- Wanneer zijn de klachten ontstaan of werden ze voor het eerst opgemerkt? - Waar voelt de patiënt de klachten precies? - Hoe is de ernst van de klachten? - Hoe is het karakter van de klachten? - Is de pijn alleen op die plaats gelokaliseerd of is er ook sprake van uitstraling? - Hoe is het gesteld met de duur van de ...
Nu is een goed moment om een aantal algemene vragen te stellen, zoals: - De voorgeschiedenis van de patiënt; heeft de patiënt bepaalde ziektes, is hij of zij ooit opgenomen geweest in het ziekenhuis of operaties ondergaan? - Familie anamnese; komen er bepaalde ziektes voor in de familie?
De anamnese, ofwel vraaggesprek, is een gestructureerde manier van het stellen van vragen aan het slachtoffer om meer informatie te verkrijgen over zijn klachten. Dit wordt met name door verpleegkundigen en artsen gebruikt en heeft voor eerstehulpverleners beperkte waarde in het veld.
Er zijn verschillende anamneses: 1) Initiële anamnese wordt afgenomen tijdens het eerste contact met de cliënt 2) Vervolganamnese wordt afgenomen nadat er een initiële anamnese is gedaan. 3) Speciële anamnese wordt afgenomen wanneer er specifiek op één aspect informatie nodig is.
Het doel van een anamnese is inzicht verkrijgen in de gebruikelijke levens- en gezondheidspatronen van de patiënt, de verstoringen die zich hierin hebben voorgedaan als gevolg van de gezondheidsproblematiek en de reacties van de patiënt hierop, zodat de aangeboden zorg een optimaal persoonsgericht karakter krijgt .
Het lichamelijk onderzoek bestaat uit het bekijken, beluisteren, bekloppen en bevoelen van uw lichaam.
Vragenlijst ter opsporing van algemene lichamelijke klachten.
Een anamnese waarin aandacht is voor sociale gegevens waaronder huidige woonsituatie, burgerlijke status, leefstijl met sociale activiteiten (patiënt in systeem), aanwezig mantelzorgsysteem en overige hulpvoorzieningen en biografie, vormt een belangrijk onderdeel van het CGA.
De gezondheidspatronen zijn volgens Gordon functioneel omdat ze de gedragingen weergeven van mensen in hun behoefte in het welbevinden. Deze gedragingen zijn er op gericht om individuele en sociale behoeften te vervullen en om het individu zo gezond mogelijk te houden.
Het doel van een anamnese is het verzamelen van gegevens over het functioneren van de patiënt in zijn omgeving. De reacties van de patiënt op zijn gezondheidsproblemen staan centraal. De verpleegkundige verzamelt de gegevens aan de hand van de 11 zorgpatronen van Gordon.
Niet alleen huisartsen kunnen een anamnese doen. Ook medische specialisten en andere beroepen in de zorg, zoals fysiotherapeuten en verpleegkundigen doen dit regelmatig. Zo komen jij en je behandelaar niet voor onverwachte verrassingen te staan.
Anamnese (Oudgrieks anamnêsis) betekent 'herinnering', en kan zijn: Anamnese (medisch): wat een patiënt zijn arts aan medische voorgeschiedenis kan vertellen. Verpleegkundige anamnese: het verzamelen van gegevens van de verpleegkundige bij de zorgvrager tijdens het verpleegproces.
De pijnanamnese is een hulpmiddel bij het verhelderen van het pijnprobleem, het stellen van (verpleegkundige) diagnoses en het afspreken van interventies. Wanneer pijnamanese afnemen: • Volwassenen. Patiënten met matige tot ernstige pijn (pijnintensiteit van 4 en /of hoger) en/of gebruik pijnmedicatie.
- Een tractus is een deel van het centrale zenuwstelsel. Het is een bundel van gemyeliniseerde axonen binnen het centrale zenuwstelsel.
Als je geneeskunde gaat studeren leer je in het begin van je studie hoe je de hoofdklacht van een patiënt uitvraagt. Dit doe je met de speciële anamneses. De functie van de speciële anamnese is de hoofdklacht uitvragen.
Dit onderzoek doen artsen om de dichtheid, inhoud, begrenzingen en grootte van organen te onderzoeken. Met percussie kunnen ze ook vaststellen of er vloeistof of lucht aanwezig is. Het bekloppen gebeurt met de vingers. Bij auscultatie luistert de arts met een stethoscoop op borst, rug en buik.
Het korte antwoord is ja. De bedrijfsarts mag lichamelijk onderzoek doen. Iedere arts, en dus ook de bedrijfsarts, is gerechtigd lichamelijk onderzoek te doen. De vraag is echter of lichamelijk onderzoek nodig is.
De gynaecoloog stelt je vragen en doet een lichamelijk onderzoek. Hij of zij voelt aan je buik en klopt erop. Zo kan de arts vocht in de buik of een tumor van de eierstok opsporen. Vaak voelt de arts ook of de lymfeklieren in de liezen of hals groter zijn dan normaal.
De NANDA –I classificatie omvat de verpleegkundige diagnoses, de NIC de verpleegkundige interventies en de NOC de verpleegkundige zorgresultaten, gezamenlijk NNN genoemd. Classificeren is het ordenen van begrippen en het in rubrieken onderbrengen van zaken op grond van indelingscriteria en bepaalde kenmerken .
Marjory Gordon was de eerste president van de North American Nursing Diagnosis Association (NANDA). In de elf gezondheidspatronen ordent Gordon de diagnoses van de NANDA in een logisch geheel. De 11 patronen zijn te overzien en logisch voor verpleegkundigen.
De PES methode is een hulpinstrument of meetinstrument om een verpleegkundige diagnose te stellen. Het wordt door verpleegkundigen gebruikt bij het opstellen en maken van een verpleegplan.