“Die coating is een geel of rood laagje dat tijdens het rijpen om de meeste Hollandse kazen wordt aangebracht, om te beschermen tegen schimmels en bacteriën. De coating wordt gemaakt van polyvinylacetaat, een soort plastic”, vertelt Thom Huppertz, hoogleraar zuivel aan de Wageningen Universiteit aan nieuwssite Nu.nl.
De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas. De enige reden om de korst niet op te eten, is wanneer ze zwarte schimmel bevat, te verhard is of een ammoniakgeur of -smaak afscheidt.
Antwoord: Om harde kazen zoals Goudse zit een plastic laagje waar vaak een schimmelwerend middel, meestal natamycine (E235) in zit. Dit plastic kan beter niet opgegeten worden, de korst eronder kan wel zonder problemen worden gegeten.
Le Marcaire is een romige kaas met een eetbare korst afkomstig uit de Vogezen. Deze kaas is heel toegankelijk voor op de borrelplank.
Materiaal. Een kaaskorst kan gemaakt zijn van een schimmel, paraffine of een kunststof polymeer. Er zijn in verschillende landen manieren gevonden om een kaaskorst te maken. In Nederland wordt kaas vaak geperst met een wrongel.
“Die coating is een geel of rood laagje dat tijdens het rijpen om de meeste Hollandse kazen wordt aangebracht, om te beschermen tegen schimmels en bacteriën. De coating wordt gemaakt van polyvinylacetaat, een soort plastic”, vertelt Thom Huppertz, hoogleraar zuivel aan de Wageningen Universiteit aan nieuwssite Nu.nl.
Deze korst wordt gemaakt door gemeenschappen van nuttige microben, waaronder de bacterie Penicillium candidum , die de kaas langzaam van buiten naar binnen laten rijpen. Terwijl de microben de vetten en eiwitten in de kaas afbreken, vormt het gebied onder de korst een zachte, vloeibare roomlijn.
Een belangrijk punt om te benadrukken is dat broodkorstjes niet per se gezonder zijn dan de zachte binnenkant van het brood. Hoewel sommige mensen denken dat de korstjes meer voedingsstoffen bevatten, zijn ze in werkelijkheid gemaakt van hetzelfde deeg als de rest van het brood.
De oranje coating, vaak aangetroffen op kazen als Gouda en Beemster, is een beschermende plastic laag die de kaas afschermt van schimmels. Aan deze plastic coating wordt vaak ook nog het schimmelwerende middel natamycine (E235) toegevoegd. De concentratie hiervan is gelukkig zo laag dat je er niet ziek van wordt.
Een korst vertraagt de wondheling, vergroot het risico op littekens, biedt geen bescherming tegen infecties en beperkt de beweeglijkheid van de huid. Probeer de wond dus altijd vochtig te houden met Flamigel[r].
Het advies is voor volwassenen om iedere dag 40 gram kaas te eten. En dan bij voorkeur een soort die in de Schijf van Vijf staat.
Zachte, witte kaas
Algemeen geldt de regel dat je de korst van zachte kazen, zoals brie en camembert, kan opeten. Deze romige zachte kazen hebben een zachte, witte rand. Die witte dons wordt gevormd tijdens het rijpingsproces wanneer de schimmels aan de melk worden toegevoegd.
Veel kazen zijn ook niet vegetarisch, omdat het dierlijke stremsel is gemaakt van de maag van een kalfje. Ook zijn er mensen die geen kaas eten omdat ze een plantaardig dieet volgen (en niet per se vegan zijn,) vanwege hun gezondheid. Veel kazen zijn vrij vet en zout en staan bekend als 'niet per se heel erg gezond.
Aan de buitenkant van het stuk kaas bij jou in de koelkast zit een oranje laagje. Dat is een plastic coating die de kaas beschermt tegen schimmels en uitdroging. Niet om op te eten dus!
In het geval van de hierboven genoemde vreemde materialen is het antwoord waarschijnlijk nee. De dikke, rode was van een Goudse kaas zal je niet doden als je het eet , maar het is nauwelijks aantrekkelijk als iets dat de smaak of textuur van de kaas verrijkt. (Je hebt waarschijnlijk vaker was van voedingskwaliteit ingenomen dan je denkt.
Gouda 48+ overjarig:
De kazen dragen een jaar lang het predicaat 'lekkerste kaas van Nederland'.
De minder opwindende waarheid: annatto, een natuurlijke, plantaardige voedingskleurstof die wordt gewonnen uit de zaden van tropische annattobomen . Zonder annatto is kaas de kleur van melk. Kleurstoffen worden al eeuwenlang aan cheddarkaas toegevoegd om kleurvariaties in melk te reguleren die kunnen ontstaan door seizoensgebonden veranderingen in het dieet van de koe.
Zachte kazen
De korst, gevormd tijdens het rijpingsproces, is eetbaar. De witte schimmelkorst maakt deel uit van het smaakpalet van de kaas. De enige reden om de korst niet op te eten, is wanneer ze zwarte schimmel bevat, te verhard is of een ammoniakgeur of -smaak afscheidt.
Wetenschappelijke studies hebben onderzocht of de korsten van brood meer voedingsstoffen bevatten dan de vochtige, veerkrachtige binnenkant. Het korte antwoord is: ja, broodkorsten bevatten meer voedingsstoffen . De reden hiervoor is dat het bakproces ervoor zorgt dat de buitenkant van het brood steviger en bruiner wordt.
De korst van de boterham is even gezond als de binnenkant (de kruim). De binnen- en buitenkant van het brood zijn tenslotte uit één en hetzelfde deeg gemaakt. Ook tijdens het bakken in de oven gaan geen voedingsstoffen uit de korst verloren. De korst heeft wel een sterkere smaak.
De korst heeft wel een sterkere smaak. En veel kinderen moeten daar aan wennen. Toch is het zeker aan te bevelen om de korstjes te geven aan je kind. Korstjes stimuleren het kauwen en bovendien leer je zo je kindje van jongs af aan om ook de korstjes op te eten!”
De zachte, witte korst van Camembert en Brie kan zonder problemen gegeten worden . De witte schimmel die de korst bedekt wordt geproduceerd door Penicillium candidum of door verschillende varianten daarvan.
Echte feta is gemaakt van schapen- en maximaal 30% geitenmelk, 'witte kazen' zijn van koemelk. Verder worden er aan feta nog allerlei extra eisen gesteld door de Griekse wet. Zo moet de kaas bijvoorbeeld 60 dagen rijpen en er mag niet meer dan 56% vocht in zitten.
Deze Franse kaas is niet alleen een genot voor de smaakpapillen, maar biedt ook aanzienlijke voedingswaarde. Studies hebben aangetoond dat Camembert kaas een goede bron is van hoogwaardige eiwitten, essentiële vitaminen zoals vitamine B12 en riboflavine, en mineralen zoals calcium en fosfor .