Een diagnose heeft vaak de aard van hypothesen die in de loop van de tijd kunnen worden bijgesteld.Classificeren is het toewijzen van een psychische stoornis aan een beschreven categorie.
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) is een classificatiesysteem waarin internationale afspraken zijn gemaakt over welke criteria van toepassing zijn op een bepaalde psychische stoornis op basis van (nieuwe) wetenschappelijke inzichten.
Volgens Haynes en Williams (2003) betreft de beschrijvende diagnose een uitgebreide omschrijving van de symptomen, kwetsbaarheidsfactoren, luxerende factoren en gevolgen van de problematiek.
Wat is het verschil tussen de DSM-4 en de DSM-5? De belangrijkste veranderingen in de DSM-5 zijn: Het assenstelsel waarlangs de verschillende diagnoses in DSM-4 werden gerubriceerd, is verdwenen. De DSM-5 kent drie secties.
Er is sprake van een vastgestelde diagnose volgens de DSM-5. In de verwijsbrief moet duidelijk staan wie is verwezen en waarom. Er moet duidelijk aangegeven worden welke soort psychologische zorg nodig is (basis of gespecialiseerde GGZ). Een verwijzing is één jaar geldig.
Het diagnose stellen of diagnosticeren is de kunst, techniek of handeling om aan de hand van waargenomen verschijnselen, "klachten" of "symptomen" daarvan de meest waarschijnlijke oorzaak te vinden.
Een diagnose wordt (na verwijzing door de huisarts) vastgesteld door een psycholoog of psychiater. Deze kijkt naar al je klachten en symptomen door vragen te stellen en naar je te luisteren, soms vragenlijsten af te nemen en je gedrag te observeren.
Het stellen van een diagnose vraagt om kennis, kunde en zorgvuldigheid. Om die reden mag alleen een gekwalificeerd en bevoegd behandelaar de diagnose stellen, zoals een BIG-geregistreerd gz-psycholoog, psychiater of psychotherapeut.
Een differentiële diagnose of differentiaaldiagnose is een wetenschappelijke methode om uit een lijst van mogelijke aandoeningen waaraan een bepaalde patiënt zou kunnen lijden, gegeven de klachten en symptomen die op dat moment bekend zijn, een diagnose te stellen. Een ander woord hiervoor is diacrise.
Sluit uit betekende hier Nader te onderzoeken en niet dat het werd uitgesloten.
Psychiaters en therapeuten stellen alle psychische stoornissen vast aan de hand van de Diagnostic and Statical Manual, vijfde editie, oftewel DSM-V. Dit kan dus worden gezien als een handleiding voor psychiaters en therapeuten om klachten, problemen en stoornissen te categoriseren en te benoemen.
DSM is de afkorting van 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders'. Dit is het handboek voor de classificatie van psychische stoornissen.
De eerste DSM verscheen in 1952, in de loop van de jaren verschenen volgende versies. In 1994 verscheen de DSM-4, die het tot 2013 volhield, zij het met een tekstrevisie in 2000: de DSM-4-TR. In 2013 verscheen de Engelstalige versie van de DSM-5, in april 2014 de Nederlandse vertaling.
Voordeel van de ICD is dat er geen scheiding in de classificatie wordt aangebracht tussen somatische en psychiatrische aandoeningen. Voordeel van de DSM-5 is dat deze veel meer kennis over psychiatrische aandoeningen reflecteert. Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie, versie april 2014.
als trefwoord met bijbehorende synoniemen: diagnose (zn) : onderscheiding, vaststelling.
Een vroege diagnose geeft u meer tijd om de hulp in te schakelen die u wenst, wanneer u die nodig heeft. Hoe eerder men op de hoogte is van de diagnose, hoe beter uw familie kan leren met de ziekte en de gedragsveranderingen om te gaan. Dit is voor zowel voor uw als uw naaste van groot belang.
Een psycholoog behandelt mensen met een psychische aandoening, stoornis of andere mentale problemen. Hij of zij kan een diagnose stellen en begeleidt een persoon vervolgens bij de behandeling van het probleem of de stoornis.
Binnen de gezondheidszorg kunnen zowel de disciplines van de arts als de verpleegkundige diagnoses vaststellen ten aanzien van een en dezelfde zorgvrager. De arts stelt een medische diagnose vast en de verpleegkundige formuleert een verpleegkundige diagnose.
Wat is diagnostisch onderzoek? Het diagnostisch onderzoek start vrijwel altijd met één of meerdere intakegesprekken. Dit gesprek voert één van onze specialisten of een arts/psycholoog/verpleegkundig specialist in opleiding onder supervisie van de specialist.
Het meervoud van diagnose is 'diagnoses'. Eén diagnose, twee diagnoses.
Een psychiater heeft geneeskunde gestudeerd en heeft zich daarna gespecialiseerd in de psychiatrie. Een psychiater mag diagnoses stellen en medicatie voorschrijven en behandelt daarom vaak mensen met meer complexe of zware psychiatrische stoornissen.
Sommige resultaten zijn enkele jaren geldig, bijvoorbeeld uitslagen over intelligentie of karaktereigenschappen. Andere resultaten worden meer bepaald door de situatie op het moment van het onderzoek en zijn niet jarenlang geldig. In het algemeen is de uitslag van een psychodiagnostisch onderzoek twee jaar geldig.
Dankzij de DSM zijn we in staat wereldwijd wetenschappelijk onderzoek te doen naar psychische stoornissen. Waar ook ter wereld, iedereen spreekt dezelfde 'DSM-taal'. Dat onderzoek is hard nodig.