Sommige baby's huilen zichzelf vaak in slaap, ook als ze 's nachts even wakker worden. Dat kan erbij horen. Is het alleen wat gepruttel, dan kun je het even aankijken. Als het echt huilen wordt, probeer je baby dan in bed te troosten met wat aaien en door er naast te zitten.
Soms is er een verband met hoge koorts of verwondingen. Nachtangst kan ook vaker voorkomen als een kind erg gespannen is of moe is of als het kind overdag veel prikkels heeft gehad. Mocht je het gedrag van je kindje hierin herkennen, dan is de kans groot dat het gedrag van je kindje 's nachts vanzelf zal gaan afnemen.
Nachtangst kan ontstaan vanaf de leeftijd van 18 maanden tot je kindje een jaar of 6 is. Maar meestal begint het rond de leeftijd van 3 jaar. Nachtangsten kunnen ontstaan als de overgang van de lichte slaapfase naar een wat diepere slaapfase niet helemaal soepel verloopt.
Sommige kinderen die last hebben gehad van nachtangst gaan slaapwandelen als ze groter zijn. Een regelmatige levensstijl aanhouden kan helpen om de night terrors te verminderen. Ook kan het helpen om je kindje in het half uur voor de nachtangst uit bed te halen, bijvoorbeeld om even naar de wc te gaan.
Spreek met jezelf (en je partner) af, hoe lang jullie het kind laten huilen. Een richtlijn is minimaal 3 tot maximaal 10/15 minuten.
Wat de oorzaak is voor nachtangst is onbekend. Er lijkt een erfelijke aanleg mee te spelen. Kinderen die aan nachtangst lijden hebben vaak een ouder die hier ook last van heeft gehad. De overgang naar de diepe slaap lijkt niet goed te verlopen bij mensen met nachtangst.
Je kind wordt tijdens een nachtangst plotseling wakker. Hij is angstig, huilt en maakt allerlei (schoppende) bewegingen, dit kan er flink heftig aan toe gaan. Het lijkt alsof je kind wakker is, omdat hij zijn ogen open heeft, maar dat is hij niet. Het kan ook voorkomen dat je kind gilt, maar vaak is dit onverstaanbaar.
Kenmerkend voor een nachtangst is dat je kind kort nadat hij in slaap is gevallen gillend rechtop in zijn bed zit. Als je dan naar je kind toegaat, lijkt het alsof je kind wakker is. Maar hij ziet echter niets, herkent je niet en laat zich niet tot rust brengen. Soms kan je kindje je zelfs wegduwen.
Als iemand last heeft van nachtangst, duurt dat meestal maar een paar seconden. Het helpt ook om het licht aan te doen, zodat de slaper helder kan zien als hij wakker wordt, daardoor niet verward raakt en kalm blijft. Nachtangst is op zichzelf niet gevaarlijk.”
Het is mogelijk je kind te helpen om de nachtangsten te stoppen, maar het kost wel wat tijd. Start met het vervroegen van de bedtijd, 15 tot 30 minuten kan al genoeg zijn. Deze extra minuten slaap kunnen net genoeg zijn om de nachtangsten te stoppen.
In de nacht zelf duurt een night terror een paar minuten tot een half uur. Vaak komt het maar één keer in de nacht voor, slechts in enkele gevallen meerdere keren. Het kan zijn dat je kindje er elke nacht last van heeft (of eigenlijk: dat jij er elke nacht last van hebt), maar vaker hebben kinderen het af en toe.
Pavor Nocturnus, beter bekend als nachtangst of 'night terror', treedt op tijdens de diepe slaap bij kinderen. Omdat nachtangst optreedt tijdens de diepe slaap herinner je je er nadien niets van. Dit in tegenstelling tot een nachtmerrie. Pavor nocturnus komt vaak voor bij kinderen tussen 3 en 12 jaar.
Je kunt je baby een paar minuutjes laten huilen, in de hoop dat de baby zichzelf in slaap 'jengelt', maar als de baby na een paar minuten nog niet slaapt, ga dan naar je baby toe om hem te troosten.
Een nachtmerrie kan zowel bij kinderen als bij volwassenen voorkomen. Bij kinderen komt het vooral veel voor bij kinderen tussen de leeftijd van 3 en 6 jaar. Zowel jongens als meisjes kunnen last hebben van een nachtmerrie, het lijkt vaker voor te komen bij meisjes dan bij jongens.
Slaapregressie 4 maanden: omrollen. Slaapregressie 8 maanden: zitten en kruipen. Slaapregressie 12 maanden: beginnen met lopen. Slaapregressie 18 maanden: zelfstandig lopen.
Slaapangst is een combinatie van angst en slapeloosheid. Als je last hebt van slaapangst, wordt je overheerst door een paniekerig gevoel dat alleen al ontstaat door de gedachte aan slaap. Hoe dichterbij het moment van slapengaan, hoe meer druk je jezelf oplegt om te moeten slapen, en dan het liefst 8 uur per nacht.
Door rustig te blijven geef je je kind de ruimte om boos te zijn. Heb veel geduld. Bedenk elke keer dat een kind zijn boosheid en emoties uit bij jou waar hij zich veilig genoeg voelt om zijn emoties te tonen. Omdat je tijdens een echte woedebui geen contact met je kind krijgt, laat je hem het beste uitrazen.
Het nut van huilen
Voor je kind is het een manier om emoties te uiten. Door je kind te vragen om te stoppen met huilen, geef je hem of haar de boodschap dat die emoties niet belangrijk zijn. Huilen is ook altijd gepast. Wat je kind ook van streek maakt, voor hem of haar is het een geldige reden om te gaan huilen.
Slaapstoornissen bij kinderen uiten zich in verschijnselen die lijken op ADHD, zoals druk gedrag en problemen met de concentratie. Maar ook zaken als geheugenverlies en problemen met het inschattingsvermogen komen voor. Verder blijven kinderen met een slaapstoornis vaak achter in de groei.
Dromen en nachtmerries bij peuters
Dit kunnen leuke dromen zijn, maar ook angstige of enge dromen. Hoeveel kinderen precies last hebben van enge dromen (nachtmerries) is niet duidelijk, maar waarschijnlijk heeft minimaal de helft van de jonge kinderen weleens een nachtmerrie.