In de Republiek werd de kaneel tot 1750 voor tussen de 2 en 3 gulden per pond geveild. Daarna daalden de leveranties op Ceylon. In de tweede helft van de 18e eeuw liep de prijs in Europa toen geleidelijk op tot 8 à 9 gulden per pond.
De peper werd ingekocht in Azië voor zo'n 10 tot 12 cent per pond en verkocht in Europa voor 30 tot 60 cent.
In die tijd moest de specerij nog een maandenlange reis afleggen. Via handelaren in Perzië kwam het spul uit Oost-Azië richting Europa. Totdat Europese handelaren met schepen rond Afrika begonnen te varen, was dat de enige weg waarop kruiden en specerijen Europa haalden. Dat verklaart meteen de gepeperde prijs.
Het lukte de VOC een monopolie op nootmuskaat, foelie en kruidnagel te veroveren. Dat leidde in Europa tot torenhoge prijzen. Niet omdat het verbouwen zo duur was, maar omdat de VOC de prijs kon bepalen. De inkoop van nootmuskaat in Azië kostte de VOC bijvoorbeeld vijf cent per pond.
De acties van de VOC
De compagnie dreef handel met verschillende Aziatische landen, zoals het latere Nederlands-Indië (Indonesië), de kaapkolonie (Zuid-Afrika), Ceylon (Sri-Lanka) en Japan. Ze verhandelde producten zoals specerijen, koffie, textiel en porselein.
In Azië was weinig belangstelling voor kaneel, omdat de prijs daar te hoog lag. De VOC probeerde op deze manier te voorkomen dat in Azië aan derden verkochte kaneel op de Europese markt kwam. In de Republiek werd de kaneel tot 1750 voor tussen de 2 en 3 gulden per pond geveild.
De belangrijkste specerijen waren voor de VOC: peper, kaneel, kruidnagel, foelie en nootmuskaat. Deze exotische kruiden leverde in Europa veel geld op. Nootmuskaat, kaneel, kruidnagel en peper. Toen Europeanen de specerijen uit Azië net hadden ontdekt, werden de specerijen veel gebruikt als medicijn.
De specerijenhandel is een commerciële activiteit, waarbij in de oudheid, middeleeuwen en vroegmoderne tijd specerijen, peper en andere exotische Aziatische producten naar Europa werden geëxporteerd in ruil voor goud en zilver.
Het wordt afgeraden nootmuskaat in grote hoeveelheden te consumeren aangezien het de stof myristicine bevat. Die stof zorgt in een hoge dosis voor hallucinaties en kan zelfs giftig zijn.
Suiker is voor het 17e eeuwse Amsterdam het 'Witte Goud'. De suiker komt van de Surinaamse plantages. De plantagehouders kopen Afrikaanse slaven om hier te werken.
Eigenlijk alleen de mensen van adel, de kooplieden en de handelaren waren rijk en konden veel mooie en dure spullen kopen. De rest van de bevolking had net genoeg geld om te kunnen leven, of had helemaal geen geld om te kunnen leven In de tijd van de Gouden Eeuw was er sprake van een gelaagde samenleving.
De meeste kleren zijn in de kleuren rood, blauw en goud gemaakt. Nieuw zijn de driekwart mouwen, waarbij de vrouwen ook weer armbanden kunnen dragen. De mannen zien er een beetje slordig uit. Ze hebben veel pluimen en strikken op hun kleren en hoed.
Kooplieden gingen gekleed in het zwart, om zo soberheid en ernst uit te drukken. De enige versiering was een plooikraag en wat borduurwerk. De arme lieden droegen grijze of bruine kleding van wol en linnen. Want gekleurde stoffen waren duurder dan ongeverfde.
De gemiddelde bouwtijd van een spiegelretourschip op de werven van de VOC was 5 tot 8 maanden, de bouwkosten bedroegen zo'n f 90.000 - f 110.000. Hun laadvermogen was over twee eeuwen gemiddeld 800 ton. Een schip ging ongeveer 15 jaar mee.
Eetpatroon. In het begin van de zeventiende eeuw werd er door de bevolking gemiddeld nog twee keer per dag gegeten, een eetpatroon dat uit de middeleeuwen dateerde. 's Morgens werd begonnen met een stevig ontbijt met roggebrood, kaas, haring en bier of gort gekookt in karnemelk. Een goede bodem.
Herkomst van de term peperduur: VOC-tijd en kolonialisme
Peper was zo kostbaar en duur, dat het enige tijd als betaalmiddel of salaris gebruikt werd. Ook later, toen peper op grotere schaal verbouwd werd, bleef het een duur product.
De beter onderbouwde geneeskrachtige werkingen zijn: het bevorderen van de spijsvertering, een goed concentratievermogen, het helpen tegen slapeloosheid en als middel tegen misselijkheid en bepaalde tandproblemen.
Foelie mag je slechts met mate gebuiken. In foelie zit namelijk een giftige stof die hallucinaties kan veroorzaken. Sterke gezonde mensen kunnen na consumptie van 'slechts' 5 gram al verschijnselen krijgen zoals: een droge mond, zweten, koorts, blozen, duizeligheid, misselijkheid, paniekaanvallen en een versnelde pols.
NOOTMUSKAAT
Het is een behoorlijk krachtig psychoactief hallucinogeen - in de juister dosering. Slechts 5 tot 15 gram gemalen nootmuskaat zou genoeg moeten zijn om een behoorlijk sterk effect te veroorzaken (dat mag niet veel lijken, maar om het als zodanig naar binnen te krijgen, is een heel ander verhaal).
In 1602 verkrijgt de VOC het Nederlandse monopolie op alle handel in de Aziatische wateren vanaf Kaap de Goede Hoop. In naam van de Republiek mag de compagnie verdragen sluiten, oorlogen voeren en veroverde gebieden besturen. In een relatief korte tijd verovert de VOC strategische plekken.
Afrikaanse kruiden die het vaakst worden gebruikt zijn kardemom, kurkuma, koriander, komijn, fenegriek en gember. Ons assortiment Afrikaanse kruiden voegt smaak en kleur toe aan elk gerecht.
Nederlands Oost-Indië
Vanaf 1602 krijgt de VOC er steeds meer invloed. Op het eiland Java bouwen ze een nieuwe hoofdstad: Batavia. Op de Indonesische eilanden worden kostbare kruiden (zoals peper, nootmuskaat, kruidnagels en kaneel) geoogst, die in Nederland voor veel geld kunnen worden verkocht.
Economie
De VOC werd in 1602 opgericht als de Generale Vereenichde geoctrooieerde Compagnie. Ze was destijds het grootste handelsbedrijf ter wereld en was de eerste naamloze vennootschap met vrij verhandelbare aandelen. De VOC wordt vaak genoemd als het eerste bedrijf dat in meerdere landen vestigingen had.
De Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC) was in de 17de en 18de eeuw het grootste handels-en scheepvaartbedrijf ter wereld. Met een vloot van meer dan honderd schepen, duizenden werknemers, zo'n dertig kantoren in Azië en zes vestigingen in de Republiek met elk hun eigen kantoren, pakhuizen en scheepswerven.
Na een lange reis van 922 dagen (2,5 jaar) is Klaas terug in Nederland, waarvan 398 dagen aan boord van een schip, 64 dagen in de Kaap en 460 dagen in Batavia.