Voor een klein deel komt de zomerzeekraal uit Nederland, hoofdzakelijk uit Zeeland. In de off seasonperiode (van september tot juni) wordt zeekraal vooral uit Israël en voor een klein deel uit Mexico geïmporteerd, waar zeekraal speciaal voor de Europese markt wordt gekweekt.
Twee ondersoorten van zeekraal
Er komen in Nederland twee soorten zeekraal voor. Kortarige zeekraal groeit vooral op binnendijkse zilte terreinen. Als het aan de zeekant groeit is dat altijd op de wat hogere plekken, niet in het slik. Langarige zeekraal vind je juist vooral in het slikkige deel.
Zeekraal groeit in het wild op "schorren": het land vlak aan zee dat onder invloed staat van het eb- en vloedgetijde. Het is een pioniersplant die als geen andere plant bestand is tegen zoute omstandigheden. De plant neemt het zout op tijdens de groei en heeft daardoor een zilte smaak.
Zeekraal is het hele jaar verkrijgbaar.
Het EFSA ( Europese Voedselveiligheid Autoriteit) heeft een veilige marge ingesteld voor dagelijks inname: dit ligt op 150 microgram per dag voor volwassenen. Zeekraal bevat aardig wat jodium, waardoor het zeker geen verkeerd idee is, om het dagelijks op je menu te zetten als je geen brood eet.
Ze is zowel rauw als gekookt eetbaar. Kort roerbakken of kort koken is voldoende. Verwijder zo nodig de onderste stugge delen en spoel de zeekraal snel schoon onder koud stromend water. Let erop dat je zeekraal nooit in een bak met kraanwater legt.
Veel mensen denken dat zeekraal een zeewier (alg) is, maar het is een plant uit de amaranthfamilie, specifieker nog: de ganzenvoet. Het wordt ook wel hanenpoot of zouterik genoemd. Het groeit op de slikken, schorren en kwelders, aan de rand van de zee: daar waar er water overheen spoelt.
Waarom is zeekraal zo gezond? Zeekraal bevat veel mineralen en vooral veel calcium. Daarom is het een goede aanvulling op je menu als je geen gebruik maakt van zuivelproducten. Andere vitaminen en mineralen die er in zeekraal voorkomen zijn o.a. natrium, kalium, magnesium, fosfor, ijzer, koper en zink.
Zeekraal is een plant van de kuststreken, dus vrijwel uitsluitend in Zeeland en rondom het Waddengebied te vinden. Soms verder landinwaarts op een plek waar zoute kwel aan de oppervlakte komt. Langarige zeekraal staat doorgaans buitendijks op kaal slik tot onder de gemiddelde hoogwaterlijn.
Zaaien: jaarrond in bakjes binnen, voor de buitenteelt van maart-juni. Zoetwaterteelt: kieming lukt het beste met een dag- en nachtwisseling van 5̊C-25̊C. Het zaad mag iets bedekt worden met zaaigrond, af en toe licht doorharken en weer aandrukken geeft een gunstig licht-ontvangend effect.
Zeekraal is een groente die je maar weinig tegenkomt, maar een heerlijke variatie kan zijn in verscheidene gerechten.
Ja, er zit van nature vrij veel zout in zeekraal: 2,3 gram zout per 100 gram zeekraal. Dat is veel meer dan in sla, maar ook zelfs meer dan in zuurkool. Dat zeekraal zoveel zout bevat, komt doordat het op het land in zout of brak water groeit. En tijdens de groei neemt het plantje zout uit het water op.
Omdat zeekraal een van de meest zouttolerante gewassen is en zelfs op zeewater kan groeien, is het een modelplant voor onderzoek naar zouttolerantie. Zouttolerantie betekent eigenlijk altijd dat de plant een manier heeft gevonden om met de osmotische druk om te gaan die het gevolg is van verschillen in zoutgehalte.
De groente is ca. 7 dagen houdbaar in de koelkast. Verwijder van zeekraal de onderste stugge en houtige delen. Was de groente snel in stromend koud water.
Zeekraal oogsten
“De zaden kiemen als ze in aanraking komen met zoet water. Daarna krijgen de plantjes enkel nog zout water. Na een vijftal weken, vanaf begin mei, start de oogst. Je kan zeekraal meerdere keren afsnijden, als de plant voldoende voeding krijgt.
Je kunt lamsoor in het hele waddengebied en de delta in kweldergebieden en langs dijken vinden, als de standplaats maar niet te slikkig is. Verder komt lamsoor voor langs de andere Zuid- en West-Europese kusten. In het noorden groeit de plant tot aan Noord-Engeland en de Zweedse westkust.
Lamsoor groeit op een zilte bodem in bijvoorbeeld kuststreken. Vroeger was Lamsoor een groente voor de armen die geen eigen groentetuin bezaten. Tegenwoordig is het een luxe groente, omdat de blaadjes vrij moeilijk te bemachtigen zijn. Het knapperige blad van de lamsoor is rauw eetbaar, maar beetgaar het lekkerst.
Lamsoor is ook best gezond. Per 100 gram bevat het 21 calorieen. 40 mg calcium en 3,3 mg ijzer. Natuurlijk zit er wel veel zout in 1 gram per 100 gram.
Water in een pan doen, en vooral geen zout toevoegen. Breng het aan de kook, en voeg voorzichtig de zeekraal toe. Laat het enkele minuten koken, maar niet te lang, 2 tot 4 minuten is voldoende.
Er zijn veel verschillende soorten zeewieren en algen. Beide zijn een goede bron voor eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten algen ook vitamine B1 en visvetzuren en zijn zeewieren een bron van jodium, calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium en vitamine B.
Zeewieren zijn stuk voor stuk een uitstekende bron van jodium: wakame, dulse, nori en zeespaghetti bevatten gemiddeld zo'n 50 microgram per gram gedroogd wier. Wanneer je ongeveer 5 gram gedroogd zeewier (= ± 50 gram vers) zeewier eet heb je de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid al binnen.
Wij raden aan om maximaal 2-3 keer per week zeewieren te eten en ze vóór gebruik te weken en wassen.
Van nature komt jodium voor in zeevis, eieren, zuivelproducten en zeewier. Toegevoegd jodium zit in sommige vleeswaren, gejodeerd keukenzout en bakkerszout.
Dat is namelijk gedroogd zeewier, die je in water laat weken en dan kleinsnijdt. Je moet het mengen met een dressing van sojasaus, mirin, sesam en sesamolie, met wat yuzu-sap, gember, rijstazijn, chilipeper en suiker.