Als je ondervoeding hebt, krijg je minder energie (calorieën) eiwitten, vitamines en mineralen binnen dan je nodig hebt. Het lichaam gebruikt dan reservevoorraden in vet- en spierweefsel. Zo worden vet en spieren afgebroken. Vooral de afbraak van spieren is nadelig.
Ondervoeding kan leiden tot groeiachterstand, het belemmert mentale en fysieke ontwikkeling, het verhoogt de kans om andere ziektes te krijgen en kan uiteindelijk zelfs leiden tot de dood.
Ondergewicht kan ernstige gevolgen hebben. Als je ondergewicht hebt, merk je dat je lichaam moeite krijgt om goed te functioneren. Je conditie gaat achteruit (lichamelijk, maar ook geestelijk) en je voelt je moe, lusteloos en mogelijk zelfs depressief. Daarnaast kun je last hebben van duizeligheid.
Ondervoeding leidt tot een langzamer herstel bij ziekte. Als een patiënt ziek is of niet actief is kan ondervoeding leiden tot afname van gewicht en spiermassa. Dit kan leiden tot afname van de algehele conditie en hart- en longcapaciteit. Ook zorgt ondervoeding voor een verminderde afweer en vertraagde wondgenezing.
U wordt vermoeider en zwakker, en u gaat steeds meer tijd in bed doorbrengen. Geleidelijk aan wordt u steeds slaperiger en verliest u uiteindelijk uw bewustzijn. De periode daarna verloopt per persoon verschillend en duurt vaak niet langer dan 1 of 2& weken. Omdat u steeds in bed ligt, kunt u soms pijnklachten krijgen.
Minder of geen eetlust hebben (anorexie) is niet erg, als het niet lang duurt. Maar als je te lang te weinig eet, kan dat leiden tot ondervoeding en cachexie. Dan is je lichaam verzwakt, vermagerd en is je weerstand laag. Cachexie wordt veroorzaakt door langdurig en ernstig ziek zijn.
Voor het vaststellen van ondervoeding wordt voor volwassenen tot 70 jaar een BMI grens van minder dan 20 en voor 70 jaar en ouder een BMI grens van minder dan 22 gehanteerd, in combinatie met een tekort aan voedingsstoffen of ziekte.
Er werd gekeken naar verbanden tussen BMI en sterfgevallen met verschillende oorzaken. Mensen van alle leeftijden met ondergewicht (een BMI van 18,5 of lager) bleken 1,8 keer zo veel kans op overlijden te hebben als mensen met een gezond gewicht (een BMI tussen 18,5 en 25,9).
Hoe herken je anorexia nervosa? We speken van anorexia als iemand consequent het lichaamsgewicht op of onder de 85% houdt van het gewicht dat normaal verwacht mag worden. Bij volwassenen komt dit neer op een Body Mass Index (BMI) van maximaal 17,5. Eten en gewicht zijn een obsessie voor je.
Ondervoeding ontstaat door disbalans tussen de inname of opname van voeding en de behoefte aan voedingsstoffen. Er zijn drie vormen: cachexie, sarcopenie en 'wasting'.
Als er sprake is van ziekte, gaat het lichaam heel anders met de aangeboden voedingsstoffen om. Er is dan sprake van een verhoogde behoefte aan voedingsstoffen. In zo'n geval kan er ook ondervoeding ontstaan terwijl men niet minder eet dan anders. Als dit het geval is, spreken we van een acute vorm van ondervoeding.
Wanneer is gewichtsverlies alarmerend? Onderzoekers hebben regels opgesteld voor wanneer gewichtsverlies alarmerend is. Als het gewichtsverlies binnen een maand meer dan 5% van het totale lichaamsgewicht bedraagt en binnen 6 maanden meer dan 10% is er een probleem.
Naar vrijwillig langdurig vasten - zeg: langer dan een week - is minder onderzoek gedaan. "Wat we ervan weten, komt vooral van mensen die bijvoorbeeld in hongerstaking zijn gegaan. Bekend is dat je dan ook spierweefsel gaat verliezen. Je lijf gaat in een soort hongerstand en je schildklier gaat ook anders werken.
Als je honger hebt, en dat heb je, na drie dagen vasten, beginnen stamcellen kennelijk nieuwe witte bloedcellen aan te maken. Witte bloedcellen helpen je om infecties te bestrijden, ze zijn verantwoordelijk voor een goed functionerend immuunsysteem.
Gezondheidsvoordelen. Pijl doet zelf ook aan vasten. Hij zegt dat er sterke aanwijzingen zijn dat af en toe niet eten gezondheidsvoordelen heeft. "Het lijkt er heel sterk op dat als je af en toe een dag of een paar dagen stopt met eten, je lichaam beschermd raakt tegen veel chronische ziekten.
Anorexia, boulimia of een andere eetstoornis is in veel gevallen de oorzaak van ondergewicht. Wanneer je herstellende bent van een ziekte of emotionele problemen hebt dan kan dat invloed hebben op je eetlust, waardoor je minder gaat eten.
Symptomen en gevolgen van ondergewicht
Je lichaam krijgt steeds meer moeite om goed te kunnen functioneren. Je krijgt last van vermoeidheid, lusteloosheid en duizeligheid. Ook neemt je conditie, zowel lichamelijk als geestelijk af. Nadenken gaat minder goed, en het kan mogelijk zelfs leiden tot depressie.
Te weinig eten kan er ook voor zorgen dat je diverse klachten krijgt. Denk aan haaruitval, slechte nagels, droog haar, slapeloosheid, duizeligheid etc. Je lichaam krijgt bij te weinig eten een tekort aan vitaminen en mineralen.
Men spreekt van ondervoeding als iemand onbedoeld meer dan 5 procent gewichtsverlies heeft binnen een maand of meer dan tien procent binnen een halfjaar. Ook bij ondergewicht (een BMI lager dan 18.5, bij 65-plussers een BMI lager dan 20) is sprake van ondervoeding.
Je verbrandt zo lichaamsvet en valt dus af. Wanneer je elke dag zo'n 500 calorieën onder je energiebehoefte eet val je wekelijks ongeveer halve kilo af. Ga je voor een groter tekort, dan verlies je ook sneller gewicht. Dat maakt het echter niet noodzakelijk een goede optie!