Het land heeft geen grondwet omdat de ultraorthodoxe groep stelt dat de wetten van God de grondwet vormen. In de basiswetten is alleen opgenomen dat Israël een democratisch land is.
Tot het hoofdstukgewijs aannemen van een grondwet is in de provisionele raad van 1949 (later de Eerste Knesset) besloten. Alhoewel de meeste geplande basiswetten af zijn, heeft Israël echter nog steeds geen grondwet. Sinds 19 juli 2018 heeft Israël 14 basiswetten.
De vertraging en het uiteindelijke besluit op 13 juni 1950 om hoofdstuk voor hoofdstuk een grondwet vast te stellen, waren voornamelijk het gevolg van het onvermogen van verschillende groepen in de Israëlische samenleving om het eens te worden over het doel van de staat, de identiteit van de staat en een visie op de lange termijn.
Het land is heilig voor gelovige Joden. Hun verbondenheid met het land wordt beschreven in de Tora, het heilige boek van het Joodse geloof. Veel Joden zien het land ook als een veilige plek. Ze willen hier geen last meer hebben van de Jodenhaat die ze in Europa eeuwenlang hebben ondergaan.
Op het moment dat de Britten hun zeggenschap over Palestina beëindigen roept de voorlopige joodse regering in 1948 de staat Israël uit. Na de onafhankelijkheidsverklaring van Israël volgen verschillende oorlogen met Arabische buurlanden, zoals de Zesdaagse Oorlog in 1967.
Vanaf 1516 tot het eind van de Eerste Wereldoorlog maakte het gebied van de huidige staat Palestina deel uit van het uitgestrekte Ottomaanse Rijk, net als het gebied van het huidige Israël, Libanon, Syrië en Jordanië.
De gevechten begonnen met aanvallen door onregelmatige groepen Palestijnse Arabieren die verbonden waren aan lokale eenheden van het Arabische Bevrijdingsleger, dat bestond uit vrijwilligers uit Palestina en naburige Arabische landen . Deze groepen lanceerden hun aanvallen op Joodse steden, nederzettingen en strijdkrachten.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
Deze illegaliteit omvat de Westelijke Jordaanoever, inclusief het door Israël geannexeerde Oost-Jeruzalem, en de geblokkeerde Gazastrook, die ondanks de Israëlische terugtrekking in 2005 nog steeds als bezet wordt beschouwd volgens het internationaal recht.
Het ontstaan van de staat Israël
Op 14 mei 1948 riep Israël zijn onafhankelijkheid uit. Nog geen 24 uur later vielen de legers van Egypte, Jordanië, Syrië, Libanon en Irak het land binnen. Israël werd daardoor gedwongen zijn soevereiniteit op zijn oude geboortegrond te verdedigen die het zojuist had terugverworven.
Wetgevingsproces
Een lid van de Knesset bereidt een wetsvoorstel voor en dient dit in bij het Knesset Presidium . Het Knesset Presidium komt bijeen (meestal op maandag), keurt het wetsvoorstel goed en bepaalt welke privé-wetsvoorstellen op de tafel van het plenum op die specifieke dag worden gelegd.
In de basiswetten is alleen opgenomen dat Israël een democratisch land is. Toenmalig minister-president Netanyahu gaf in 2015 aan dat hij in de wet wilde vastleggen dat de Staat Israël de natiestaat van het Joodse volk zal zijn, waarmee de scheiding tussen godsdienst (jodendom) en staat verder verminderd wordt.
De rechtbanken hebben de Israëlische Onafhankelijkheidsverklaring een quasi-constitutionele status gegeven in plaats van een formele Bill of Rights , omdat hierin de basisprincipes van het regime zijn vastgelegd. Tegelijkertijd zijn er nog onopgeloste kwesties, zoals het lokale bestuur en de status en bevoegdheden daarvan ten opzichte van de staat, of zeer controversiële kwesties, zoals de ...
Andere opties waren Palestina of Zion. Uiteindelijk werd toch de Bijbelse naam Israël gekozen. Sommige mensen vinden dat het gebied waar Israël ligt eigenlijk Palestina heet. Ook wordt Israël door joden en christenen soms het Beloofde Land of het Heilige Land genoemd.
Er zijn landen die geen geschreven grondwet hebben, zoals het Verenigd Koninkrijk en Israël. In deze landen wordt de consti- tutie gevormd door 'gewone' wetten, regels en gewoonten. Nederland heeft wel een geschreven grondwet.
Ontstaan van Israël
In 1947 stemden de Verenigde Naties in met een verdelingsplan voor Palestina: het gebied moest worden opgedeeld in een Joodse en Arabische staat. Op 14 mei 1948, toen het Britse mandaat over Palestina afliep, riep Israël zijn onafhankelijkheid uit.
Zachary Foster schreef in zijn proefschrift dat "de meeste geleerden geloven dat de Romeinse keizer Hadrianus de provinciale bestuursnaam van Judea veranderde in Palestina om de Joodse aanwezigheid in het land uit te wissen ". Hij is van mening dat "het evengoed waarschijnlijk is dat de naamsverandering weinig te maken had met Jodenhaat en meer met ...
Zij stammen af van Arabieren die de afgelopen eeuwen in de landstreek Palestina zijn gaan wonen, vooral vanaf de negentiende eeuw. Tot de twintigste eeuw hadden de Arabieren in Palestina geen vastomlijnde nationale identiteit: natiestaten bestonden destijds immers nog niet in het Midden-Oosten.
Uit de bovenstaande tijdlijn blijkt duidelijk dat de Joden 2600 jaar vóór de Arabieren en de moslims in Palestina leefden, gerekend vanaf de tijd van Abraham. Of minstens 1600 jaar vóór de vestiging van het koninkrijk Israël.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
Arabisch-Israëlische oorlogen, militaire conflicten tussen verschillende Arabische strijdkrachten en Israël, met name in 1948-49, 1956, 1967, 1973, 1982, 2006 en 2023-heden .
Israël won zijn onafhankelijkheidsoorlog door superieure organisatie en voorbereiding en door wapenstilstanden te gebruiken om zijn kracht terug te winnen . De oorlog zou echter na 1948 doorgaan.
Hoewel de staat Israël op 15 mei 1948 werd opgericht en toegelaten tot de Verenigde Naties, werd er geen Palestijnse staat opgericht . De resterende gebieden van Palestina van vóór 1948, de Westelijke Jordaanoever - inclusief Oost-Jeruzalem - en de Gazastrook, werden van 1948 tot 1967 bestuurd door respectievelijk Jordanië en Egypte.
Palestijnse vluchtelingen worden door deze organisatie gedefinieerd als: personen die in Palestina woonden tussen juni 1946 en mei 1948, die zowel hun huis als hun bron van inkomsten zijn kwijtgeraakt als gevolg van het Arabisch-Israëlisch conflict in 1948, en de nakomelingen van deze personen.