Ouderen die op hun hoofd zijn gevallen, hebben ook een grote kans op overlijden. "Dat komt omdat de hersenen bij ouderen gekrompen zijn en er meer vocht om heen zit.De bloedvaatjes tussen schedel en hersenen staan daardoor meer op spanning en kunnen door een val scheuren.
De grootste oorzaak voor 'laat' overlijden na een val is het breken van de heup. Dit gold in 60% van de personen. Een gebroken heup is een ernstig letsel, en kan grote gevolgen hebben. Als er geen operatie plaats vindt, zal de patiënt zijn of haar mobiliteit verliezen.
Een val kan zowel fysieke als mentale gevolgen voor u hebben. Zo kan het angst veroorzaken, waardoor u er bijvoorbeeld minder op uit durft te gaan. Een valpartij kan ook leiden tot lichamelijk letsel, zoals blauwe plekken, kneuzingen, verstuikingen of breuken aan de schouder, heup of pols.
Iemand kan dan lange tijd niet naar huis. Achteruitgang in lichaamsfuncties. Een val kan ertoe leiden dat iemand minder gaat bewegen, om te voorkomen dat hij opnieuw valt. Hierdoor gaan bepaalde lichaamsfuncties achteruit en vermindert de spiermassa, waarmee de kans om te vallen juist toeneemt.
In 40 tot 60 procent van de gevallen leidt een valpartij tot een lichamelijk letsel. Meestal gaat het om een klein letsel zoals verstuikingen, snijwonden of kneuzingen. Soms zijn de gevolgen ernstiger: u kunt bijvoorbeeld uw heup, pols of schouder breken, of schade oplopen aan bijvoorbeeld uw milt of aan uw hoofd.
De meeste ouderen (bijna de helft) vallen in en om het huis. Het grootste aantal valpartijen vindt plaats in de badkamer, waar de oudere uitglijdt of struikelt. Ook uit bed en van de trap vallen komt veel voor, vooral onder tachtigplussers. Er kunnen verschillende oorzaken zijn dat ouderen vallen.
Ouderen vallen vaker naarmate zij ouder worden. Met name kwetsbare ouderen (met ziektes en/of aandoeningen) vallen sneller. Uit de cijfers blijkt zelfs dat er ieder jaar steeds meer valincidenten zijn.
De meeste mobiliteitsproblemen bij ouderen worden veroorzaakt door aandoeningen aan het bewegingsapparaat, ofwel de botten, spieren en pezen die ervoor zorgen dat iemand kan bewegen. Voorbeelden daarvan zijn reuma, artrose en rugklachten.
Hoofd-hersenletsel, heupfracturen en polsfracturen zijn het meest voorkomende letsel.
Meestal leidt vallen tot schrammen, een kneuzing of schaafwonde. Soms zijn de gevolgen ernstiger, zoals een hoofdtrauma of breuken. Ernstiger lichamelijke gevolgen kunnen leiden tot een opname in het ziekenhuis of blijvende invaliditeit.
Andere cijfers uit 2020: meer dan één op drie ouderen werd na bezoek aan de SEH-afdeling opgenomen in het ziekenhuis (36700 ouderen). 5012 ouderen overleden als gevolg van een val.
Zorg voor voldoende beweging
Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar om valpartijen te voorkomen is het belangrijk dat je voldoende beweegt. Door bijvoorbeeld elke dag een stukje te wandelen, blijven je spieren en gewrichten sterk.
In verpleeghuizen ligt het sterftecijfer hoger, met een algemeen 6-maandsterfte van 36,2%, bij verpleeghuisbewoner met eindstadium dementie is het 55%, en bij ouderen op hoge leeftijd is de 4-maandsterfte op 38%. Wereldwijd krijgen 4,5 miljoen mensen jaarlijks een heupfractuur.
De gebroken heup kan flinke pijn veroorzaken en de voet ligt meestal naar buiten gedraaid. Vaak zijn er verder aan de buitenkant geen afwijkingen te zien. In sommige gevallen is er een bloeduitstorting zichtbaar of een zwelling aan de zijkant van de heup.
De sterfte bij bejaarde patiënten met een heupfractuur is nog steeds erg hoog ondanks de gebruikte geavanceerde operatietechnieken. Gemiddeld sterft zo'n 20 van de patiënten binnen 3 maanden na de breuk.
Welke medicijnen verhogen het valrisico? De belangrijkste groepen valrisicoverhogende medicijnen zijn psychotrope en cardiovasculaire medicijnen. Binnen de psychotrope medicijnen zijn vooral benzodiazepines, antipsychotica en antidepressiva gerelateerd aan een verhoogd valrisico.
Bij diverse studies en meta-analyses bij thuiswonende ouderen en mensen in een verpleeg- of verzorgingshuis is aangetoond dat valrisico verhoogd is wanneer zij moeite hebben met activiteiten uit het algemeen dagelijks leven (ADL) of daarbij hulp nodig hebben, bijvoorbeeld een loophulpmiddel (CBO, 2004; NICE, 2013; AGS/ ...
We onderscheiden dan ook vier 'gebieden' waarop ouderen kwetsbaar kunnen zijn: fysieke (belemmeringen in hun fysieke functioneren door bijvoorbeeld gewichtsverlies, evenwichtsproblemen, vermoeidheid), cognitieve (belemmeringen in cognitie zoals geheugen en flexibiliteit), sociale (belemmeringen door eenzaamheid of ...
Zwakker wordende spieren en botten, achteruitgaand zicht en gehoor, gebrek aan eetlust, hartproblemen, ziektes als kanker, dementie. Het maakt het leven er niet leuker op. Toch is het vaak best mogelijk om met dergelijke ouderdomsgerelateerde problemen nog lang een goed, gezond en zelfstandig leven te hebben.
In de zorg voor kwetsbare ouderen zijn 5 belangrijke aandachtsgebieden. Dit worden ook wel de 5 geriatrische reuzen genoemd. Deze reuzen zijn: cognitieve problemen, incontinentie, immobiliteit & vallen, voeding & vocht en polyfarmacie.
De theorie werd opgesteld door een Japanse onderzoeker aan de hand van de volgende rekensom: Gemiddeld aantal stappen per dag (6.000 stappen) + 30 minuten extra beweging (4.000 stappen) = minimaal aantal stappen per dag (10.000 stappen).
Vallen vormt een groot gezondheidsprobleem bij ouderen, omdat het veel voorkomt en tot ernstige gevolgen kan leiden. De gevolgen van een val kunnen variëren van blauwe plekken en kneuzingen tot hoofdletsel en botfracturen. Ongeveer 10% van de valpartijen bij ouderen leidt tot ernstige letsels.
Bel 112 als het slachtoffer bewusteloos is, hevig bloedt of zichzelf niet meer normaal kan verplaatsen. Geef aan de alarmlijn goed door wat er aan de hand is en koppel het exacte adres terug aan de hulpverlener.