstaat een ontsteking op de plaats waar de elektrode is vastgemaakt. Dit is niet ernstig, maar wel vervelend voor het kind. De meeste inleidingen verlopen zonder complicaties en de risico's van een ingeleide bevalling zijn meestal niet groter dan die van een normale bevalling.
Het inleiden met een ballonkatheter of misoprostol werkt meestal goed. Mocht het met een ballonkatheter of misoprostol toch niet gaan, dan bespreekt de arts/klinische verloskundige de alternatieven met je. Het kan dan zijn dat de arts besluit dat wachten het beste is; er volgen dan een of twee dagen rust.
Voor een inleiding dient er ongeveer 2-4 cm ontsluiting te zijn, maar dient de baarmoedermond vooral 'rijp' te zijn. Wanneer dit niet het geval is, moet de baarmoedermond eerst 'rijp' gemaakt worden (dit wordt primen genoemd), dit wordt vaak met een ballonkatheter gedaan of met medicatie die vaginaal wordt ingebracht.
Na een inleiding in de avond bleken de baby's in een betere conditie ter wereld te komen. Er waren minder complicaties, zoals ademhalingsproblemen, en er vonden minder opnames van de baby's plaats ter observatie.
Over het algemeen wordt het infuus 1 à 2 uur na de geboorte van de baby en de placenta verwijderd. Afhankelijk van de reden van de inleiding kan dit langer duren, soms tot de volgende ochtend.
Van vrouwen die al eerder bevallen waren kreeg 14% een keizersnede, en in andere landen was dit tussen de 12 en 50%. Van vrouwen die bevielen van hun eerste kind werd 33% ingeleid in Nederland en 14% tot 36% in andere landen.
Ben je tussen de 41 en 42 weken zwanger en wil je ingeleid worden? Dan kun je dat bespreken met je verloskundige en gynaecoloog. Om een goede beslissing te kunnen maken, is het belangrijk dat je goede informatie krijgt over de optie 'inleiden' en de optie 'afwachten'.
Risico's en complicaties
Complicaties die met een inleiding kunnen samenhangen zijn: Een langdurige bevalling, met name als de baarmoedermond nog erg onrijp is. Soms wordt geen volledige ontsluiting bereikt en moet een keizersnede verricht worden. Een uitgezakte navelstreng.
Wanneer u gepland bent voor een inleiding moet u dezelfde spullen meenemen als bij een 'gewone' bevalling: kleding voor uzelf voor tijdens en na de bevalling, toiletartikelen en babykleertjes. Ook is het verstandig wat ter ontspanning en tijdverdrijf mee te nemen.
Het infuus wordt voorzichtig opgehoogd tot u 2 weeën per 5 minuten hebt. De hoeveelheid oxytocine die u nodig heeft wisselt sterk evenals de duur van de inleiding. De meeste vrouwen bevallen echter wel binnen 24 uur na het starten van de oxytocine.
Om ontsluiting te krijgen heb je krampen/weeën nodig. Dat heeft voornamelijk met hormonen te maken in plaats van met bewegen. Het is wel zo dat als je eenmaal krampen/weeën hebt, het supergoed is om te blijven bewegen omdat het ervoor kan zorgen dat de ontsluiting daardoor sneller verloopt.
Het breken van de vliezen is niet pijnlijk, je voelt alleen een beetje warm water lopen. Na het breken van de vliezen wordt er steeds nieuw vruchtwater aangemaakt. Wanneer je vliezen gebroken zijn maar je hebt nog geen krachtige weeën mag je niet in bad vanwege de kans op een infectie.
De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond. Naarmate de bevalling vordert, wordt de baarmoeder weker en de baarmoederhals korter. Hierdoor kan de verloskundige een inschatting maken van de vordering van de bevalling.
Sommige vrouwen vinden het opwekken van weeën pijnlijker.
Oxytocine-opgewekte weeën kunnen ook heel sterk zijn, en er is vaak minder tijd om hieraan te wennen dan wanneer de bevalling spontaan begint. Daarnaast kan het toegenomen aantal vaginale onderzoeken en andere interventies extra pijn of ongemak veroorzaken.
Als de baby onvoldoende gegroeid is (<p3), maar een goede bloeddoorstroming heeft, dan kun je in overleg met je gynaecoloog afwachten tot 37 weken. Zijn de weeën dan nog niet vanzelf begonnen? Dan krijg je het advies voor een inleiding.
Het is vrij normaal dat je bij een tweede al een week of wat rondloopt met bijvoorbeeld 2-3 centimeter ontsluiting. De baarmoedermond is dan ook al verweekt en verstreken, dus als je bevalling echt gaat beginnen heb je het eerste stuk eigenlijk al gehad.
Bewegen is altijd goed, zowel in de zwangerschap als tijdens de bevalling. Tijdens de bevalling kan bewegen er zelfs voor zorgen dat de bevalling sneller gaat. Ga om de bevalling op te wekken wandelen, fietsen of zet een feel good muziekje op en ga lekker dansen. Ook heel goed voor de gelukshormonen!
De actieve ontsluitingsfase kan gemiddeld 10 uur duren, maar dat kan natuurlijk ook langer of korter zijn. Veel vrouwen raken in het einde van deze fase vermoeid, en kiezen soms dan ook voor pijnbestrijding. Hou nog even vol, nog een paar centimeters voordat je mag persen!