Bij huiselijk geweld kan het gaan om (ernstige) strafbare feiten, zoals lichamelijke en seksuele geweldpleging, belaging en bedreiging. Plegers kunnen daar voor berecht worden. Bij mishandeling van een gezinslid kan de straf zelfs verhoogd worden.
De gevolgen van huiselijk geweld
Slachtoffers raken vaak in een isolement. Ze verliezen hun weerbaarheid en zelfvertrouwen, en kunnen een negatief zelfbeeld ontwikkelen. Hierbij spelen gevoelens van schuld en schaamte doorgaans een grote rol. Dit kan leiden tot depressies, stressklachten en lichamelijke klachten.
Welke straf kan worden opgelegd? Maximale straf: vier jaar gevangenisstraf of een geldboete van € 20.500,-. Met de juiste verdediging zal een dergelijke straf nooit worden opgelegd. Neem contact met ons op zodat we samen naar de best mogelijke oplossing kunnen zoeken: 035-3038110.
Als we de pleger van het geweld aanhouden, dan gaat hij mee naar het politiebureau. De politie stelt verder onderzoek in naar de omstandigheden van het geweld en eventuele strafbare feiten. De officier van justitie beslist of hij wordt voorgeleid bij de rechter of naar huis mag met een dagvaarding.
De maximumstraffen voor verschillende vormen van mishandeling variëren van 3 jaar tot 15 jaar. In sommige gevallen kan de strafeis hoger zijn dan 15 jaar. Bijvoorbeeld als er sprake is van mishandeling met een terroristisch doel. De rechter mag bij ernstig geweld nooit alleen een taakstraf geven.
Lid 1 “Mishandeling wordt gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vierde categorie”. Lid 2 “Indien het feit zwaar lichamelijk letsel ten gevolge heeft, wordt de schuldige gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren of geldboete van de vierde categorie”.
Een poging tot mishandeling is niet strafbaar. Als u al eerder van plan was iemand te mishandelen en u doet dat vervolgens, dan is er sprake van “voorbedachten rade”. Een strafverhogend detail. Als u iemand opzettelijk zwaar lichamelijk letsel toebrengt kunt u maximaal 8 jaar celstraf krijgen.
Wat gebeurt er na de melding of aangifte? Het slachtoffer kan bij zijn aangifte doorgeven dat hij op de hoogte wil blijven van de voortgang. Zoals het opsporen en aanhouden van de dader door de politie en wat het Openbaar Ministerie (OM) gaat doen. Het slachtoffer kan de voortgang via het slachtofferloket volgen.
Mishandeling is het bewust verwonden of pijn doen van een ander, door iemand bijvoorbeeld te slaan of te schoppen. Als je door iemand gekleineerd, geïntimideerd of gepest wordt, kan er sprake zijn van geestelijke mishandeling.
Openlijke geweldpleging is strafbaar gesteld in de artikelen 141 Wetboek van strafrecht (Sr.). “Zij die openlijk in vereniging geweld plegen tegen personen of goederen, worden gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vier jaren en zes maanden of geldboete van de vierde categorie.
(zware) mishandeling, waarbij iemand een ander pijn en/of (ernstige) verwondingen toebrengt. openlijke geweldpleging, waarbij meerdere personen in het openbaar geweld plegen tegen personen of goederen (denk aan relschoppers), zie ook: misdrijf tegen de openbare orde.
Wanneer contact opnemen bij geweld in een relatie? Als er weer iets gebeurt en u zich onveilig voelt, bel dan 112. De politie weet hoe ze met mishandeling om moeten gaan.
Huiselijk geweld stoppen en slachtoffers beschermen
De dader van huiselijk geweld kan een huisverbod krijgen om het geweld te stoppen. Als het nodig is, wordt de algemene aanpak tegen huiselijk geweld uitgebreid met een bijzondere aanpak. Bijvoorbeeld voor kindermishandeling.
Voor fysieke mishandeling is dat 53% (30% getuige), voor emotionele mishandeling 65% (54% getuige), voor fysieke verwaarlozing 37% (26% getuige) en voor emotionele verwaarlozing 56% (53% getuige) (Alink e.a. 2018).
Het strafproces loopt van aangifte tot straf. In het strafproces beoordeelt de officier van justitie of de rechter of de verdachte schuldig is aan een strafbaar feit. In elke fase van het strafproces heb je bepaalde rechten. Bijvoorbeeld spreekrecht en recht op informatie over de dader.
U mag ook zelf informatie vragen over uw zaak aan de politie of het OM. U kunt ook informatie over uw aangifte, het onderzoek en de eventuele strafzaak vragen bij het Slachtofferloket.
In de aangifte staat zoveel mogelijk over de mishandeling vermeld. Alles wat de politie tijdens zo'n onderzoek doet, bijvoorbeeld een buurtonderzoek, komt op papier. Wanneer je weet wie de mishandeling gepleegd heeft, kan de politie deze persoon aanhouden of uitnodigen op het politiebureau voor een verhoor.
Als slachtoffer van een mishandeling wilt u de dader aansprakelijk stellen voor de door u opgelopen schade. Niet alleen materiële schade maar ook uw geestelijke schade. Als u bent mishandeld, dan is de dader volgens de wet strafbaar en zal de deze bij de rechtbank worden vervolgd voor zijn agressie daden.
30 jaar na de einduitspraak of 30 jaar na het volledig voldoen van de strafbeschikking tenzij de duur van de gevangenisstraf of vrijheidsbenemende maatregel (bijvoorbeeld TBS) langer is dan 20 jaar, dan wordt de termijn van 30 jaar verlengd met 20 jaar (dus verwijdering na 50 jaar).
Een eenvoudige mishandeling is een mishandeling waarbij het slachtoffer pijn of beperkt letsel heeft opgelopen. Bij beperkt letsel kunt u denken aan blauwe plekken of een pijnlijke huid. Vergis u echter niet, ook op eenvoudige mishandeling staat een straf gesteld.
Om tot een bewezenverklaring te komen, moet er sprake van voldoende wettig en overtuigend bewijs. De eis dat er voldoende wettig bewijs is, houdt in dat er een minimum aan bewijs aanwezig moet zijn in het dossier om een verdachte te kunnen veroordelen.
Word je door iemand in je omgeving gekleineerd, geïntimideerd of gepest? Dan kan er sprake zijn van geestelijke mishandeling. Geestelijke mishandeling wordt ook wel psychische of emotionele mishandeling genoemd. Langdurige en herhaalde geestelijke mishandeling levert grote spanningen op.
Bewijsregels. In hoofdlijnen en vrij vertaald gelden de volgende bewijsregels binnen het strafrecht; Voor een bewezenverklaring zijn slechts twee bewijsmiddelen nodig. Dit noemen we ook wel het strafrechtelijk bewijsminimum.