Iemand kan zich bijvoorbeeld helemaal terugtrekken, opstandig zijn, zich volledig op het werk storten of veel drinken. Sommigen huilen niet, anderen juist heel veel. Het rouwproces is pas voltooid als alle vier de taken zijn voltooid.Hoe lang dat duurt staat niet vast.
Dit is heel normaal. Heel veel mensen maken dit mee, maar bijna niemand durft er over te praten. Soms voelen mensen zich er schuldig over of schamen ze zich er voor, dus zeggen ze maar niks.
Er zijn ook mensen die niet kunnen huilen. Ze hebben het nooit echt gekund of zijn er opeens mee gestopt na bijvoorbeeld een traumatische gebeurtenis. Als jij zo iemand bent en je hebt er verder geen last van. Niet druk om maken.
Bij een depressie voel je geen of weinig emoties, soms ook geen verdriet. Je hebt geen plezier meer in je leven, niets is nog leuk en je hebt nergens energie voor. Je komt slecht in slaap, of je kan juist moeilijk uit je bed. Je bent het liefst alleen.
Zo zijn er volgens de Zwitsers-Amerikaanse psychiater Elisabeth Kübler-Ross 5 fases van rouw. Het rouwproces begint volgens haar met ontkenning en wordt opgevolgd door woede, het gevecht aangaan / onderhandelen, depressie en uiteindelijk aanvaarding.
1- Veel praten over het verlies is de beste manier om het te verwerken. Praten over het verlies is een van de vele manieren om om te gaan met het verlies. Je beperken tot praten is echter niet de meest effectieve manier van verliesverwerking.
Vaak komen er ook lichamelijke klachten bij, zoals vermoeidheid, concentratieproblemen, of slapeloosheid. Misschien kende je sommige gevoelens niet eens van jezelf, zoals angst, woede, somberheid, verlangen, eenzaamheid, vervreemding, lusteloosheid, schuld, of wanhoop.
Ervaar je weinig tot geen gevoelens en/of emoties, dan is er in de meeste gevallen sprake van onderdrukking ervan. Dat kan al vanaf heel jong zijn, en is doorgaans totaal onbewust. Vrouwen hebben vaker een probleem met het toelaten van boosheid, mannen met het toelaten van verdriet.
Een emotie zoekt altijd een uitweg, zoals water ook altijd blijft stromen. En desnoods een overstroming veroorzaakt als het niet anders kan. Als jij een emotie onderdrukt, kan deze je lichaam niet verlaten. En zal van zich laten spreken door middel van lichamelijke klachten en in het ergste geval zelfs ziekte.
Bij je gevoel komen doe je door los te laten
Om je gevoel te laten komen, mag je loslaten. Loslaten wat je emoties in de weg zit om bij jou te komen. Zoals? Jouw pogingen om jezelf te begrijpen of te verklaren wat er met je gebeurt.
Tranen komen uit je traanklier. Die klier werkt altijd, ook als je niet verdrietig bent. Je oog wordt altijd een beetje vochtig gehouden. Als je moet huilen, maakt de traanklier teveel tranen aan en stroomt je oog over.
Een emotionele blokkade ontstaat door een conflict tussen verstand en gevoel. Wanneer emoties steeds onderdrukt worden, is het op den duur bijna niet meer mogelijk om deze emotie te uiten, dit is een emotionele blokkade.
Eigenlijk zijn tranen niets anders dan zweet of speeksel. Dit kun je steeds opnieuw aanmaken. Als je uitgehuild bent kan het zijn dat je emotie verandert of afneemt, maar de tranen kunnen niet fysiek op zijn.
Een overleden persoon kan door jouw energie in te zetten geluiden maken, zichzelf tonen of iets in je huis aan zetten of uitzetten bijvoorbeeld! Wanneer je boodschappen doorkrijgt van een overleden persoon heeft dat vaak iets troostends. 'Ze zijn er nog!
Hoe je contact maakt
De beste manier om contact te maken met een overleden dierbare is om eerst een rustige plek op te zoeken. Ga rustig zitten, sluit je ogen en probeer zoveel mogelijk te ontspannen. Als je het prettig vind kun je wat wierook branden, of een geurkaars aansteken.
Lijkvocht ontstaat door het vloeibaar worden van een lichaam door ontbinding. Het lichaamsvocht vermengt zich met bloed en bacteriën en is onderhevig aan allerlei chemische processen die in het lichaam plaatsvinden. Dat maakt het dat lijkvocht ook wel eens als giftig wordt beschouwd.
Hevige emoties
En wat bleek: vernedering leidt inderdaad vaak tot heviger emoties dan boosheid of blijdschap. Sterker nog: het is een van de sterkste emoties die een mens kan voelen.
Alexithymie (uitgesproken als: /ˌalɛksiti'mi/, uit het Griekse ἀ-, λέξις en θυμός, letterlijk zonder woorden voor emoties) is een persoonlijkheidstrek gekenmerkt door moeilijkheden in het beschrijven en onderscheiden van gevoelens, een beperkt fantasieleven en een denken dat voornamelijk gericht is op de buitenwereld ...
Een doof gevoel of tintelingen kunnen vaak worden veroorzaakt door 'met je benen over elkaar zitten' of 'op je arm in slaap vallen'. Indien er sprake is van gevoelloosheid en tintelingen zonder duidelijke oorzaak, dan is dit vaak een symptoom voor een onderliggend probleem zoals het carpaal tunnel syndroom.
Vaak komt een gesloten houding voort uit een gevoel van onveiligheid. De persoon in kwestie heeft op een bepaald punt in zijn of haar leven een link gelegd tussen kwetsbaar zijn en gekwetst worden. Die link is vaak, bewust of onbewust, zwaar beladen met angst en kan daardoor niet zo makkelijk worden uitgewist.
Het belang van het uiten van gevoelens
Het probleem met het niet uiten van emoties – het zogeheten binnenvetten – is dat ze daar sterker van worden. Mensen die hun gevoelens onderdrukken zijn dan ook vatbaarder voor depressie en angst en bovendien kunnen ze er allerlei vervelende andere gevoelens bij krijgen.
Het maakt dat ons werkgeheugen minder kan opslaan dan normaal als we in de rouw zijn, en als wel, dan kost dat meer energie. 'Daardoor hoor je ook vaak dat mensen langere tijd hevig vermoeid zijn na het verlies van een dierbare.
Het is heel normaal om na vijf jaar nog steeds moeite te hebben met het verlies. Vooral als je een sterke emotionele band had met de overledene. Van verwerking kan je echter wel spreken in de zin dat je emoties steeds minder sterk worden. Je wordt er niet meer door belemmerd in je dagelijks leven.
Vrijwel elke emotie veroorzaakt meer activiteit in de borst: een blijk een versnelde hartslag en ademhaling. Dat mensen het hoofd ook vaak rood inkleuren duidt op activiteit van de gezichtspieren, maar ook op veranderingen in gedachten en gevoelens.