Ontwikkelingsfactoren zijn er op drie gebieden: • lichamelijke of motorische ontwikkeling • cognitieve ontwikkeling: alles wat met denken te maken heeft • sociaal-affectieve ontwikkeling: alles wat met gevoel te maken heeft.
Ontwikkelingsfactoren in de psychologie verwijzen naar factoren die belangrijk zijn bij het verklaren waarom een bepaald gedrag is opgetreden . Bijvoorbeeld, de leeftijd van een kind is een ontwikkelingsfactor, en het cognitieve niveau van een kind is een ontwikkelingsfactor.
(1) Ontwikkeling is een continu proces dat regelmatig plaatsvindt . (2) De groei in het ontwikkelingsproces varieert van persoon tot persoon, afhankelijk van de gezondheid, genetische eigenschappen en het voedsel dat ze consumeren. (3) De ontwikkeling volgt het juiste patroon in de groei van de zuigeling tot aan de dood.
Er zijn drie principes van groei en ontwikkeling: het cefalocaudale principe, het proximodistale principe en het orthogenetische principe . Deze voorspelbare patronen van groei en ontwikkeling stellen ons in staat te voorspellen hoe en wanneer de meeste kinderen bepaalde kenmerken zullen ontwikkelen.
In deze drie domeinen – fysiek, cognitief en psychosociaal – wordt ook de normatieve benadering van ontwikkeling besproken.
Op basis van deze definitie valt op te maken dat een aantal factoren van belang zijn binnen de cognitieve ontwikkeling, namelijk het geheugen, de cognitie en de aandachtsfunctie.
Ontwikkelingsfases van kind
Ieder kind ontwikkelt zich in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. Maar in grote lijnen maken kinderen wel allemaal dezelfde stappen door in hun ontwikkeling. Die ontwikkeling is in te delen in 11 fases.
Psychologische factoren spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van kinderen. Deze factoren omvatten verschillende aspecten van het mentale en emotionele welzijn van een kind en kunnen een blijvende impact hebben op hun groei en gedrag.
De cognitieve ontwikkeling van kinderen wordt beïnvloed door verschillende soorten factoren, waaronder: (1) biologische factoren (bijv. geboortegewicht van het kind, voeding en infectieziekten) [6, 7], (2) sociaal-economische factoren (bijv. ouderlijke bezittingen, inkomen en opleiding) [8], (3) omgevingsfactoren (bijv. thuissituatie, het aanbieden van geschikte speelmogelijkheden ...
Biologische factoren die de groei en ontwikkeling beïnvloeden, zijn onder meer genetische erfelijkheid, hormonale balans, voeding, algemene gezondheidstoestand en neurologische ontwikkeling .
ontwikkeling, spelontwikkeling en geloofsontwikkeling.
Volgens Elizabeth Hurlock betekent de term ontwikkeling ' een progressieve reeks veranderingen die plaatsvinden in een ordelijk en voorspelbaar patroon als resultaat van rijping en ervaring '.
Twee kenmerken van ontwikkeling zijn verandering en voortuitgang. Ontwikkeling is het veranderingsproces waarbij de combinatie van groei, rijping en leren leiden tot een hoger functioneringsniveau. Bij rijping gaat het dan om lichamelijke groei. Bij leren gaat het om het verwerven van kennis, inzicht en vaardigheden.
Volgens Vygotsky nemen kinderen naarmate zij ouder worden het gedrag van volwassenen steeds meer over. Dit doen zij door dingen meerdere malen zelf te doen. Daardoor zijn volwassenen steeds minder nodig, maar niet als het om nieuwe ervaringen gaat (zie hieronder).
In het schema ontwikkelingsaspecten en om- gevingsinteractie worden de volgende ontwik- kelingsgebieden onderscheiden: lichamelijke ontwikkeling, motorische ontwikkeling, cogni- tieve ontwikkeling, seksuele ontwikkeling, per- soonlijke ontwikkeling en sociaal-emotionele ontwikkeling.
De prepuberteit begint bij ieder kind op een ander moment. Gemiddeld zijn jongens 11,5 jaar oud.Bij meisjes begint het vaak iets eerder, als ze 10,5 zijn.
De centrale stelling van Kohlberg (1984) luidt dat de ontwikkeling van morele oordeelstructuren universeel is, inhoudende niet afhankelijk is van culturele factoren, geslacht, sociale klasse en dergelijke. Voorts stelt hij dat deze noodzakelijk en in volgorde verlopen via een zevental stadia.