De volwassen kevers komen vooral in het voorjaar tevoorschijn. Ze gaan dan op zoek naar bloemen om nectar en stuifmeel te eten. De eitjes worden in vogelnesten, in nesten van andere dieren en in ingedroogd aas gelegd, waar de larven voedsel vinden zoals vleesresten, veren en haren.
De tapijtkever komt bijna in elk huis voor waar dierlijk materiaal aanwezig is, dit in tapijten, kledijkasten of rond plinten waar stof en haar zich vaak ophoopt. Het is vooral de larve die het meeste schade aanricht. De volwassen kever is onschadelijk.
Tapijtkevers in vogelnesten
Tapijtkevers leggen ook eitjes in vogelnesten (op daken). De larven doen er zich tegoed aan de veren, de etensresten en de uitwerpselen van de vogels in het nest. Zijn de larven volgroeid, dan kunnen ze vanuit het nest via allerlei naden en kieren in een gebouw terechtkomen.
Hoe zien tapijtkeverlarven eruit? De volwassen tapijtkevers kunnen wel 4mm groot worden. Ze hebben ovale lichamen met een gestreept afdekschild van zwart, wit en geel of oranje. Tapijtkevers leggen eieren die wit of crèmekleurig zijn en minder dan 1mm lang zijn.
Een van de eenvoudigste manieren om kevers te bestrijden in huis is door ervoor te zorgen dat alle voedselproducten verpakt zijn en het liefst in een koele en geventileerde omgeving staan. Daardoor zorgt u ervoor dat de kevers hier niet bij komen.
De drie meest voorkomende drooghoutboorders in woningen zijn de bruine spinthoutkever (Lyctus brunneus), de gewone houtwormkever (Anobium punctatum) en de huisboktor (Hylotrupes bajulus), waarvan vooral laatstgenoemde soort zeer destructief te werk kan gaan.
Kleine of grote kevers ontstaan altijd uit eitjes. De beestjes zijn dan nog larven. De larven van schadelijke keversoorten kunnen jarenlang als larven leven voor ze zich verpoppen tot volwassen exemplaren. Volgroeide kevers leven vaak ook maar enkele weken.
Het grootste deel, 73 procent, zal iedereen welbekend in de oren klinken: het gaat namelijk om vliegen, kevers, spinnen en mieren. Minder bekend, maar aanwezig in alle onderzochte huizen waren galmuggen, insectjes van hooguit enkele millimeter, en tapijtkevers, kevertjes die ook maar enkele millimeters groot zijn.
Hang na het wassen of invriezen uw kleding en textiel op in de zon. De tapijtkever houdt niet van fel (zon)licht. Aangetaste kleding of textielstukken kunt u het beste weggooien. De kans is groot dat er nog insecten verstopt in zitten.
De meest voorkomende beestjes die je in je bed tegen zult komen zijn huisstofmijten, bedwantsen (ook wel wandluis of bedluis genoemd) en vlooien. Spinnen zul je vooral rond je bed zien, omdat zij zich voeden aan de muggen, die zich weer aan jou voeden.
Het eistadium duurt, afhankelijk van de temperatuur en de luchtvochtigheid, 6 tot wel 35 dagen. Het larvale stadium kan zelfs 2 tot 12 maanden in beslag nemen. Het daaropvolgende popstadium duurt 5 tot 19 dagen, terwijl de kever zelf “maar” 7 tot 41 dagen in leven kan blijven.
Hoe ziet de piepschuimkever eruit? De volwassen kever is ongeveer 6 mm lang en ovaal van vorm en heeft een zwartbruine tot zwarte kleur. Zijn dekschilden bevatten groeven en de voelsprieten zijn lichter gekleurd aan de top en bedekt met gelige haartjes. Een volwassen vrouwtje kan om de paar dagen tot 400 eieren leggen.
De broodkever kan worden bestreden met AquaPy, een insecticide dat kan worden gebruikt op plaatsen waar voedsel wordt verwerkt en opgeslagen. Op plaatsen waar graan wordt opgeslagen, kan K-Obiol worden gebruikt om de broodkever te bestrijden.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
Wanneer er vogelnesten onder het dak zitten, is de kans groot dat de tapijtkever zich via het dak uiteindelijk binnenshuis nestelt. Eitjes worden gelegd op een voedselrijke plek, bijvoorbeeld in tapijt. De larven die uit de eitjes komen doen zich vervolgens te goed aan dat tapijt, met alle gevolgen van dien.
Als er één insect is die veel op een bedwants lijkt, dan is het wel de zwaluwwants! Deze insecten lijken identiek aan bedwantsen. Zwaluwwantsen zijn een direct familielid van bedwantsen en zien er daarom bijna hetzelfde uit. Dit omvat de veelbetekenende brede kop en het ovale lichaam, evenals vrijwel identieke kleuren.
Tapijtkevers kunnen op verschillende manieren in je huis komen. Liftend op snijbloemen, op kleding of huisdieren, maar ze kunnen ook door open ramen naar binnen vliegen.
Houtworm is de verzamelnaam voor de larven van diverse soorten houtwormkevers, bijvoorbeeld de boktor, de gewone houtwormkever en de grote houtwormkever. De vrouwelijke houtwormkever legt eitjes in het hout, waarna uit deze eitjes larven komen. Deze larven voeden zich met het hout en eten zich er zo een weg doorheen.
Kevers zijn gevleugelde insecten waarvan de voorvleugels twee harde schilden vormen. Afhankelijk van de keversoort voeden ze zich met planten, hout of vlees. Bij deze kevers vormen de hout- en bladetende soorten een bedreiging voor je tuin.
In Nederland komen veel soorten mijten voor. Sommige zijn vervelend voor de mens en zuigen bloed. Andere mijten leven uitsluitend op papier, op dieren of in de voorraadkast. Ze leven o.a. van bloed, huidcellen, dierlijk materiaal en vocht uit planten of bloemen.
Spinnen, luizen, muggen en kevers, een gemiddelde woning heeft er wel meer dan 100! En mocht u denken dat het in een nette woning beter is, niets is minder waar. Het maakt namelijk niet uit hoe schoon uw huis, overal zitten beestjes.
De meikever legt haar eitjes in de grond in groepjes van 20 op een diepte van 10 tot 15 centimeter. De meeste vrouwelijke meikevers sterven tijdens het leggen van de eieren, sommige kevers kunnen dit ook twee tot drie keer herhalen.
De kortschildkever kan flink bijten
De stinkende kortschildkever is een van de bekendste bijtende kevers. Deze kever is donkerbruin tot zwart van kleur en kom je voornamelijk in de container of vuilnisbak tegen. Wanneer hij verstoord wordt dan steekt hij zijn staart in de lucht.
10-15 cm diepte. Deze eitjes komen na ca. 4-6 weken uit en zo zijn de vraatzuchtige Engerlingen geboren. Sommige Engerlingen kruipen gedurende de wintermaanden diep onder de grond en komen bij het stijgen van de bodemtemperatuur weer bij de graszode, waar weer grote schade wordt aangericht.