Een “besluit” is bindend voor degene tot wie het gericht is (een EU-land of bedrijf) en is rechtstreeks toepasselijk. Zo heeft de Raad op 1 januari 2023 een besluit genomen om Kroatië toe te staan de euro in te voeren. Dit besluit gold dus enkel voor dat land.
In een beleidsregel kun je geen rechtstreekse verplichtingen aan burgers of bedrijven opleggen. Beleidsregels zijn wel bindend voor het bestuursorgaan dat de beleidsregel heeft opgesteld ( art. 4:84 Awb). Burgers en bedrijven mogen er dus op vertrouwen dat de beleidsregels worden gevolgd.
Het kaderbesluit beschrijft de verplichtingen van de lidstaat van veroordeling en van de lidstaat waarvan de veroordeelde onderdaan is, en de procedures die moeten worden gevolgd bij het beantwoorden van een informatieverzoek over veroordelingen. Het kaderbesluit is in alle lidstaten van toepassing.
De Richtlijn (Directive) is de enige rechtshandeling die niet-rechtstreeks bindend is. Personen en instellingen kunnen in principe geen rechten aan een Richtlijn ontlenen. Een Richtlijn bindt de lidstaten om de nationale wetgeving aan te passen en legt de lidstaten een resultaatverplichting op.
Nederland is een van de lidstaten van de Europese Unie (EU). De EU stelt ook wetten en regels op, namelijk verordeningen, richtlijnen en besluiten. Alle leden van de EU hebben afgesproken zich hieraan te houden. Dit geheel van Europese wetten en regels noemen we de rechtsorde van de Europese Unie.
Verordeningen zijn rechtshandelingen die automatisch en uniform van toepassing zijn op alle EU-landen zodra ze in werking treden, zonder dat ze in nationaal recht hoeven te worden omgezet. Ze zijn in hun geheel bindend voor alle EU-landen .
Bij richtlijnen worden er geen specifieke maatregelen opgelegd, maar zijn de lidstaten wel verplicht een bepaald resultaat te behalen. Besluiten zijn specifieke maatregelen die alleen bindend zijn voor het desbetreffende land of bedrijf waarop de maatregelen zijn gericht.
Een norm is op zich geen juridisch afdwingbaar gegeven. Wanneer een wet, een koninklijk besluit of een contract rechtstreeks naar een bepaalde norm verwijst, wordt die norm echter wel wettelijk bindend van karakter.
Wetten in formele en wetten in materiële zin. Wetten in materiële zin die geen wet zijn in formele zin. Beleidsregels.
Kaderbesluiten zijn bindend voor de lidstaten wat betreft het te bereiken resultaat , maar laten de nationale autoriteiten de keuze van vorm en middelen. Zij hebben geen rechtstreekse werking; ... De voortdurende basis voor kaderbesluiten is vastgelegd in overgangsbepalingen van het Verdrag van Lissabon.
Richtlijnen zijn gericht tot de lidstaten.Dit in tegenstelling tot verordeningen, die zijn gericht tot eenieder. Een richtlijn heeft voornamelijk tot doel uiteenlopende wetgevingen op elkaar af te stemmen (harmonisatie). Een besluit is verbindend in al zijn onderdelen.
Een staatsbesluit is een besluit houdende algemeen bindende regels, ter uitvoering van een wet dan wel ter regeling van een niet aan de wet voorbehouden onderwerp, hetwelk door de President, de Staatsraad gehoord, is vas~gesteld.
Onder besluit wordt verstaan: een schriftelijke beslissing van een bestuursorgaan, inhoudende een publiekrechtelijke rechtshandeling. 2. Onder beschikking wordt verstaan: een besluit dat niet van algemene strekking is, met inbegrip van de afwijzing van een aanvraag daarvan.
Beslissen en besluiten zijn synoniemen, maar kunnen niet altijd door elkaar gebruikt worden. Bij beslissen ligt de nadruk op het doorhakken van een knoop, zodat aan bestaande onzekerheid een einde gemaakt wordt. Bij besluiten ligt het accent op na rijp beraad komen tot een keuze tussen alternatieven.
In een wet staan verbindende voorschriften. Dat betekent dat er in grote lijnen uitgelegd wordt welke regels er voor een bepaald onderwerp gelden. De Eerste en Tweede Kamer moeten een wetsvoorstel goedkeuren. Een besluit is een gedetailleerdere beschrijving van de wet.
Normen, ook wel standaarden genoemd (uit het Engels 'standards') zijn uitgeschreven, formele afspraken voor producten en diensten. Is dat alles? Ja. Deze afspraken (berekeningen, tabellen, waardes, toepassingen, afspraken, methodes, processen e.d.) zijn gemaakt door belanghebbenden.
Het verschil tussen maatschappelijke normen en rechtsnormen is dat rechtsnormen in de wet staat en maatschappelijke normen niet.
Een richtlijn moet verplicht op een machine toegepast worden, maar een norm niet. Verder geldt inhoudelijk dat richtlijnen zich beperken tot de fundamentele eisen (zoals gezondheids- en veiligheidseisen) oftewel het vereiste resultaat.
Conclusie. Een beschikking is een besluit welke specifiek gericht is op een zaak of op een persoon en kan daarnaast op aanvraag worden afgedragen door een bestuursorgaan. Een afwijzing is op zichzelf een beschikking als er sprake is van een aanvraag die wordt afgewezen.
Een advies is niet bindend. Het wordt gegeven door een van de grote EU-instellingen (Commissie, Raad of Parlement) of door het Comité van de Regio's of het Europees Economisch en Sociaal Comité.
De rechten van individuele burgers en het Europees burgerschap zijn verankerd in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) en artikel 9 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU).
Het internationaal recht bestaat uit het geheel van regels die door staten of naties worden erkend als bindend in hun onderlinge betrekkingen, waaronder hun betrekkingen met internationale organisaties.
In tegenstelling tot een verordening, die na haar inwerkingtreding rechtstreeks van toepassing is in de lidstaten, is een richtlijn niet rechtstreeks van toepassing in de lidstaten. Zij moet eerst in nationaal recht worden omgezet voordat zij in elke lidstaat van toepassing is . In tegenstelling tot een besluit heeft de richtlijn een algemene strekking.
Om ervoor te zorgen dat de doelstellingen die in een richtlijn zijn vastgelegd, worden bereikt , moeten de lidstaten richtlijnen vóór een bepaalde datum omzetten in nationale wetgeving .