Kinderen (en volwassenen) met autisme kunnen vaak moeilijk omgaan met veranderende situaties.Nieuwe omgevingen, ontmoetingen of aangepaste ritmes kunnen leiden tot spanningen en onrust. Dit uit zich onder andere in nerveus gedrag, verlies van concentratie en bijvoorbeeld nagelbijten of bijten op andere voorwerpen.
Voor kinderen met autisme kan sensorische overbelasting ervoor zorgen dat ze bijten. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan de specifieke sensorische behoeften van uw kind om hun angst en bijten te verminderen. Begin met het observeren van hoe uw kind reageert op verschillende sensorische dingen om erachter te komen wat hen stoort of wat ze leuk vinden.
Dit kan meerdere redenen hebben: ze kunnen nog niet praten, frustratie, aandacht, innerlijke spanning, niet veilig voelen, liefdesbeetjes (van knuffelen naar bijten) of juist contact willen maken. Tussen 1 en 2 jaar praten kinderen onderling nog niet.
Een lastig punt voor mensen met autisme is dat ze sneller van streek raken, door een te veel aan prikkels op het werk. Dit kan een te veel aan licht, geluid, mensen of indringende geuren zijn. Voor mensen met autisme kan dit tot een overdaad aan prikkels leiden.
Strategieën om agressie te voorkomen omvatten het werken met de therapeuten en leraren van uw kind om kalmerende, voorspelbare en belonende omgevingen te creëren . Andere nuttige benaderingen omvatten visuele tijdschema's en gestructureerde schema's, die beide kunnen helpen om overgangen tussen activiteiten soepeler te laten verlopen.
Sommige autistische mensen kunnen moeite hebben om zichzelf verstaanbaar te maken, te begrijpen wat er tegen hen gezegd wordt en gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal te begrijpen . Dit kan aanzienlijke frustratie en angst veroorzaken, wat kan resulteren in boosheid of gestrest gedrag.
Autisten die moeite hebben met het begrijpen van taal in het algemeen hebben ook moeite met het begrijpen van figuratieve taal in het bijzonder. Autisten die geen beperking hebben in het begrijpen van taal, hebben over het algemeen ook geen moeite met het begrijpen van metaforen, vergelijkingen en andere stijlfiguren.
Bij een autistische meltdown of shutdown gaat het eerder om overprikkeling. Je brein heeft simpelweg teveel input te verwerken gehad – te veel sociale situaties, te veel herrie, te veel alles – en dan knapt er iets. Bij een meltdown uit zich dat vaak in een explosie naar buiten toe: boosheid, huilen, paniek.
een kans om frustratie op een gepaste manier te uiten (bijvoorbeeld door op een kussen te slaan of papier te scheuren), gevolgd door een activiteit waarvan bekend is dat het de persoon kalmeert, zoals diep ademhalen, luisteren naar rustgevende muziek, een wandeling maken of in een stressbal knijpen .
Baby's en peuters bijten om verschillende redenen, zoals tandjes krijgen of een nieuw speeltje of object met hun mond verkennen . Naarmate ze oorzaak en gevolg beginnen te begrijpen, kunnen ze ook een persoon bijten om te zien of ze een reactie kunnen krijgen. Bijten kan ook een manier zijn voor peuters om aandacht te krijgen of uit te drukken hoe ze zich voelen.
Waarom hebben kinderen kauwbehoefte? Kinderen die op hun kleren en potloden kauwen doen dit niet zomaar. Ze proberen op die manier hun prikkels en emoties te reguleren dit is ook volkomen normaal! Sommige kinderen kauwen om spanning te verlagen en te kalmeren.
Vaak probeert een kind een gevoel of idee over te brengen dat hij of zij niet in woorden kan uitdrukken . Bijten, headbangen of ander zelfbeschadigend gedrag zijn een manier om aan zijn of haar behoeften te voldoen en kunnen een dringende behoefte zijn om pijn, angst, ongenoegen of bezorgdheid te uiten.
Sensorische gevoeligheden herkennen
Ze beïnvloeden hoe autistische peuters spelen, vooral in fysieke spellen zoals achtervolgen. Sommige kinderen genieten van de sensorische input van een achtervolging, maar anderen vinden het te veel . De snelle bewegingen, aanraking en extra geluiden en beelden in achtervolgingsspellen kunnen leiden tot sensorische overbelasting bij sommige peuters.
Als ze boos zijn, dan zijn ze boos. Ze worden helemaal in beslag genomen door dat absolute gevoel. Daardoor zijn ze blind voor andere elementen in hun omgeving, die dat wat ze voelen in een ruimer kader situeren en dus zouden kunnen relativeren. Daardoor hebben ze veel minder controle over hun gevoelens.
Autistische kinderen kunnen erg gevoelig zijn voor sensorische input en zelfs neutrale of positieve stimuli kunnen overweldigend zijn. Ze kunnen ook hyposensitief zijn, hunkeren naar sensorische input of sensorisch zoekend gedrag vertonen — zoals het likken van niet-eetbare items, tegen meubels botsen of langdurig ronddraaien.
Mensen met autisme gaan dan ook vaak heel primair reageren als ze stress hebben. Ze kunnen dan niets meer met hun frustratie. Ze hebben er geen controle meer over. En dan worden ze agressief, willen ze vluchten, bevriezen ze of worden ze suïcidaal.
Sommige volwassenen met autisme huilen veel, maar vooral als reactie op overprikkeling of emotionele stimulering, niet zo zeer uit persoonlijk verdriet. Daarnaast kunnen ze ook last hebben van andere atypische huilreacties, zoals huilen als je boos bent of juist niet kunnen huilen.
Hoe lang duurt een autistische shutdown? De duur van een shutdown kan sterk variëren. Sommige kunnen uren duren, terwijl andere dagen duren . Hoe lang het duurt om te herstellen, hangt af van de intensiteit van de overbelasting, de ernst van de shutdown en hoeveel veilige, rustige ruimte je hebt om te rusten en op te laden.
Mensen met autisme kunnen vastlopen in hun hoofd door hun andere manier van waarnemen en denken, en doordat ze zich proberen te conformeren aan de manier waarop neurotypische mensen zich gedragen. Als het te veel wordt, kunnen ze uiteindelijk exploderen of juist in zichzelf keren.
Simpel gezegd suggereert de theorie van het dubbele empathieprobleem dat wanneer mensen met zeer verschillende ervaringen van de wereld met elkaar omgaan, ze moeite zullen hebben om empathie voor elkaar te voelen . Dit zal waarschijnlijk worden verergerd door verschillen in taalgebruik en -begrip.
Veel mensen met autisme geven aan grote moeite te hebben met het opmerken en interpreteren van non-verbale communicatie. Hierdoor kan het ontzettend lastig zijn om de boodschap die iemand probeert over te brengen, te begrijpen, wanneer diegene non-verbale signalen gebruikt en de dingen onduidelijk en indirect benoemt.