DRS is een afkorting van Drag Reduction System. Het systeem houdt simpel gezegd in dat coureurs op bepaalde momenten hun achtervleugel kunnen openklappen. Zo hebben auto's tijdelijk minder luchtweerstand en kunnen de coureurs elkaar makkelijker inhalen.
De beweegbare achtervleugel (Engels: driver adjustable bodywork), algemeen bekend als drag reduction system (DRS), is een autosporttechnologie gericht op het verminderen van de luchtweerstand om het inhalen verder te bevorderen in de Formule 1.
Gezien het grote snelheidsverschil vooral op circuits met lange rechte stukken, is het inhalen bij gebruik van DRS eigenlijk geen kunst meer. Uitremacties zijn niet nodig omdat er eenvoudig met 10 tot 15 km verschil ingehaald kan worden -ver- voor de bocht.
Bij het inschakelen van de DRS gaat het bovenste gedeelte van de achtervleugel open. De luchtweerstand vermindert, waardoor de topsnelheid – in combinatie met de slipstream – aanzienlijk toeneemt. Afhankelijk van het circuit en de afstelling van de auto kan DRS een snelheidsvoordeel van 10 tot 20 km/u opleveren.
De rijder drukt op een knop op zijn stuur en daardoor gaat een flap van de achtervleugel plat liggen. Zo ontstaat in de vleugel een opening van maximaal 85 millimeter. De auto klieft nu veel beter door de lucht en dat scheelt, afhankelijk van het circuit, tot 15 km/u aan topsnelheid.
Tijdens officiële metingen bleek dat een Formule 1-auto en een motor van de MotoGP precies even snel de 100 km/h bereiken. Daarna is een Formule 1-wagen sneller bij de 300 km/h per uur. Een F1-auto heeft hier 10,6 seconden voor nodig, terwijl een motor 11,8 seconden nodig heeft.
Formule 1-bolides accelereren in zo'n 2,6 seconden van 0 naar 100 kilometer per uur en bereiken in 10,6 seconden een snelheid van 300 kilometer per uur.
Ook in de regen mag DRS niet gebruikt worden, omdat de auto in natte omstandigheden extra neerwaartse druk nodig heeft om niet van het asfalt te glijden. Daarnaast rijden coureurs in geneutraliseerde fases altijd in een langzamer tempo en dus is extra topsnelheid niet nodig.
Hoewel het minimumgewicht van 798 kilo al behoorlijk hoog ligt, zijn er tal van teams die daar nog boven zitten. Naar verluidt zit zelfs alleen de auto van Alfa Romeo op het minimumgewicht. De auto's met 'overgewicht' moeten nu dus wat 'afvallen' om competitief te zijn of te blijven.
Er zijn een aantal regels omtrent het gebruik DRS tijdens de race: DRS mag pas gebruikt worden na de tweede ronde.
De Formule 1-wagens van het seizoen van 2022 zijn wederom voorzien van het DRS-systeem. Het is echter niet uitgesloten dat mits de nieuwe reglementen het gewenste effect hebben, we het gebruik hiervan gedurende het aankomende seizoen teruggeschroefd zien worden.
Alle teams maken gebruik van Triumphs 765 cc driecilinder, goed voor maar liefst 140 pk. Door het hoge vermogen halen ze een topsnelheid van 295 km/u.
Gewicht: MotoGP – 157 kg, Formule 1 – 640 kg (inclusief rijder). Vermogen: MotoGP – ca. 250 pk, Formule 1 – ca. 880 pk.
Tijdens de race
Echter heeft ieder circuit een aantal meetpunten, vlak voor de bestemde DRS-zones. Als de coureur binnen één seconde van een voorligger over dit meetpunt komt, heeft deze coureur DRS beschikbaar in de volgende zone. Als het gat groter dan één seconde is, blijft de achtervleugel dicht.
Hierdoor kan een hogere topsnelheid bereikt worden, wat inhalen eenvoudiger moet maken. In races werkt DRS alleen wanneer een coureur binnen een seconde van de voorganger rijdt, ook als dit een achterblijver is. In vrije trainingen en kwalificaties kan DRS op elk moment gebruikt worden, maar enkel binnen de DRS-zones.
Zodra de coureur de witte DRS-lijn op het circuit passeert (én binnen 1 seconden van de bolide voor hem rijdt) kan hij met één druk op de knop de DRS activeren. Overigens hebben de coureurs tijdens de eerste paar rondes van een Grand Prix nog geen DRS.
Hoewel de motor het kloppende hart van de auto is, zijn er nog een heel aantal andere onderdelen die onmisbaar zijn voor Formule 1-auto's. Zo wordt de motor gekoppeld aan een versnellingsbak: kosten hiervoor lopen vanaf 400.000 euro op tot rond de 800.000 euro.
In een F1-bolide zitten twee pedalen: het rempedaal en het gaspedaal. De koppeling zit aan het stuur, met twee hendels, zodat je die afhankelijk van het links of rechts de pits uitrijden kunt gebruiken.
De prijs voor elk van de drie toegelaten eenheden per seizoen wordt geraamd op ongeveer 10 miljoen euro. Wie de prijs van een huidige raceauto op 12 tot 15 miljoen schat, zit er dus niet ver naast.
Hoewel het misschien als een droombaan klinkt, moet je weten dat het vele jaren duurt om de noodzakelijke ervaring op te doen en dat er aanzienlijke financiële investeringen nodig zijn om een professioneel coureur in de Formule 1 te kunnen worden.
De blauwe vlag wordt getoond aan een coureur om aan te geven dat er een auto aankomt die hem op een ronde achterstand gaat zetten. Het is dan de taak van de langzamere coureur om de snellere auto zonder problemen te laten passeren.
Elke coureur is verplicht om minimaal één pitstop te maken, aangezien er per race op minimaal twee sets banden geracet moet worden.
De hoogst gemeten snelheid van een F1-auto ooit staat op naam van Honda. Ze verscheepten de RA106 uit het F1-seizoen naar de zoutvlaktes van Bonneville in de VS. Coureur en tevens redder van Grosjean in Bahrein, Alan van der Merwe wurmde zich in de Honda en behaalde een snelheid van 397,483 km/u.
De hoogst gemeten snelheid van de 300+ is 490 km/u, maar het schijnt dat 500 km/u prima te doen is in deze Chiron. De Koenigsegg Agera RS is trouwens officieel nog de snelste auto ter wereld.
Inmiddels heeft het merk bekendgemaakt hoeveel pk er onder de kap zit: 330 pk. Daarmee is de nieuwe dienstauto van onder andere Max Verstappen de krachtigste Civic ooit. Wie de Formule 1 volgt, weet dat de auto's van Red Bull en AlphaTauri nog altijd voorzien zijn van Honda-krachtbronnen.