Behandelen van pijn Er worden dan vaak medicijnen voorgeschreven die bijvoorbeeld ook gebruikt worden bij een depressie of epilepsie. Bij chronische pijn kan er naast medicijnen ook fysiotherapie nodig zijn. Dit helpt om het lichaam sterker te maken, waardoor je minder last hebt van de pijn.
Door afleiding, beweging en (sociale) activiteiten kun je je beter voelen en minder pijn hebben. Samen met je huisarts kun je een plan maken om actief te blijven ondanks de pijn. Ook een fysiotherapeut of psycholoog kan je hierbij helpen.
Belangrijke strategieën voor pijnbeheersing zijn onder meer: pijnstillers , fysiotherapie (zoals warmte- of koudepakkingen, massage, hydrotherapie en oefeningen), psychologische therapieën (zoals cognitieve gedragstherapie, ontspanningstechnieken en meditatie).
Geneesmiddelen (medicatie) vormen vaak de eerste keus van de arts. Andere opties zijn onder meer fysiotherapie of psychotherapie, chirurgische ingrepen, lokale injecties, of een medisch implantaat zoals een neurostimulator of medicijnpomp. Bespreek met uw arts wat voor u de beste behandeling is voor uw chronische pijn.
Praat constructief met jezelf .
In plaats van uzelf bijvoorbeeld als machteloos te beschouwen en te denken dat u de pijn absoluut niet aankunt, kunt u uzelf eraan herinneren dat u zich ongemakkelijk voelt, maar dat u eraan werkt om een gezonde manier te vinden om ermee om te gaan en een productief en bevredigend leven te leiden.
Als de pijnbehandelingen die je hebt geprobeerd geen verlichting bieden, kan jouw huisarts of specialist je doorverwijzen naar een Pijncentrum. Een pijncentrum kan je helpen om de pijn te verminderen en je dagelijkse leven te verbeteren. Er zijn veel verschillende soorten behandelingen mogelijk.
NSAID's (bijv. celecoxib, diclofenac, ibuprofen, naproxen) Antidepressiva die specifiek worden gebruikt voor de behandeling van chronische pijn; SNRI's (bijv. desvenlafaxine, duloxetine, levomilnacipran, milnacipran, venlafaxine) en TCA's (bijv. amitriptyline, desipramine, doxepine, imipramine, nortriptyline)
Als paracetamol niet helpt, kun je een NSAID proberen. Bijvoorbeeld ibuprofen, naproxen of diclofenac. Deze pijnstillers werken goed, maar kunnen erge bijwerkingen geven. Gebruik ze zo kort mogelijk.
Bij chronische benigne pijn is paracetamol eerste keuze. Naar de huidige inzichten remmen NSAID's de enzymen cyclo-oxygenase-1 (COX-1) en cyclo-oxygenase-2 (COX-2).
Leid jezelf af . Verplaats je aandacht naar iets anders, zodat de pijn niet het enige is waar je aan denkt. Ga aan de slag met een activiteit die je leuk vindt of stimulerend vindt. Veel hobby's, zoals fotografie, naaien of breien, zijn mogelijk, zelfs als je beperkt bent in je mobiliteit.
Als u last heeft van ernstige chronische pijn, moet u een pijnbestrijdingsspecialist raadplegen . Deze professionals hebben gespecialiseerde expertise in het behandelen van symptomen die worden veroorzaakt door chronische en pijnlijke aandoeningen.
Chronische pijn komt doordat zenuwen en hersenen overgevoelig zijn geworden. En pijnstillers hebben daar geen invloed op. Pijnstillers helpen alleen bij pijn met een duidelijke oorzaak, zoals een wond, ontsteking of ziekte. Of als chronische pijn voor een deel een duidelijke oorzaak heeft.
Een fysiotherapeut, ergotherapeut, psycholoog, verpleegkundige en verzorgende kunnen helpen de pijn te verlichten. Een paar voorbeelden. In beweging blijven is belangrijk. Probleem alleen is dat bewegen vaak pijn doet, waardoor u juist minder gaat bewegen.
In feite kan bijna elk lichaamssysteem aangedaan worden door chronische pijn. De hersenen en het zenuwstelsel blijven reageren doordat ze u pijn laten blijven ervaren.Dit proces verergert gevoel, emotie en gedachtes over het probleemgebied. Op dit moment kan elke zintuiglijke input de pijncentra activeren.
Morfine is een zeer sterke pijnstiller en wordt gebruikt bij ernstige pijn.
Oxycodon wordt gebruikt om pijn in de laatste levensfase te bestrijden. Als tabletten of capsules niet meer goed werken, kan de arts injecties geven. Meestal zal in de laatste fase worden overgeschakeld naar morfine. Dit kan als infuus via een pomp worden gegeven.
De sterkste pijnstillers worden over het algemeen beschouwd als opioïden zoals fentanyl, oxycodon en morfine . Er zijn ook andere soorten pijnstillers beschikbaar, zoals niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's) en paracetamol, die geschikt kunnen zijn voor bepaalde soorten pijn.
Chronische pijnklachten hebben invloed op hoe uw zenuwstelsel werkt. Soms versterkt uw zenuwstelsel de prikkels. Of u kunt prikkels moeilijker filteren, waardoor u gevoeliger reageert op prikkels zoals licht en geluid. Vaak ervaart u daardoor ook pijn extra heftig.
Complementaire geneeswijzen, zoals massagetherapie, biofeedback en meditatie. Medische procedures en apparaten, zoals chirurgie, TENS, steroïde-injecties en botulinumtoxine (Botox®)-injecties. Medicijnen, zoals NSAID's, spierverslappers en opioïden.
Wie komt in aanmerking? Een pijnpomp kan de laatste optie zijn bij patiënten met ernstige slijtage van de rug waar rechtstreekse ingreep op de wervelzuil geen kans op slagen heeft en waar alle andere therapieën gefaald hebben.
Als uw pijnbestrijding niet werkt, kan uw arts het volgende aanbevelen: Verhoogde dosering . Wijziging van het voorschrift naar een andere medicijncategorie of -klasse. Beoordeling van mogelijke interactie tussen medicijnen of interactie tussen medicijnen en voedsel.
Na een langdurige zenuwblokkade kan soms eerst vermeerdering van de bestaande pijnklachten optreden gedurende enkele weken. Het effect van de langdurige zenuwblokkade kan pas na enige tijd (zes weken tot drie maanden) worden beoordeeld. Hiervoor wordt een poliklinische controleafspraak met u gemaakt.