Stipulatieve definities hebben tot taak het gebruik van een term voor bepaalde doeleinden vast te leggen, bijv. in deze zin: Ik stel voor om onder 'verhaal' in het nu volgende 'een op bepaalde wijze gepresenteerde geschiedenis' te verstaan.
Bij een stipulatieve definitie gebruikt men de gewone definitie maar past hem aan, aan de specifieke situatie. Dit kan bijvoorbeeld zo: "In dit onderzoek zien wij 'werkdruk' als...".
Een stipulatieve definitie is een type definitie waarin aan een nieuwe of reeds bestaande term een nieuwe specifieke betekenis wordt gegeven ten behoeve van een argumentatie of discussie in een bepaalde context .
De stipulatie is de plechtige beloften om iets wel of niet te doen. In het algemeen zijn er vier soorten overeenkomsten: ● contractus re; De contractus re is een reële overeenkomst. Er moet een prestatie zijn verricht, voordat de andere afdwingbaar is.
Lexicale definities proberen het gebruik te rapporteren. Alle goede woordenboekdefinities zijn lexicaal, omdat ze aangeven hoe moedertaalsprekers de woorden in al hun verschillende betekenissen gebruiken. Stipulatieve definities zijn definities die de betekenis van een woord of zin specificeren of vastleggen.
Een definitie is een verklaring van de betekenis van een term (een woord, zin of andere set symbolen). Definities kunnen worden ingedeeld in twee grote categorieën: intentionele definities (die proberen de betekenis van een term te geven) en extensionele definities (die proberen de objecten op te sommen die een term beschrijft) .
Een nauwkeurige definitie is een definitie die de reikwijdte van de lexicale definitie van een term voor een specifiek doel beperkt of verkleint door aanvullende criteria op te nemen die de verzameling zaken die aan de definitie voldoen, beperken.
Met stipulatie wordt in het algemeen een overeenkomst, een koopje, een voorbehoud of een voorwaarde bedoeld.
stipuleren = bedingen, bepalen, vastleggen - Woordfeit: Het werkwoord stipuleren wordt met name gebruikt om aan te geven dat een verdrag, contract of andere (schriftelijke) afspraak een voorbehoud maakt of bepaalde voorwaarden stelt.
Een contract is een overeenkomst waarbij een of meer personen zich jegens een of meer andere verbinden iets te geven, te doen, of niet te doen. Een juiste lezing zou evenwel zijn: een verbintenis is de verhouding tussen partijen om iets te geven, te doen, of niet te doen.
Het definiendum is de term die gedefinieerd moet worden, terwijl de definiens de groep woorden of concepten is die in de definitie worden gebruikt en waarvan wordt verondersteld dat ze dezelfde betekenis hebben als het definiendum .
Een reportieve definitie wordt soms ook wel een lexicale definitie genoemd. Het rapporteert de bestaande betekenis van een term . Dit omvat het "bachelor"-voorbeeld hierboven, of de definitie van "prime number" als verwijzend naar een geheel getal dat alleen deelbaar is door 1 en zichzelf.
De context is de achtergrond of referentie van een uitdrukking, idee of gebeurtenis waaraan het zijn betekenis ontleent. Taalkundig wordt met context de zinsdelen, het hoofdstuk of de publicatie bedoeld waarin een woord of passage voorkomt en waaraan het zijn specifieke betekenis ontleent.
Een sport bestaat uit een fysieke of mentale activiteit, uitgevoerd individueel of in teamverband, met of zonder tegenspelers om van te winnen (bijvoorbeeld voetbal), of om een doel te bereiken (bijvoorbeeld bergbeklimmen), of om gezondheidsredenen (bijvoorbeeld zwemmen).
Rechtmatigheid is de overeenstemming met de geldende regels en besluiten van een (voorgenomen) handelwijze. In de juridische wereld wordt de term in de breedste zin van het woord gebruikt, terwijl de term vooral in een financiële en of materiële context wordt gebruikt op overheidsniveau.
Causaliteit betekent dat een verandering in de ene variabele een verandering in de andere variabele veroorzaakt. Er is dus wel sprake van een oorzaak-gevolgrelatie. De variabelen correleren én er is een causaal verband. Causaliteit wordt onderzocht in experimenteel onderzoek.
stipuleren (werkwoord zoals in beslissen over voorwaarden) Sterkste overeenkomsten . aanwijzen garanderen opleggen neerleggen voorzien vereisen specificeren spellen. Sterke overeenkomsten. akkoord gaan regelen onderhandelen voorwaarde contract verbond detailleren betrekken maken naam specificeren beloven postuleren beloven regelen slot staat.
Stipuleren, afspreken, bedingen, vaststellen, beloven.
Een verzoek tot rechtzetting is gericht tegen een beslissing over een bezwaar.
bepaling (zelfstandig naamwoord zoals in voorwaarde van overeenkomst) Sterkste overeenkomsten : regeling, clausule, verplichting, voorwaarde, bepaling, kwalificatie, vereiste, beperking, specificatie.
Een natuurlijke verbintenis is een verbintenis die niet bij een rechter kan worden afgedwongen. Een natuurlijke verbintenis bestaat als de wet of een rechtshandeling deze afdwingbaarheid uitsluit of als er sprake is van een dringende morele verplichting zonder dat deze verplichting in rechte afdwingbaar is.
Een nietige overeenkomst wordt geacht nooit te hebben bestaan. Dit betekent dat de juridische handelingen of afspraken die zijn gemaakt, niet afgedwongen kunnen worden en ook niet juridisch geldig zijn.
Een stipulatieve definitie introduceert een nieuwe betekenis aan een woord of een zin.Een lexicale definitie is gebaseerd op algemeen gebruik . Een nauwkeurige definitie probeert vaagheid in een term te verminderen voor een specifiek doel. Een theoretische definitie is bedoeld om begrip te bieden op basis van een theoretisch kader.
Er zijn verschillende soorten definities: de formele, de informele, de beschrijvende en de humoristische . De humoristische is niet bedoeld om de lezer te informeren over het onderwerp, maar alleen over het standpunt van de schrijver. De beschrijvende wordt vaak gebruikt om een concreet item of een abstracte term uit te leggen die moeilijk te categoriseren is.
Lexicale fouten zijn fouten op woordniveau. Het zijn vooral fouten die ontstaan door het gebruik van een verkeerd woord, onder andere doordat het Nederlandse woord let- terlijk wordt vertaald.