SLE staat voor systemische lupus erythematodes. SLE is een auto-immuunziekte.Bij een auto-immuunziekte maakt het lichaam ontstekingseiwitten aan, die schade aan weefsels en organen kunnen veroorzaken. SLE wordt gekenmerkt door periodes van weinig tot geen ziekteactiviteit, afgewisseld met periodes van actieve ziekte.
Op de lange duur kan SLE tot nieuwe klachten leiden. Het kan dan gaan om ernstige klachten, zoals problemen met de nieren. Dit soort ernstige klachten die op de lange duur kunnen ontstaan, wordt wel 'complicaties' genoemd.
SLE is niet te genezen. Er zijn wel behandelingen die de ziekte rustiger kunnen maken.
Een vroege diagnose en een doeltreffende behandeling maken dat de meeste patiënten met SLE een normale levensverwachting en een normaal levenspatroon kunnen hebben. SLE komt vooral voor bij vrouwen en begint meestal tussen 20- en 40-jarige leeftijd.
Van bepaalde voedingsmiddelen wordt beweerd dat ze een ongunstige werking hebben (bijvoorbeeld: aardappelen, tomaat, paprika, aubergine). Van gefrituurd voedsel, sojaproducten en aspartaam zou de ziekte kunnen opvlammen.
Hoe het komt dat sommige mensen SLE krijgen en anderen niet, is niet helemaal duidelijk. Men weet dat genetische en omgevingsfactoren een rol spelen. De ziekte komt in bepaalde families meer voor. Nochtans is ze, voor zover bekend, niet erfelijk.
Om de diagnose SLE te kunnen stellen is bloedonderzoek noodzakelijk. Daarom wordt er bloed afgenomen. Een verpleegkundige of een medewerker van het laboratorium neemt een of meerdere buisjes bloed bij je af. Meestal krijg je hierbij een prik in de arm.
Andere oorzaken van een auto-immuunziekte:
Een belangrijke tweede oorzaak is chronische stress. Als de stress-as, dat wil zeggen het hormonale systeem dat vanuit de hersenen en de hypofyse de bijnieren aanstuurt voor een chronisch verhoogde aanmaak van cortisol zorgt.
SLE is de afkorting voor de ziekte Systemische Lupus Erythematodes, beter bekend als Lupus. SLE is een auto-immuunziekte waarbij het afweersysteem (immuunsysteem) zich tegen het eigen lichaam keert.
Verloop drug induced lupus erythematodes
Gebruik je statinen (cholesterolverlagende medicijnen) of biologische medicijnen, dan is de kans op deze vorm van lupus groter. Als je stopt met het 'verdachte' medicijn en de klachten verdwijnen, weet je zeker dat je drug induced lupus hebt.
SLE kan vaker voorkomen in de familie. Erfelijke factoren spelen een rol bij het ontstaan van de ziekte. Studies laten zien dat 10% van de kinderen met SLE een familie lid hebben die ook SLE heeft.
De eerste klachten kunnen komen vanuit één orgaan, maar systemische lupus erythematodes kan ook verschillende delen van uw lichaam tegelijk aantasten. Klachten zijn vaak algemeen: koorts, gewichtsverlies, moeheid of u voelt zich gewoon niet lekker. Specifieke klachten komen ook veel voor.
Het meest kenmerkend zijn de ANA (antinucleaire antistoffen) en anti-ds-DNA-antilichamen (antilichamen tegen dubbelstrengs DNA), die je bij bijna alle kinderen met SLE in het bloed kunt zien. Ook zie je een tekort aan witte bloedcellen (leukopenie), bloedarmoede en een verhoogde bezinking (uiting van ontsteking).
Levensverwachting. Zonder behandeling heeft een patiënt met auto-immuunhepatitis ongeveer 20% kans op vijf jaar overleving. Door behandeling met een combinatie van ontstekingsremmende medicijnen en medicijnen die het afweersysteem onderdrukken is dit beeld veranderd.
Bij een chronische immuunziekte functioneert het immuunsysteem niet goed. Er zijn grofweg vier soorten chronische immuunziekten: De afweer is te sterk en richt zich naar binnen (auto-immuunziekten zoals reuma) De afweer is te sterk en richt zich op externe factoren (allergieën, eczeem)
In de meeste gevallen spelen bij een auto-immuunziekte chronische ontstekingen van de organen of gewrichten een rol. Ook symptomen als vermoeidheid, depressie, pijnklachten en een algeheel ellendig gevoel hangen samen met dit type aandoeningen.
Behandeling van SLE gebeurt met medicijnen die ontsteking remmen. Afhankelijk van de ziekteactiviteit varieert de mate en intensiteit van behandeling. Hierbij is het streven om met zo min mogelijk medicijnen te zorgen voor afwezigheid van ziekteactiviteit.
Er is een scala aan medicijnen die kunnen worden ingezet bij auto-immuunziekten. Van ontstekingsremmende geneesmiddelen zoals ibuprofen, voltaren en naproxen tot bijnierschorshormoon cortison. Maar ook medicijnen die de stoffen blokkeren die de witte bloedcellen gebruiken om met elkaar te communiceren.
De meeste auto-immuunziektes zijn waarschijnlijk multifactorieel erfelijk. Dit betekent dat foutjes in een gen, samen met omgevingsfactoren ervoor zorgen dat iemand een auto-immuunziekte kan krijgen. Veel auto-immuunziektes komen dan ook vaker in een familie voor.
Bij ernstige klachten, is er een kans dat je niet meer kunt blijven werken. In dat geval kun je mogelijk (gedeeltelijk) arbeidsongeschikt worden verklaard. Als je veel last hebt van je klachten en werken lastiger wordt, ga dan naar je arts.
Deze stoffen noemen we auto-antistoffen. Hierdoor kunnen ontstekingen ontstaan in weefsels, zoals de huid, bindweefsel, gewrichten, de nieren, zenuwen en bloedvaten. SLE is een reumatische bindweefselontstekingsziekte.