Omdat het sap van de zoethoutwortel een zwarte kleur heeft. Van dit sap wordt de blokdrop gemaakt, en dat is het basisingrediënt van drop. Daarnaast wordt er tegenwoordig bij de productie van drop vaak nog koolstof (Carbo Medicinalis Vegetabilis) toegevoegd om de kleur te versterken.
Zwart als koolstof
Als jij je dropje echt zwart wil hebben, zo zwart als drop zeg maar, dan moet je het zwart maken. Bijvoorbeeld door koolstof toe te voegen.
Drop dankt zijn zwarte kleur dus aan het bekende zoethout.
De zoethoutwortels worden van de struik afgeknipt en in de zon gedroogd. De struik zelf gaat terug in de grond en groeit weer aan. De wortels worden gemalen en met water tot een pap gemaakt. Deze wordt gefilterd en ingedikt tot blokdrop, een geconcentreerd dropje zoals dat in de winkel komt.
De wortels worden van de struik geknipt, de struik wordt weer in de grond gestopt en groeit opnieuw zijn wortels, en gedroogd in de zon. Door het drogen gaan ze niet schimmelen. Vervolgens worden de wortels gemalen en gemengd met water, hierdoor ontstaat eens pap die later wordt gefilterd en ingedikt.
Glycyrrhizine kan zorgen voor een verhoogde bloeddruk. Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie.
Waarom drop juist in Nederland zo populair is, is niet geheel duidelijk. Volgens sommigen komt het doordat we in Nederland (net als in Engeland en Scandinavië) aan de zee wonen en dat we daarom zo van de zilte smaak van drop houden. Maar er zijn wel meer landen die aan de zee liggen.
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt. In Nederland eten we er dus het meeste van, maar de productie komt uit een ander land.
Drop komt oorspronkelijk uit Italië
In het zuiden van Italië werd in 1731 voor het eerst van zoethoutwortel drop gemaakt. Giorgio Amarelli wist in zijn dropfabriek het gedroogde zoethout om te zetten in “Glycyrrhiza glabra”, de Latijnse naam voor blokdrop.
Onderzoek van de FDA toont aan dat het eten van meer dan 50 gram drop (ongeveer 10 dropjes) per dag, gedurende twee weken lang tot ernstige gevolgen voor de gezondheid kan leiden. Problemen als een te hoge bloeddruk en een kaliumtekort zorgen in veel gevallen voor hartritmestoornissen.
De smaken van drop en salmiak verschillen. Drop is vaak zacht en zoet en salmiak heeft meestal een intense smaak en smaakt ook vaak zout. Deze intense smaak komt van het ingrediënt salmiakzout. Goed om te onthouden is dat salmiak zelf geen dropsoort is, maar het is een smaak die vaak toegevoegd wordt aan drop.
Vroeger bond men de drop met Arabische gom, De gom is over het algemeen vervangen door zetmeel of gelatine. Andere bestanddelen zijn salmiak (ammoniumchloride), soms zout, evenals geur- en smaakstoffen, al dan niet synthetisch (eucalyptus, honing, anijs, melasse).
Uit een onderzoek van het Nederlandse Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is gebleken dat niet Nederland maar Spanje het land is waar de meeste drop wordt gemaakt. Spanje heeft daarmee Nederland van de eerste plaats geschopt. In Nederland eten we er dus het meeste van, maar de productie komt uit een ander land.
Waarom wordt trekdrop niet meer gemaakt? De belangrijkste reden is omdat de afzet niet groot genoeg was. Het dropje werd immers alleen in Nederland gegeten. Ook was de locatie van de fabriek in Hoogezand geografisch niet gunstig gelegen voor Haribo.
Het kan bijvoorbeeld komen door donkere voedingsmiddelen, zoals drop, bosbessen of rode wijn.
Drop is een snoepgoed dat wordt gemaakt van het wortelsap van de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra (vlinderbloemfamilie). De zuivere vorm heet blokdrop. De blokdrop wordt dan gebruikt als ingrediënt voor de snoepjes.
Drop is typisch nederlands omdat wij er mee opgegroeid zijn. We weten niet beter dan dat drop Nederlands is. Dat komt doordat onze voorouders al generaties lang drop eten en het doorgeven aan hun kinderen. Drop is om die reden in Nederland al jaren populair.
Drop wordt gezien als 'typisch Nederlands', als een kenmerkende vorm voor Nederlandse identiteit. Maar waarom? Drop wordt ook elders gegeten, en de zoethoutplant Glycyrrhiza glabra, waarvan de wortels het zwarte snoepje zijn kenmerkende smaak geven, is geen inheemse plant in Noordwest-Europa.
De populairste dropsoorten zijn muntdrop, Engelse drop en salmiakdrop.
Een volwassen man of vrouw kan veilig op een dag ongeveer 120 gram drop of een halve liter zoethoutthee gebruiken. Dit komt neer op ongeveer 20 tot 25 dropjes of 3 tot 4 glazen zoethoutthee.
In landen als Noorwegen, Finland, Zweden en Denemarken houden ze van drop zoals wij van drop houden: met een beetje zilte nasmaak. Je hoort wel eens dat dit komt doordat al die landen aan zee liggen, zoals Nederland aan zee ligt. Maar Frankrijk, Kroatië en Brazilië liggen ook aan zee.
HOEVEEL DROP EET NEDERLAND? De gemiddelde Nederlander eet ongeveer 2 kilo drop per jaar (gelijk aan 10 zakjes De Beste Drop Ooit). Wanneer je weet dat in de meeste andere Europese landen helemaal geen drop wordt gegeten, is dit absoluut een grote hoeveelheid.
Als je een grote hoeveelheid drop eet, krijg je ook veel glycyrrhizine binnen. Je lichaam gaat dan meer vocht vasthouden, waardoor je bloeddruk stijgt. Een verhoogde bloeddruk kan verschillende ziektes veroorzaken en is één van de risicofactor van dementie.
Bovendien zijn er ook grote verschillen tussen drop onderling. Neem bijvoorbeeld het onderscheid tussen zoete drop en zoute drop. Zoete drop is zoet omdat er zoveel suiker aan is toegevoegd dat het zoute niet meer te merken is. Zoete drop zit dus net als suikerwerk boordevol suiker en overdaad is dus allerminst gezond.
Als je uitgaat van het gemiddelde gewicht van een dropje, ongeveer 4 gram, dan zou je per dag meer dan 40 gram drop binnenkrijgen waarmee je een verhoogd risico op hartritmestoornissen ontwikkelt evenals een hogere bloeddruk. Kortom, de kans op een hartaanval wordt verhoogd.