De groene schildwants is een planteneter die zijn steeksnuit of rostrum in de groene delen van planten prikt en de sappen opzuigt. De wants is polyfaag, wat betekent dat niet op één plant wordt gezogen maar verschillende planten als voedsel worden gebruikt.
Ze steken of bijten niet, en maken je niet ziek. Je wilt schildwantsen bestrijden vanwege de stinklucht die ze kunnen verspreiden en hard irritant gezoem.
Ze hebben een steeksnuit, maar de wants steekt niet en valt normaal gesproken ook geen mensen aan. Je kunt er ook niet ziek van worden. '
De groene stinkwants is een planteneter die verschillende soorten planten eet. Het insect is er dus niet op uit om ergens naar binnen te gaan, maar kan wel aangetrokken worden door bijvoorbeeld tegen het pand groeiende brandnetels.
Kissing bugs zijn wantsen die de neiging hebben zich te voeden in het gezicht van de mens. Hiermee kunnen zij de ziekte van Chagas veroorzaken. Aan deze ziekte overlijden jaarlijks zo'n 20.000 mensen. Dit veroorzaakt een groot gezondheidsprobleem in Zuid-Amerikaanse landen.
Wantsen zorgen niet alleen voor overlast, maar kunnen ook nuttig zijn. Roofwantsen bijvoorbeeld richten geen schade aan gewassen aan. Deze worden soms zelfs ingezet om schadelijke insecten te bestrijden in de tuinbouw. Dit is een milieuvriendelijke bestrijdingsmethode.
Alle wantsen hebben een zuigsnuit waarmee ze hun prooi uitzuigen: planten, zaden, andere insecten, of parasitair op andere dieren. De meeste soorten wantsen leven van plantensappen, maar een aantal soorten jaagt actief op andere insecten.
Ze zijn totaal niet gevaarlijk." Wel geeft de entomoloog advies over hoe je het beste met het beestje om kunt gaan. "Als je ze doodslaat, geven ze een specifieke wantsgeur. Dat doen ze ook als ze zich bedreigd voelen", vertelt Aukema.
Etensresten netjes wordt afgeschermd en dat de kiertjes in huis goed worden afgedicht zodat hier geen wantsen door kunnen geraken.
Vaak bijten ze op het gezicht vlak bij de ogen of lippen, vandaar de bijnaam "kissing bugs". Van de meer dan honderd soorten roofwantsen zijn er zo'n 12 die Trypanosoma cruzi overbrengen, de parasiet die Chagas veroorzaakt. Als deze wantsen eten, dan laten ze uitwerpselen achter waar mogelijk de parasieten in zitten.
Bedwantsen leggen graag eitjes in de naden en zomen van matrassen. In bedden is er namelijk genoeg warmte en vocht aanwezig om de eitjes te doen ontwikkelen. Een eitje is wit van kleur en is één millimeter groot. De eitjes worden in groepjes gelegd, dus je ziet dan allerlei korreltjes bij elkaar liggen.
Wanneer u de wantsen kwijt wilt kunt u ze het beste opzuigen met de stofzuiger. Daarna wel de stofzuigerzak vervangen. Vervolgens kunt u het beste in het voorjaar, wanneer de wantsen weer uitgevlogen zijn, buitenom langs de gevel van uw woning alle gaten en kieren afkitten waar wantsen door naar binnen kunnen komen.
De geur is erg intens en wordt door sommigen omschreven als afwasmiddel, maar dan met een bitterzoete ondertoon die de meeste mensen doet walgen. Bij jonge wantsen (nimfen) zitten die geurklieren op de rug, volwassen wantsen stinken aan de onderzijde van hun borststuk.
Ze kunnen wel flink stinken
Veel mensen zien de schildwants als een ongevraagde gast in huis, maar je hoeft er niet bang voor te zijn. 'Het is een onschuldig diertje, maar ze kunnen wel flink stinken', vertelt Aukema. 'Als ze zich in het nauw gedreven voelen scheiden ze een vloeistof af en dat ruikt niet fris.
Zowel de volwassen als jonge wantsen richten schade aan met hun zuigende monddelen. Zij hebben een voorkeur voor jonge plantdelen, zoals vruchten en groeiende scheuten. Het giftige speeksel dat zij ter plekke achterlaten kan leiden tot necrose en de zuigwondjes vormen invalspoorten voor schimmels en virussen.
Ze brengen met hun stekende monddelen schade toe aan bladeren en vruchten. Deze groene wants scheidt een smerig ruikende substantie uit klieren aan de zijkant van het borststuk ter verdediging.
Hoe meer bloed de bedwants zuigt, hoe roder hij wordt. Het lijfje is plat en ovaal van vorm. De bedwants heeft zes poten (net als elk ander insect). Een bedwants kan niet springen of vliegen, alleen kruipen.
De groene schildwants is een typische palearctische soort die voorkomt in grote delen van Europa, het noorden van Afrika en in de meer gematigde delen van Azië. De wants ontbreekt in het noorden van Scandinavië.
Was al uw kleding en beddengoed op ten minste 60 graden (of laat het stomen). Of leg uw spullen gedurende 1 week in de diepvries (bij -14 Cº) om de bedwantsen en eitjes te doden. Controleer tweedehands kleding, meubels en spullen op bedwantsen voordat u deze in uw huis haalt. Haal geen tweedehands matrassen in huis.
Volgens onderzoeker Karin Winkler van de universiteit liftte het beestje in de afgelopen decennia met internationaal transport mee en verspreidde het zich zo over grote delen van Noord-Amerika en Europa: "Maar het beestje kan natuurlijk ook vliegen", vertelt ze.
De grauwe schildwants is een slechte vlieger. Hij vliegt traag en luid zoemend en bij de landing komt hij vaak op de rug terecht. Bij verstoring scheidt de wants een zoetig ruikend vocht af. Dat is gebroken wit van kleur en is bij consumptie licht giftig voor de mens.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
Ze verbergen zich graag in en rondom het bed maar kunnen zich ook goed schuilhouden in losgeraakte plinten, spleten van muren en kieren rond elektriciteitskabels waar je zelf niet bij kan komen. 's Avonds komen ze uit de kieren, naden en spleten rondom het bed om zich te voeden met het bloed van mens en dier.
De bedwantsen bestrijden
Je vindt het ongedierte meestal onder en in de naden van het matras, maar je kunt hun uitwerpselen ook vinden op het plafond, meubels en wanden. Zelfs onder het tapijt, scheuren in de muren of achter loszittend behang kunnen zij zich schuilhouden.