Voedsel. De groene schildwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt.
Ze hebben een steeksnuit, maar de wants steekt niet en valt normaal gesproken ook geen mensen aan. Je kunt er ook niet ziek van worden. '
Alle wantsen hebben een zuigsnuit waarmee ze hun prooi uitzuigen: planten, zaden, andere insecten, of parasitair op andere dieren. De meeste soorten wantsen leven van plantensappen, maar een aantal soorten jaagt actief op andere insecten.
Wantsen zorgen niet alleen voor overlast, maar kunnen ook nuttig zijn. Roofwantsen bijvoorbeeld richten geen schade aan gewassen aan. Deze worden soms zelfs ingezet om schadelijke insecten te bestrijden in de tuinbouw. Dit is een milieuvriendelijke bestrijdingsmethode.
Ze steken of bijten niet, en maken je niet ziek. Je wilt schildwantsen bestrijden vanwege de stinklucht die ze kunnen verspreiden en hard irritant gezoem.
Etensresten netjes wordt afgeschermd en dat de kiertjes in huis goed worden afgedicht zodat hier geen wantsen door kunnen geraken.
Bedwantsen leggen graag eitjes in de naden en zomen van matrassen. In bedden is er namelijk genoeg warmte en vocht aanwezig om de eitjes te doen ontwikkelen. Een eitje is wit van kleur en is één millimeter groot. De eitjes worden in groepjes gelegd, dus je ziet dan allerlei korreltjes bij elkaar liggen.
De geur is erg intens en wordt door sommigen omschreven als afwasmiddel, maar dan met een bitterzoete ondertoon die de meeste mensen doet walgen. Bij jonge wantsen (nimfen) zitten die geurklieren op de rug, volwassen wantsen stinken aan de onderzijde van hun borststuk.
Ze kunnen wel flink stinken
Veel mensen zien de schildwants als een ongevraagde gast in huis, maar je hoeft er niet bang voor te zijn. 'Het is een onschuldig diertje, maar ze kunnen wel flink stinken', vertelt Aukema. 'Als ze zich in het nauw gedreven voelen scheiden ze een vloeistof af en dat ruikt niet fris.
Wanneer u de wantsen kwijt wilt kunt u ze het beste opzuigen met de stofzuiger. Daarna wel de stofzuigerzak vervangen. Vervolgens kunt u het beste in het voorjaar, wanneer de wantsen weer uitgevlogen zijn, buitenom langs de gevel van uw woning alle gaten en kieren afkitten waar wantsen door naar binnen kunnen komen.
De grauwe schildwants eet plantensappen en kleinere insecten. Als ze volwassen zijn overwinteren de schildwantsen, en daarvoor zoeken ze warme plekjes. Dat kunnen kieren en spleten in buitenmuren zijn, maar soms durven de wantsen zich ook binnen wagen. Vind je binnen een schildwants, zet ze dan gewoon buiten.
Was al uw kleding en beddengoed op ten minste 60 graden (of laat het stomen). Of leg uw spullen gedurende 1 week in de diepvries (bij -14 Cº) om de bedwantsen en eitjes te doden. Controleer tweedehands kleding, meubels en spullen op bedwantsen voordat u deze in uw huis haalt. Haal geen tweedehands matrassen in huis.
Bedwantsen zijn de vampiers onder de wantsen: ze leven van het bloed van mensen. Ze komen 's nachts tevoorschijn en steken hun zuigsnuit in een stukje onbedekte mensenhuid. Overdag verstoppen ze zich in moeilijk bereikbare plaatsen, zoals diepe kieren in een bed en spleten in de muur.
Kissing bugs zijn wantsen die de neiging hebben zich te voeden in het gezicht van de mens. Hiermee kunnen zij de ziekte van Chagas veroorzaken. Aan deze ziekte overlijden jaarlijks zo'n 20.000 mensen. Dit veroorzaakt een groot gezondheidsprobleem in Zuid-Amerikaanse landen.
De groene schildwants is een typische palearctische soort die voorkomt in grote delen van Europa, het noorden van Afrika en in de meer gematigde delen van Azië. De wants ontbreekt in het noorden van Scandinavië.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
Waar komen ze vandaan. Bedwantsen komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en hebben zich zodanig verspreid dat ze nu in alle delen van de wereld voorkomen. Het zijn parasitaire insecten die zich voeden door het bloed van mensen en dieren op te zuigen met hun steeksnuit.
De bruingemarmerde schildwants (Halyomorpha halys) is in 2018 voor het eerst waargenomen in Limburg en inmiddels overal in het land te vinden. Deze wants kan aanzienlijke schade veroorzaken in de fruitteelt.
De bruingemarmerde schildwants wordt steeds vaker in Nederland gesignaleerd. En dat is geen goed nieuws, want het beestje kan enorme schade aanrichten doordat het sap uit bladeren en vruchten zuigt.
In Nederland komen 641 soorten wantsen voor die tot 36 verschillende families behoren.
De grauwe schildwants is een slechte vlieger. Hij vliegt traag en luid zoemend en bij de landing komt hij vaak op de rug terecht. Bij verstoring scheidt de wants een zoetig ruikend vocht af. Dat is gebroken wit van kleur en is bij consumptie licht giftig voor de mens.
In zijn oorspronkelijke verspreidingsgebied voedt de bladpootrandwants zich zijn gehele leven met het sap van de zich ontwikkelende kegels van coniferen. Hierdoor verdorren de zaden en ontwikkelen de kegels zich vaak niet volledig, hij wordt dan ook soms beschouwd als een plaaginsect in Noord-Amerika.
Bedwantsen hebben genoeg aan één beet per week om zich te voeden. Dit doen ze vooral 's nachts, want ze hebben een hekel aan licht. Overdag bijten ze ook, maar dan alleen als ze heel hongerig zijn. Bedenk wel dat ze sowieso heel lang zonder voedsel kunnen.
Mythe 7: Bedwantsen kruipen over ons lichaam
Bedwantsen houden niet van warmte, Je krijgt ze dus met geen stok in je haar of op je huid, zoals luizen of teken. Ook in onze kleding vinden ze het te warm.
Vaak bevatten dit soort sprays permethrin en tetramethrin: dit zijn stoffen die inwerken op zenuwstelsels van insecten. Ofwel je spuit het goedje op de beestjes of je behandelt er zoveel mogelijk kieren en gaten in muren of vloeren mee.