Plastic breekt geleidelijk af tot steeds kleinere plasticdeeltjes. Al die kleine deeltjes vergaan nooit en zijn werkelijk overal: in water, grond en lucht.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
Wat is het probleem? Plastic maakt niet alleen een vuilnisbelt van de kusten, maar schaadt ook de levensomgeving van zeedieren. Dieren raken verstrikt in grotere stukken plastic, en verwarren kleinere stukjes voor voedsel. Het inslikken van plastic deeltjes kan de vertering van voeding verhinderen.
Onze missie
Plastic Soup Foundation is daarmee een 'single issue'-milieuorganisatie. We houden ons met één ding bezig: het stoppen van de plasticvervuiling bij de bron. Om dat doel te bereiken leggen we graag de vinger op de zere plek, vooral bij de industrie en de overheid.
Verval komt op gang door een complex proces van chemische reacties, waardoor het materiaal uiteenvalt en bacteriën afbraakproducten van het polymeer kunnen opeten. Dat proces verloopt traag, maar het lijkt erop dat een deel van het zwerfplastic via die route in de loop der jaren kan verdwijnen.
Zo wordt het klokhuis van een appel het snelst afgebroken – tussen de twee tot acht weken – terwijl de afbraak van een bananen- of sinaasappelschil zo'n twee jaar kan duren. Gemiddeld is groente- en fruitafval in de natuur na een aantal maanden helemaal verdwenen.
500 jaar: Plastic flessen gemaakt van PET doen er maar liefst 500 jaar over voor ze zijn vergaan.
Brandend plastic laat giftige gassen en stoffen vrij, waaronder kankerverwekkende. Plastics zijn namelijk altijd chemisch bewerkt, bijvoorbeeld met vlamvertragers. Branden zijn hierdoor veel toxischer dan vroeger. Kanker is een gevreesde beroepsziekte onder brandweermannen.
Dieren eten plastic op of raken erin verstrikt. Dit resulteert in verwondingen of zelfs de dood. Jaarlijks gaan een miljoen zeevogels, 100.000 zeezoogdieren, zeeschildpadden en een ontelbaar aantal vissen dood door plastic afval [1]. Plastic heeft een negatieve invloed op de voedselketens.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Plastic heeft een nare eigenschap: het vergaat niet. In de natuur of in zee valt het langzaam uit elkaar in steeds kleinere stukjes, maar het blijft plastic. Dieren kunnen plastic niet verteren, als ze het opeten kunnen ze er dood van gaan.
Composteerbare plastic verpakkingen zijn biologisch afbreekbaar. Het gaat om een klein deel van alle plastic verpakkingen. Het zit bijvoorbeeld soms om groente en fruit. Gooi deze verpakking bij het restafval want het is niet geschikt voor het composteren in je gft-afval en hoort ook niet bij het PMD.
Een appelkroos verdwijnt dan wel in twee maanden, maar dat geldt bijvoorbeeld niet voor een plastic waterflesje. Dat kan er wel 450 jaar over doen om afgebroken te worden. Veel plastic verdwijnt zelfs nooit, maar blijft in hele kleine deeltjes, microplastics genoemd, in de oceaan drijven.
De zee vervuilt steeds meer
Het zeewater is op veel plaatsen flink vervuild door bijvoorbeeld pesticiden uit de landbouw, afval uit rioleringen en verloren vistuig uit de visserij. Veel dieren hebben hier last van zoals koralen, zeeschildpadden en walvissen.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
Onderzoekers schatten dat minder dan 1% van al het plastic in de oceaan aan het oceaan oppervlak drijft.
Zeer oude Tupperware-producten kunnen BPA bevatten maar deze werden altijd, ongeacht de datum van productie, streng gecontroleerd en geproduceerd met een veel lagere waarde (minstens 10 keer lager) dan de Europese normen als veilig voorschreven. Dit garandeert de kwaliteit en veiligheid van onze producten.
De lijst is onwaarschijnlijk lang: verzorgingsproducten waarin microplastics zitten. Ze doen het allemaal: Nivea, Colgate, L'Oreal, Garnier, Gillette, Clearasil, Johnson & Johnson, Ikea, Biotherm, Albert Heijn en de Aldi.
Bloeden door scherpe stukjes glas, plastic of metaal in eten
Het kan gevaarlijk zijn. Scherpe stukjes kunnen je gebit, mond, keel of maagdarmkanaal beschadigen. Als je verder niets merkt, hoef je je geen zorgen te maken en poep je het vanzelf weer uit.
Want als plastic afbreekt in de natuur, blijft het niet langer achter op land en komt het ook niet meer in de oceaan terecht. Helaas is dit niet hoe het werkt. Biologisch afbreekbaar plastic kan vaak alleen worden afgebroken door blootstelling aan een grote hoeveelheid licht, zuurstof en hitte³.
Conclusie. Het kan geen enkele kwaad een bananenschil in de berm te gooien. Het brengt geen enkele schade toe aan de natuur. Doe dit dan wel op een plek waar ie niet in het zicht ligt (of in de weg), want het oog wil natuurlijk ook wat.
De Australische grote pijlstormvogel, een grote roestbruine zeevogel die zijn broedplaats heeft op eilanden voor de kust van Australië en Nieuw-Zeeland, eet in verhouding tot zijn lichaamsgewicht meer plastic dan welk ander zeedier dan ook.