Het vaakst komt een doodskist van hout dan wel houtachtig materiaal zoals spaanplaat voor, terwijl in sommige landen ook metaal wordt gebruikt. Het gebruik van een metalen doodskist is in landen als Nederland echter niet toegestaan.
Over het algemeen worden grafkisten gemaakt van hout. Het soort hout wat wordt gekozen hangt af van het feit of de overledene wordt gecremeerd of begraven. Bij een crematie wordt vaak spaanplaten gebruikt. Bij het cremeren komen dan minder vervuilende stoffen vrij.
Er zijn sinds 1 januari 2013 geen specifieke landelijke eisen voor een doodskist meer. Een belangrijke (globale) eis staat nog steeds in het Besluit op de lijkbezorging, namelijk dat kisten alleen mogen worden gemaakt van biologisch afbreekbare materialen die het doel van begraving niet belemmeren.
Een lege doodskist weegt tussen de 40 en 60 kilo. Zwaardere modellen zoals amerikaanse grafkisten wegen ongeveer 60 tot 80 kilo. Als de overledene in de kist ligt weegt een doodskist dus al snel meer dan 100 kilo.
De prijs van een rieten mand doodskist ligt tussen de 1000 en 1200 euro. Alle rieten doodskisten zijn met de hand gemaakt van pitriet, abaca en bamboe. De bekleding is gemaakt van ongebleekt katoen (milieuvriendelijk).
De wetgever gaat er van uit dat na een begraving van 10 jaar een lichaam helemaal geskeletteerd is. Dat houdt in dat alleen de belangrijkste grote botten over zijn. Bij sommige mensen zal dit al na 5 of 7 jaar het geval zijn, afhankelijk van de omstandigheden.
Een sarcofaag (Oudgrieks: σαρκοφάγος – vleesetend) is een doorgaans stenen kist waarin menselijke stoffelijke resten worden bewaard. Het gaat hierbij specifiek om overblijfselen als gevolg van begraven en niet van cremeren. In het laatste geval is de houder van de resten een urn.
Een lijkkist kan niet gehuurd worden. De huurkist van andere Europese landen is niet van toepassing in ons land. Zo kan een lijkkist slecht één maal gebruikt worden om één overledene te begraven en niet meerdere malen.
De Loden Lady
Door de conserverende werking van het lood is het skelet van de vrouw beter bewaard dan gewoonlijk in Nijmegen. De loden kist was oorspronkelijk geplaatst in een houten kist, die volledig is vergaan.
Meestal wordt een uitvaartkist gedragen aan een aantal handvatten ofwel handgrepen die aan de zijkanten van een kist zijn gemonteerd. Meestal zitten er vier stuks aan iedere kant van de kist, zodat deze met acht personen kan worden gedragen. Dat kan dan vanzelfsprekend ook met minder: bijvoorbeeld zes personen.
Een kist kost 1495 euro.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Grofweg kan je aanhouden dat massief vuren- of populierenhout 10 tot 15 jaar goed blijft. Eikenhout en tropisch hout 25 tot 50 jaar. Wanneer je kiest voor een fineer houten kist, dat is spaanplaat met een heel dun laagje hout eroverheen, moet je rekening houden met een houdbaarheid van een maand.
Dat hangt ervan af voor hoeveel personen een graf is ingericht. Bij 3 personen is de diepte circa 3 meter. Het kan wat variëren, maar het is in ieder geval wettelijk verplicht is dat (de bovenste) kist minimaal 65 cm onder de grond staat.
zes plankjes (kassie-zes)
Bij transport per vliegtuig moet het lichaam in een lucht- en waterdichte zinken kist worden gelegd. Soms wordt deze door een bevoegde instantie verzegeld. Deze kist wordt vervolgens in een gewone uitvaartkist geplaatst. Die kist wordt dan soms nog verpakt om beschadiging te voorkomen.
"In het crematorium worden kisten verbrand. Bloemen worden weggehaald, maar tekeningen, kaarten en foto's worden in de oven mee verbrand op 850 graden. Het duurt één tot anderhalf uur voordat alles in as verandert. Botfragmenten worden verbrijzeld en de as wordt in een urn gedaan."
Gezien de locatie in de kathedraal zouden het de overblijfselen kunnen bevatten van een kanunnik of koorheer, een titel verleend aan bepaalde geestelijken. Op basis van een eerste analyse van de overblijfselen en de grond waaruit het werd opgegraven, dateert het graf waarschijnlijk uit de veertiende eeuw.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Cremeren gebeurt in een crematorium. Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst. De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet.
Aanvullende kosten crematie
Hierdoor kunnen de kosten van een crematie in het weekend hoger uitvallen. De laatste verzorging van de overledene kost ongeveer 150 euro. Een standaard kist rond 500 euro. Opbaren in het uitvaartcentrum is met gemiddeld 600 euro duurder dan thuis opbaren wat rond de 400 euro kost.
Rond de organen van de overledene bestond een ware cultus in het oude Egypte. Na de dood werden de organen verwijderd en bewaard in canopen (kleine kruikjes), die de mummie vergezelden in het graf in de piramide. Alleen het hart en de nieren werden niet verwijderd, vanuit de overtuiging dat hierin de ziel woonde.
In Nederland is mummificatie van een zojuist overleden persoon niet toegestaan. Elke conserverende behandeling van een stoffelijk overschot is verboden. Van dit verbod is evenwel ontheffing mogelijk. Die ontheffing geeft de minister van Volksgezondheid.
Zo ontsteeg Osiris de dood om als koning van het dodenrijk aan een nieuw leven te beginnen. Door de doden te mummificeren hoopten de Egyptenaren dat zij net als Osiris nog miljoenen jaren als vergoddelijkte dode konden voortleven.