David Loeser is een Amerikaans neurochirurg. In 1980 ontwikkelde hij een pijnmodel met de vorm van een ei. Dat model bestaat uit vier elkaar omvattende cirkels, waarin steeds meer aspecten van pijn aan de orde komen. De binnenste cirkel staat voor nociceptie, de reactie van de zintuigcellen op een pijnprikkel.
Het model van Loeser
- De eerste cirkel = de (dreigende) verwonding waarin pijnprikkels omgezet worden in zenuwsignalen. - De tweede cirkel = de gewaarwording van pijn. - De derde cirkel = de pijnbeleving. - De vierde cirkel = het pijngedrag.
Sensitisatie pijn voelt vaak zeurend, doffer en diffuser, ook al zijn hierin verschillen per persoon. Psychologische (persoonlijke eigenschappen) en sociale factoren (omgeving, gebeurtenissen) spelen altijd een rol bij pijn, bij iedereen.
Als je een pijnprikkel voelt, voel je deze met de sensorische zenuwen. Deze sturen dan een signalen door naar de hersenen. De hersenen sturen dan signalen terug naar de spieren om te bewegen (bijvoorbeeld je hand wegtrekken van een kokende waterketel). Pijn begint dus bij de zenuwen.
Bij pijn aan spieren en gewrichten kunt u proberen door te gaan met wat u normaal elke dag doet. Bewegen kan meestal geen kwaad, ook als er geen oorzaak is gevonden. Wordt de pijn erger door bewegen, doe het dan tijdelijk rustiger aan en verdeel uw activiteiten over de dag.
Grofweg bestaan er drie verschillende soorten pijn: Acute pijn of nociceptieve pijn. Neuropathische pijn of zenuwpijn. Chronische pijn of sensitisatiepijn.
Als de poort van een onschadelijke prikkel open gaat, dan gaat de poort van de pijnlijke prikkel dicht, zodat deze niet meer naar de hersenen gaat en de pijn niet gevoeld wordt. Daarom heet dit ook wel de poorttheorie.
We wrijven of drukken op de pijnlijke plaats in de hoop om zo die interneuron weer aan te zetten. Door een niet-pijnlijk signaal via een nabijgelegen zenuwvezel (Aβ zenuw, zie figuur) te sturen, kunnen we de interneuron activeren en onze pijn doen afnemen.
Pijn is immers een onmisbaar onderdeel van ons afweersysteem. Als ons lichaam iets abnormaals detecteert zoals een slag, een snee of een brandend gevoel, zet het een pijnsignaal in gang om ons te doen reageren en ons te beschermen tegen de bron van het gevaar.
Pijn waarschuwt het lichaam voor gevaar (bijvoorbeeld pijnlijke hitte van vuur) of verdere beschadiging (bijvoorbeeld pijn bij steunen op een gekneusde of gebroken voet) in het lichaam. Pijn is niet alleen lichamelijk onplezierig, maar heeft ook invloed op hoe we ons voelen.
De zwaarste onder de soorten pijnstillers zijn de sterkwerkende opioïde pijnstillers zoals morfine zelf, oxycodon en fentanyl. Deze pijnstillers kunnen op verschillende manieren ingenomen worden.
De hoogste score werd gehaald door de combinatie ibuprofen (400 of 200 mg) plus paracetamol (1000 of 500 mg). Interessant weetje: een kop sterke koffie bleek het effect van de meeste pijnstillers nog te versterken. Er werden geen noemenswaardige nevenwerkingen gemeld na eenmalige inname van de diverse pijnstillers.
Tramadol is één van de zwakkere opiaten. Oxycodon is een sterker opiaat, net als morfine. De werking van oxycodon is dus beter dan die van tramadol. Behalve de werking zijn ook de bijwerkingen en het risico op verslaving hoger bij oxycodon versus tramadol.
Bij zenuwpijn voelt u een tintelende, prikkelende, branderige pijn. U kunt heftige pijnscheuten hebben. Mensen beschrijven dit ook wel als 'elektrische' of 'schietende' pijn. De pijn blijft vaak lang: weken of maanden.
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Langdurige pijn kan overgaan, of sterk verbeteren, maar dit zal per persoon verschillend zijn. Het belangrijkste om te weten is dat langdurige pijn vaak in stand wordt gehouden door diverse factoren.
Soms komen de volgende bijwerkingen van tramadol voor: Effecten op hart en bloedcirculatie, zoals hartkloppingen, snelle hartslag en flauwvallen. Maagklachten, opgeblazen en drukkend gevoel in de maag, diarree en braakneiging. Huidreacties, zoals jeuk en huiduitslag.
Tramadol is een morfineachtige pijnstiller (opiaat). Het heeft een sterke pijnstillende werking. Artsen schrijven het voor bij plotselinge of langdurige hevige pijn. Soms schrijven artsen het voor bij seksuele stoornissen (voortijdige zaadlozing).
Bij spier- en gewrichtspijn raadt de apotheek u paracetamol aan. Paracetamol wordt meestal goed verdragen, ook door mensen met maagklachten. Ook kan het prima worden gebruikt in combinatie met andere medicijnen.
Wanneer je kortdurend tramadol gebruikt, is het in principe niet gevaarlijk, tenzij je er allergisch voor bent. Tramadol is gevaarlijk tijdens de zwangerschap en mag niet gecombineerd worden met bepaalde medicijnen tegen HIV/AIDS en antidepressiva.
Bij pijn is paracetamol de beste keus. Dit heeft de minste bijwerkingen en werkt meestal goed. Werkt paracetamol na twee weken onvoldoende, dan kan de arts ook een ontstekingsremmende pijnstiller voorschrijven, zoals ibuprofen, diclofenac of naproxen. Werkt dit onvoldoende, dan kan uw arts tramadol voorschrijven.
Die zogeheten opiaten, zoals oxycodon, zijn in veel gevallen in de plaats gekomen van lichtere pijnstillers, zoals ibuprofen en diclofenac. Door het groeiende gebruik doen zich ook vaker complicaties voor, zoals vergiftiging.
“Mannen ervaren pijn minder intens. Sommige vrouwen geven overigens aan dat nierstenen pijnlijker zijn dan bevallen.” Dokter Paul Christo, pijnspecialist in het Johns Hopkins Hospital noemt dit “waarschijnlijk de ergste pijn die je je kunt voorstellen.
Pijn is (vaak) een signaal in uw lichaam dat ontstaat doordat er een beschadiging optreedt. Dit noemen we 'acute' pijn. Maar er hoeft niet altijd sprake te zijn van een beschadiging om pijn te hebben.