“Je moet rauwe kip nooit wassen! Je verwijdert er namelijk geen schadelijk bacteriën mee. Wat je wel doet is de bacterie van de kip door je keuken verspreiden.” Water zal namelijk door je keuken spetteren en het sap van de rauwe kip wordt verplaatst naar het aanrecht en je gootsteen.
“Juist het wassen van kip kan bacteriën verspreiden. Bacteriën worden na wassen gevonden in de gootsteen, op het aanrecht of op de spullen die op het aanrecht liggen, zoals een snijplank of mes. Gelukkig weten verreweg de meeste mensen dat je met kip hygiënisch om moet gaan. En dat je het door en door moet verhitten.”
Kip kan zijn besmet met campylobacter en salmonella, allebei bacteriën die voor een flinke voedselvergiftiging kunnen zorgen. Ieuw! Door de kip onder de kraan af te spoelen, soms zelfs door 'm te boenen, zou je deze viezigheid eraf wassen.
Het Voedingscentrum raadt af om rauwe kip te wassen en af te spoelen onder de kraan. Wil je dit toch doen, dan zijn er een aantal dingen waarop je moet letten: Zorg bij het wassen dat het zo weinig mogelijk spettert. Je kunt de kip bijvoorbeeld voorzichtig onderdompelen in een schaal met water en azijn of citroen.
Je doet de pees tussen de vork, en trekt eraan (eventueel met wat keukenpapier tegen de glibberigheid) om vervolgens de hele pees door het midden van de vork te halen. En floep, Mandy trekt de volledige pees zo uit het vlees. Geen rommel, geen gedoe. Direct klaar om te koken.
Waarom Wassen met Azijn? Edgar past deze methode van kip wassen toe op alle soorten gevogelte en varkensvlees, en zegt dat de azijn het vlees schoonmaakt, desinfecteert en malser maakt, plus dat - door de ontvettende werking van de azijn - de smaak van marinade of dry rub beter en dieper in het vlees doordringt.
In de VS spreken de FDA, en CDC zich uit tegen het wassen van je kip/vlees. Ook het voedingscentrum is duidelijk: spoel je kip niet af, ook niet met citroen en azijn. “Het voedingscentrum is duidelijk: spoel je kip niet af, ook niet met citroen en azijn.”
“Je moet rauwe kip nooit wassen! Je verwijdert er namelijk geen schadelijk bacteriën mee. Wat je wel doet is de bacterie van de kip door je keuken verspreiden.” Water zal namelijk door je keuken spetteren en het sap van de rauwe kip wordt verplaatst naar het aanrecht en je gootsteen.
Vlees kan – net als alle voedingsmiddelen – organismen bevatten, die ziektes kunnen veroorzaken. Bacteriën, virussen, parasieten en schimmels zitten overal, dus ook op vlees. Zo pak je het slim aan: Handen wassen voor het koken of barbecueën.
Waterspetters en sap
"Dat ruim een kwart van de mensen dit doet verbaasde ons wel", vertelt Wieke van der Vossen, expert voedselveiligheid bij het Voedingscentrum. Juist het wassen van het vlees kan bacteriën verspreiden. Dit gebeurt via waterspetters en het sap van het rauwe vlees.
Kippen kunnen vrij gemakkelijk besmet raken met Salmonella. De bacterie kan overleven op veel oppervlakken en vervolgens een kip besmetten. Besmetting verloopt vrijwel altijd oraal door het op- of aanpikken van besmet materiaal. Dit kan besmet voer zijn, maar ook mest, grond, stof of zelfs gebruiksmateriaal.
Met een stofbad onderhoudt je kip haar veren en 'wast' ze haar huid door zand over zich heen te gooien en tussen haar veren te verspreiden. Dit doet ze al als kuikentje al.
Nee, vlees moet u voor het gebruik niet schoon wassen met water. Daarmee spoelt u een deel van de vleessappen weg. Dep het vlees vlak voor bereiding wel af.
Kip en gevogelte zijn een onderdeel van een gezond voedingspatroon, vooral vanwege de eiwitten, vitamines en mineralen. Het gaat dan om onbewerkte kip, zoals een stuk kipfilet. Het is niet nodig om vlees te eten, je kunt het vervangen door andere producten.
Spoel rauwe kip niet af onder de kraan. Ook niet met azijn of citroen. Was wel het keukengerei direct af met heet water nadat het in contact is geweest met rauwe kip.
Rauwe kip mag je van Healthline maar een of twee dagen bewaren in je koelkast, gare kip blijft max vier dagen goed.
Verspreiden bacteriën
Volgens professor Donald Schaffner moeten we rauwe kip nooit wassen. Schaffner is professor voedselwetenschappen aan de Rutgers Universiteit van New Jersey in Amerika. Kip, net als ander rauw vlees, kan de Campylobacterie bevatten. Dit is een bacterie die voorkomt in de darmen van dieren.
Het bereiden van vlees dat deels nog is bevroren heeft een langere bereidingstijd nodig en gaat het ten koste van de kwaliteit. Bij het bereiden gaan er meer vitamines en mineralen verloren en het kost meer energie.
Baksoda. Het is iets wat je overal voor kunt gebruiken, voor zowel het schoonmaken als koken: baksoda. Door het vlees eventjes te laten weken in een mix van water met wat baksoda stijgt de pH-waarde van het vlees.
Gebakken kip bewaar je eenvoudig in een afsluitbare en luchtdichte diepvriesbak of -zak. Wanneer je de kip invriest kan deze tot wel een maand goed blijven. Gebruik deze kip niet om koud te serveren, maar warm de kip op voordat je deze weer gaat eten. Doordat je de kip weer verhit, verklein je de kans op bacteriën.
Als je het vlees goed invriest, wordt de buitenkant net zo krokant als dat je een ontdooide steak bakt. Nog een heel fijn voordeel: doordat het vlees zo koud is, heb je een dunner randje aan de buitenkant dat te gaar is. Ook verliest een bevroren steak minder vocht, wat voor sappiger vlees zorgt.
laagje water in de pan, bevroren gehakt erin en de deksel erop. succes! In de magnetron op een lage stand (300/450 watt ofzo), tussen door een keertje omdraaien, of gewoon gaan bakken op laag vuur en steeds omdraaien en het ontdooide/gebakken laagje eraf 'krabben' met een spatel.
Je kunt het gehakt al bakken als het nog bevroren of deels bevroren is. Als je het gehakt verkruimelt en gebruikt voor taco's, eenpansgerechten of ovenschotels, dan kun je het vlees tegelijkertijd in stukken breken, ontdooien en bakken. Onthoud wel dat het dan 1,5 keer zo lang kan duren voordat het gerecht klaar is.
Ze zeggen zelf uit hun onderzoek de conclusie te kunnen trekken dat de 'de kans heel groot is dat de kippen pijn ervaren', maar stelliger dan dat worden ze niet. Bioloog Harry Blom, die veel onderzoek heeft gedaan naar pijn bij dieren, zegt dat dierenleed lang niet altijd makkelijk vast te stellen is.