Het zout (met een moeilijk woord calciumchloride) mengt zich met het water dat aanwezig is in de sneeuw. Het zout het water vormen samen pekel. Pekel heeft een lager smeltpunt dan water. Daarom zal de pekel minder snel bevriezen.
Zout verlaagt het vriespunt van water – en dus ook het smeltpunt van ijs. Dat wil zeggen dat ijs niet smelt bij 0°C, maar bij een lagere temperatuur. Dat is ook de reden waarom we zout strooien in de winter: het ijs zal sneller smelten.
Strooizout verlaagt het vriespunt van water. Hierdoor bevriest het niet als het bijvoorbeeld -1 graad Celcius is. Maar het vriest wel bij -10 graden Celcius. Daarom wordt het gecombineerd met calciumchloride.
Zout lost op in water en deze oplossing heeft een lager vriespunt dan water alleen. Daardoor dus gaan het ijs en de sneeuw smelten. Dat is trouwens ook de reden waarom de zee niet zo gauw zal dichtvriezen: veel te zouterig. Peper lost niet op in water en verlaagt ook het vriespunt niet.
De werking van strooizout is vrij simpel. De zoutkorrels trekken vocht aan. Door de korrels op de weg te strooien wordt het vriespunt van het water daardoor met een aantal graden verlaagt en zal het wegdek dus minder snel of helemaal geen gladde ijslaag krijgen.
Onkruid kan niet tegen een overdosis zout. Het onkruid zal vanzelf afsterven op het moment dat het zout opneemt. Strooi daarom royaal strooizout over de tegels en herhaal dit om de paar weken. Strooizout is redelijk goedkoop en per seizoen zal je zo'n 3 tot 4 zakken nodig hebben.
Eén van de meest efficiënte middeltjes om niet alleen onkruid te bestrijden, maar ook tegen te gaan is zout. Strooi ze met de nodige regelmaat in de voegen van je tegels en je zal merken dat onkruid geen schijn van kans meer heeft. Het volstaat om zo'n 20 gram zout per vierkante meter te strooien.
U kunt strooizout niet eten. Strooizout heeft een irriterend effect wat bij langdurig contact tot brandwonden kan leiden.
Dit seizoen is er tot nu toe bijna 12 miljoen kilogram zout gestrooid. Vorig jaar was dit iets meer dan 56 miljoen en dit is allebei weinig vergeleken met het tienjarig gemiddelde van 90 miljoen kilogram per jaar. Het hoogterecord staat op de winter van 2009-2010 toen 191 miljoen kilo gestrooid is (figuur 1).
Strooizout is gewoon keukenzout (NaCl) maar wel minder zuiver. Vroeger werd het zout vaak roze gekleurd om het te onderscheiden van consumptiezout. Aan wegenzout is een anti-klontermiddel toegevoegd. Zout is hygroscopisch (trekt vocht aan) waardoor het gaat klonteren.
Zolang er geen regenbuien zijn, blijft de pekel toch voor een groot deel op de weg liggen. Tegenwoordig hebben we natuurlijk ook zeer open asfalt beton (ZOAB), daar blijft ook veel in zitten. Dus het duurt vaak enkele weken voordat de pekel verdwenen is, dus een paar stevige regenbuien helpen.
Omdat hard steenzout langzaam smelt, wordt het goed gedoseerd afgegeven aan het onkruid. Hierdoor heeft het ten opzichte van strooizout een veel langere en doelmatigere werking. Het verbruik is hierdoor ook veel minder.
Opgeloste stoffen in water zorgen voor een hoger kookpunt en een lager vriespunt. Daarom wordt er bijvoorbeeld 's winters met zout gestrooid. Het smeltpunt van water met zout is tot wel 21 graden (!) Celsius lager dan van zuiver water.
Het water met zout bevriest niet bij 0°C en kan daarom wel kouder worden dan 0°C. Hoe meer zout je in het water doet hoe lager het vriespunt wordt. Het vriespunt van zout water kan wel zakken tot -22°C.
Stel je nu voor dat het een heldere nacht is geweest en de bodem is reeds bevroren. De sneeuw valt in de ochtend op deze bevroren bodem. De nu vers gevallen sneeuw vormt een isolerende deken op de bodem, waardoor restwarmte uit de bodem niet kan ontsnappen. Hierdoor kan de sneeuw van onderaf smelten.
Door het teveel aan zout en de bijdrage die dit levert aan een uitgedroogd gevoel, kun je last krijgen van misselijkheid en diarree. Als je maag steeds van streek is of je steeds maagkramp hebt, kijk dan wat je hebt gegeten. Drink dan ook meer water om het watertekort aan te vullen.
Er wordt in een winter ongeveer 30.000 ton zout gestrooid. Het zout ligt opgeslagen op 83 verschillende locaties. In de winter van 2005-2006 werd een record van 40.000 ton strooizout uitgereden. Jaarlijkse kosten voor het winteronderhoud van het wegennetwerk: 15 miljoen euro.
Behandeling van een zoutvergiftiging
Bij ernstige vorm van zoutvergiftiging wordt er door middel van een infuus geprobeerd de natriumconcentratie te verlagen. Hierbij moeten ze rekening houden dat de natriumconcentratie ook weer niet te snel mag zakken, omdat dit schadelijke gevolgen voor de hond kan hebben.
Niet onderhandeld Een ton strooizout kost normaal zo'n 60 euro. Veel gemeenten betaalden deze winter tussen de 200 en 300 euro per ton. Volgens zoutleverancier Eurosalt is de hoge prijs een kwestie van vraag en aanbod.
Het is belangrijk preventief te strooien, dus nog vóór het glad wordt. Op die manier kan men een permanente veiligheid van de weg garanderen én houdt men het zoutverbruik in de hand.
Waar er precies gestrooid wordt, kun je zien op de website van Rijkswaterstaat. De website vertelt je precies waar de strooiwagens live rijden, of gereden hebben. Handig als je onderweg moet en het glad is. Ishetglad.nl werkt momenteel ook aan een live kaart waar je kunt zien waar gestrooid is.
De beste onkruidverdelger met glyfosaat is 'Roundup'. Dit is een sterk middel die zo effectief is dat het bijna alle onkruiden volledig kan doden. De 'ouderwetse' Roundup met met glyfosaat mag in Nederland en België niet meer aan particulieren verkocht worden wegens mogelijk kankerverwekkende stoffen in de glyfosaat.