Terugtrekken: Een kat met pijn trekt zich vaak terug om met rust gelaten te worden. Het kan voorkomen dat hij zich verstopt op plekken waar hij normaal nooit zit, het kan ook zijn dat hij zich terugtrekt naar de normale slaapplaats.
Dit zijn mogelijke signalen van eenzaamheid: lusteloosheid en weinig bewegen. veel wassen, likken, krabben of zichzelf verwonden. wegkruipen in stille hoekjes.
Ook zijn bij een kat die stress ervaart, vaak de pupillen verwijd, is er onrust en verhoogde waakzaamheid, en zijn er soms overreacties op op zich onbetekenende gebeurtenissen. Verder kan een kat vaker aan zichzelf gaan krabben of likken, of zelfs eigen haren gaan uittrekken.
Verminderde interactie. Katten zijn sociale dieren en zoeken graag het gezelschap op van hun baasjes en de andere dieren van het gezin. Wanneer een kat meer slaapt en zich afzondert, kunnen dit signalen zijn van angst, stress, pijn of ziekte.
Nee, zegt de wetenschap, het is niet gezond om hond of kat op je bed te laten slapen. De reden is eenvoudig: dieren - en dus ook huisdieren - dragen in hun vacht, onder hun poten en in hun bek bacteriën met zich mee die je flink ziek kunnen maken. Beruchte voorbeelden zijn Q-koorts en vogelgriep.
Genegenheid tonen
De mooiste en meest waardevolle reden waarom katten mensen likken: de kat wil een grote genegenheid uitdrukken. Als je je kat aait en die als antwoord al spinnend je hand likt, mag je jezelf gelukkig prijzen. Je kat vindt je aardig en vind het fijn om samen te zijn.
Is je kat koppig en wil hij maar niet geknuffeld worden? Dan is de kans groot dat je viervoeter boos op je is. Dit is waarom. Mensen kunnen ook weleens geïrriteerd zijn wanneer ze zijn gekwetst, maar katten blijven blijkbaar langer met deze gevoelens rondlopen.
Hoewel het vaak lijkt alsof katten er ongeïnteresseerd en afstandelijk bijliggen, stellen Japanse onderzoekers dat ze wel degelijk beseffen dat hun baasjes om aandacht vragen. Alleen houden ze zich soms van den domme door een ingebakken overlevingsstrategie.
Door zich onder het bed (of een ander meubelstuk) te verstoppen, kan de kat zich comfortabel en veilig voelen.
Als hij hoog in je huis een veilig plekje heeft – boven op meubilair, een kast of een plank bijvoorbeeld – kan dat je kat echt helpen ontspannen. Ook kun je je kat zich beter laten voelen door overal in huis zijn geur achter te laten.
Ook katten kunnen, net als honden, last hebben van verlatingsangst; wat duidt op een sterke gehechtheid aan de eigenaar. Verlatingsangst bij katten uit zich in onzindelijkheid, niet willen eten, overmatig miauwen, overmatig wassen en het vernielen van spullen wanneer de eigenaar afwezig is (Schwartz 2002).
Over het algemeen houden katten niet van lawaai, zoals bijvoorbeeld van vuurwerk met Oud en Nieuw of een of ander festival in de buurt. Vaak zijn ze er zelfs doodsbang voor. Ook lawaaiierige feestjes of onweer vinden ze niks. Vaak zoeken ze een rustige, veilige plek op, zoals onder het bed of achter of in een kast.
Sommige diertjes gaan bewust weg. Dat kan liggen aan het ras, en soms gewoon aan het karakter. "Als er kleine veranderingen in het gezin optreden, kan een kat besluiten om weg te gaan", zegt Verdonck. "Dat kan ook gebeuren als een andere kat in zijn territorium komt of hem bedreigt.
Een gelukkige kat herkennen aan gedrag
Diep en relaxt slapen. Uitgebreid in de zon slapen of rollen. Jou begroeten wanneer je thuiskomt. Zichzelf, een soortgenootje of jou regelmatig wassen, maar niet te veel; overmatig wassen kan ook wijzen op pijn.
Onderzoekers van de Engelse universiteiten Sussex en Portsmouth hebben wetenschappelijk aangetoond dat je aan katten kunt laten weten of je vriendelijk bent door te 'praten' met je ogen. De onderzoekers keken naar de zogenaamde 'slow blink' die, vertaald naar menselijke communicatie, gezien kan worden als een glimlach.
Zijn binnenkatten zielig? We geven je gelijk antwoord: nee, je kat is niet zielig. Wel zijn er een aantal zaken waarop je wilt letten: Laat je kat als kitten al wennen aan het binnenleven als dit mogelijk is.
Als je kat of hond in de REM-fase zit en je zou ze wakker maken, kunnen ze erg schrikken. Door het schrikken zouden ze dan wel eens kunnen uithalen naar jou of je kind.”
Gemiddeld heeft de mens een zichtscherpte van 20/20. De visuele scherpte van een kat fluctueert tussen 20/100 tot 20/200. Ofwel: een kat moet op ongeveer 6 meter van een object zijn om te kunnen zien wat een mens van 30 tot 40 meter afstand kan zien.
Heeft ze geen honger of pijn, is ze comfortabel en weet je zeker dat ze zich niet verveelt of stress ervaart, dan is haar reden om jou wakker te houden vaak een roep om aandacht.
Heeft je kat niet altijd behoefte aan knuffels en aaien over zijn bolletje? Dan hoeft dat niet te betekenen dat hij niet op je knuffels zit te wachten, maar dat je hem op de verkeerde manier benadert waardoor hij zich bedreigd voelt.
Geef 'kattenkusjes' door je ogen zachtjes dicht te doen en probeer zo min mogelijk in de ogen van je kat te kijken. Experimenteer met waar en waarmee ze geaaid wil worden. Ga zelf op de grond zitten of liggen om contact te maken met je kat. Praat tegen je kat in plaats van haar altijd te willen aanraken.
Katten (en andere dieren) houden van routine. Als jij lief bent voor je kat, hem aandacht geeft en hem knuffelt, voelen ze zich veilig in de omgeving die jij voor hem gecreëerd hebt. Zorg dat je tijd met je kat besteedt door hem bijvoorbeeld een lange aai of kambeurt te geven. Hierdoor wordt je kat relaxed en jij ook!
Je kat knipoogt met beide ogen
Je lieve kat knipoogt met beide ogen naar je. Dat is kussen met de ogen en betekent "ik hou van je". Als je in kattentaal op je kat wilt reageren, knijp dan beide ogen langzaam dicht in haar richting. Jouw kat zal dit begrijpen.
Katten hebben een interne klok die zeer nauwkeurig is, en ze “weten” gewoon wanneer het tijd is om te beginnen. Ze zijn ook goed in het oppikken van andere regelmatige indicatoren van de tijd, zoals vogelzang en daglicht.
Huiskatten worden vaak gescheiden van hun broers en zussen op jonge leeftijd. Het is onbekend hoe lang katten hun familie dan nog blijven herinneren. Het lijkt erop dat ze hun nestgenoten en hun moeder al na een paar maanden niet meer herkennen.