Aanhouden is een dwangmiddel, bestaande uit het (desnoods door aangrijpen en vasthouden) beroven van de vrijheid van de verdachte om hem naar een plaats van onderzoek te (doen) leiden. Bij ontdekking op heterdaad is iedereen, dus ook een burger, bevoegd tot aanhouding van een verdachte (vgl. art. 53 lid 1 Sv).
Wat zijn dwangmiddelen? Middelen die bij een strafrechtelijk onderzoek kunnen worden gebruikt tegen de wil van de verdachte. Bijvoorbeeld: fouilleren, afluisteren, huiszoeking. Pressiemiddelen ter uitoefening van bestuursdwang om naleving van wettelijke voorschriften te bewerkstelligen.
Wat is aanhouden? In het strafrecht: het feitelijk vasthouden van iemand die er van verdacht wordt een strafbaar feit te hebben begaan. In een civiele of strafprocedure: het uitstel van de behandeling of de beslissing van de rechter.
Een aanhouding of arrestatie is wettelijk het meenemen van een verdachte naar een plaats voor verhoor (art. 53 Wetboek van Strafvordering). Dat kan gebeuren door opsporingsambtenaren, of, in geval van heterdaad, door burgers. De arrestant wordt beroofd van zijn bewegingsvrijheid, maar dat mag want hij is verdachte.
In het strafproces kan een procespartij de rechter verzoeken om de behandeling van een zaak uit te stellen. Dit wordt aanhouding genoemd. Aanhouding kan bijvoorbeeld aan de orde zijn als de verdachte door ziekte niet op de zitting aanwezig kan zijn.
Na de aanhouding wordt u overgebracht naar een politiebureau of cellencomplex waar u zult worden ingesloten, in afwachting van het politieverhoor. U wordt aldaar gefouilleerd om te kijken of u geen scherpe voorwerpen bij u heeft.
Na staande houden, voor bijvoorbeeld een verkeersovertreding, krijgt u van de politie meestal een geldboete. Wordt u betrapt op bijvoorbeeld diefstal? Dan wordt u meegenomen naar het politiebureau. Dan spreken we van aanhouding.
De werkwoorden aanhouden en arresteren zijn synoniemen in de betekenis 'iemand van de vrijheid beroven'. Ook de zelfstandige naamwoorden aanhouding en arrestatie zijn synoniemen.
Aanhouden betekent in feite hetzelfde als arresteren. De politie kan iemand aanhouden als deze persoon wordt verdacht van een strafbaar feit. De verdachte wordt vervolgens meegenomen naar het politiebureau in afwachting van een eventuele straf.
Als de politie een verdachte aanhoudt, kan de aangehouden persoon op het politiebureau worden opgehouden voor verhoor. Dat kan in beginsel voor een periode van 9 uren.Bij een verdenking van het plegen van lichtere strafbare feiten (waarvoor geen voorlopige hechtenis is toegelaten) is de maximale termijn 6 uren.
Als je als burger ontdekt dat een ander een strafbaar feit pleegt, dan mag je die verdachte aanhouden. Dit op grond van artikel 53 van het Wetboek van Strafvordering. Aan dit zogeheten burgerarrest zijn wel een aantal eisen en voorwaarden verbonden: Je moet de verdachte direct aan de politie overdragen.
U heeft het recht om te weten van welk strafbaar feit u wordt verdacht. U hoeft de vragen niet te beantwoorden (zwijgrecht). U heeft het recht om vóór het (eerste) verhoor vertrouwelijk met een advocaat te praten. U heeft recht op de aanwezigheid van een advocaat tijdens het verhoor om u bij te staan.
Wanneer iemand wordt gearresteerd, of zoals de politie het noemt: aangehouden, mag de politie u eerst zes uur vasthouden voor verhoor. Iemand mag alleen worden aangehouden wanneer er een redelijk vermoeden van schuld aan een strafbaar feit is.
De duur van de beperkingen is niet wettelijk vastgelegd. Het is dus mogelijk een verdachte verschillende weken of maanden in beperkingen te houden.
Beslag is een dwangmiddel dat alleen bij een verdenking toegepast kan worden binnen het kader van de opsporing ter zake van een strafbaar feit.
aanhouden (ww) : doorgaan, voortgaan, doorzetten, volharden, volhouden, voortzetten, duren, voortduren, standhouden, continueren. aanhouden (ww) : arresteren, inrekenen, in de kraag grijpen, gevangennemen, klissen.
doel van iemand aanhouden is de verdachte overbrengen naar een plek waar hij of zij zal worden voorgeleid aan een (hulp)officier van justitie die hem zal verhoren. Dit is meestal het politiebureau.
Bij een aanhouding van uw zaak wordt de eindbeslissing, het vonnis, uitgesteld door de rechter. Het uitstellen kan verschillende redenen hebben. Het is aan de rechter om te bepalen hoe lang de zaak wordt aangehouden. De rechter moet een redelijke termijn voor het vonnis hanteren.
In algemenere zin: iets blijven volgen. Zie ook: voorhouden. 2> een touw of draad dusdanig tegenhouden dat het niet verder opviert.
Mag je bellen als je bent opgepakt? Ja, volgens de Nederlandse wet heb je als arrestant het recht om een persoon naar keuze te bellen, zoals een familielid, vriend of advocaat.
Een voorbeeld van staandehouden is als u zonder licht op de fiets zit en de politie u vraagt te stoppen. Vaak komt u in het geval van een staandehouding wel weg met een geldboete. Mocht u verdacht worden van een ernstiger misdrijf, bijvoorbeeld van winkeldiefstal, dan is er sprake van een aanhouding.
Aanhouden (of arresteren) betekent dat de verdachte wordt meegenomen naar het politiebureau. Op het politiebureau kan de verdachte 6 uur lang worden opgehouden voor verhoor.
Een aanhouding door de politie wordt ook wel een arrestatie genoemd. Het ontnemen van iemand zijn bewegingsvrijheid door iemand van de politie wordt ook wel een arrestatie genoemd.
Het wegrennen van de politie wanneer zij je staande willen houden kan worden gezien als belemmering van de uitvoering van hun taak. Dit kan resulteren in extra juridische consequenties, zoals een boete voor het niet voldoen aan een bevel of zelfs arrestatie voor het hinderen van de politie in hun werk.