Met een echo van de buik kan de arts binnenin uw buik kijken, zonder dat hij of zij hoeft te snijden in uw lichaam. Op de echo ziet de arts bijvoorbeeld organen en bloedvaten in uw buik. Een echo-apparaat bestaat uit een echokop die verbonden is met een computer met beeldscherm.
Een echografie is een onderzoek met geluidsgolven. Deze golven hoor je niet. De weerkaatsing (echo) van de golven maakt organen en weefsels zichtbaar op een beeldscherm. Zo kan de arts de organen in het lichaam bekijken en een mogelijke tumor en/of uitzaaiingen zien.
Geluidgolven kunnen namelijk niet door lucht heen dringen. Dit betekent ook dat lichaamsdelen die veel lucht bevatten, niet goed te zien zijn met een echo. De geluidsgolven kunnen ook niet door bot heen. De geluidsgolven verplaatsten zich door het lichaam en worden door de organen teruggekaatst.
Met een echografie van de hele buik kunnen zowel de organen in de bovenbuik (zoals de lever, galblaas en nieren) als de organen in de onderbuik (zoals de blaas, baarmoeder en eierstokken) zichtbaar worden gemaakt. Dit onderzoek wordt onder andere verricht bij laboratoriumafwijkingen of buikklachten.
U krijgt de uitslag niet meteen te horen. De uitslag komt binnen 3 werkdagen terecht bij uw behandelend arts. Die bespreekt de uitslag met u.
Met een echografie zien we weefsels en organen in beelden op een monitor. We doen dit onderzoek om te kijken of iemand een bepaalde aandoening heeft, zoals een abces, een verwijd bloedvat, een bloeding, een goed- of kwaadaardige tumoren, een gal- en niersteen en een ontsteking.
Een echo is een onderzoek waarbij we via geluidsgolven uw organen op een beeldscherm kunnen zien. Dit onderzoek is niet pijnlijk en niet schadelijk. Tijdens de echo bekijken we organen in uw boven- en onderbuik. Zoals uw lever, milt, alvleesklier, nieren of blaas.
Een echo. De echografie maakt uw lever, galwegen en alvleesklier zichtbaar op een beeldscherm. Zo kan de arts een mogelijke tumor zien.
Echo onderbuik of echo nieren/blaas
U mag eten en drinken zoals u gewend bent. Om het onderzoek goed te kunnen uitvoeren moet de blaas helemaal vol zijn. Daarom moet u vóór het onderzoek extra drinken. Hieronder leest u hoeveel.
Waarom is het nodig om voor sommige onderzoeken nuchter en/of met een volle blaas te komen? Voor sommige organen en weefsels is het nodig dat u nuchter bent, om deze met behulp van echografie goed in beeld te kunnen brengen. Darmgassen kunnen bijvoorbeeld het echobeeld ernstig belemmeren.
Er zijn een heel veel aandoeningen die snel en goed te zien zijn met een echo-onderzoek. Hieronder volgt een aantal voorbeelden hiervan: Slijtage van een gewricht (artrose) is al in een vroeg stadium zichtbaar, al voor dit op een röntgenfoto duidelijk zichtbaar is. Zenuwirritaties zoals een neuroom van Morton.
Het detailniveau is bovendien een stuk hoger dan van echografie. Het verschil met MRI is dat deze techniek geen röntgenstraling gebruikt maar magnetische velden. MRI maakt ook plakjes, net als CT, maar is minder in staat botstructuren zichtbaar te maken.
Gemiddeld moet je toch wel uitgaan van zo'n 100 euro voor een buikecho. Echografie van de buik kan onder andere gebruikt worden voor een beter inzicht in vorm, structuur en ligging van de lever, milt, nieren, maagdarmkanaal, geslachtsorganen, bijnieren en andere weefsels in de buikholte.
Darmkanker kan verschillende klachten geven, zoals een veranderde ontlasting of bloed in de ontlasting. Om vast te stellen of u darmkanker heeft, krijgt u een kijkonderzoek in de darm (coloscopie). Er wordt ook een stukje weefsel weggehaald en onderzocht. Ziet de arts poliepen, dan haalt hij die ook weg.
Darmkanker heeft geen typische symptomen en de klachten kunnen van persoon tot persoon vrij uiteenlopend zijn. Een klein gezwel zal immers geen last geven: kleur en vorm van de stoelgang blijven normaal. Dat kan veranderen als de tumor groter wordt en groeit.
Met een echografie kunnen de nieren, de urineleiders en de blaas zichtbaar gemaakt worden op een beeldscherm. Een eventuele dilatatie, verwijding van het afvloedsysteem van de nieren is nu te zien. Ook geeft een echografie een afbeelding van de blaas en de prostaat.
De radioloog bestudeert de gemaakte foto's. De uitslag is na 2 à 3 werkdagen bekend bij de behandelend arts. Van uw behandelend arts krijgt u de uitslag.
Voor dit onderzoek moet u nuchter zijn: U moet 4 uur voorafgaand aan het onderzoek nuchter blijven. Dit betekent dat u 4 uur voor het onderzoek niet mag eten, roken of kauwgom kauwen. Zorg ervoor dat de laatste maaltijd die u voor het onderzoek eet, een lichte maaltijd is.
Een aanval van acute alvleesklierontsteking kenmerkt zich vooral door hevige pijn boven in de buik. De pijn kan uitstralen naar de rug, linkerzij of linkerschouder. De pijn verergert meestal na een maaltijd. Ook koorts en een oppervlakkige en snelle ademhaling zijn veel voorkomende klachten.
Bij acute alvleesklier treedt plotseling hevige buikpijn op. De pijn kan uitstralen naar de linkerzij, schouder en rug. Ook koorts en een snelle ademhaling zijn veel voorkomende klachten, net zoals misselijkheid en braken. Na een maaltijd nemen de klachten vaak toe.
Een tumor in de kop van de alvleesklier kan leiden tot afsluiting van de grote galbuis. Door opeenhoping van gal kunnen uw huid en oogwit geel kleuren. Door een verstoorde vertering van voedsel, kunnen klachten ontstaan als misselijkheid, braken en diarree.
In grote lijnen zijn er drie soorten radiologische onderzoeken: onderzoeken die gebruik maken van röntgenstralen, zoals de klassieke röntgenopname of de CT-scan, onderzoeken op basis van geluidsgolven, met andere woorden de echografie, en technieken die werken met magneetvelden, de MRI.
Het abdomen of de buikholte is het gedeelte van het lichaam tussen de onderkant van de ribbenkast en de bovenkant van de dijbenen. De inhoud van de buikholte wordt onder andere gevormd door de spijsverteringsorganen en het urinesysteem.
De sterkte van het echosignaal wordt door het echo-apparaat omgezet in zwart, wit of grijs. Zwakke echosignalen worden zwart gemaakt, sterke signalen wit en in het tussenliggende gebied zijn er verschillende grijswaarden.