Radicalisering ontstaat niet zomaar en het proces verloopt niet volgens een vast patroon. Het is een individueel proces waarin sociale invloeden een grote rol spelen. Hierbij kunnen verschillende omstandigheden en factoren een rol spelen, zoals de vatbaarheid en voedingsbodem voor radicale ideeën.
Het kan worden gemotiveerd door een reeks factoren, waaronder ideologieën, religieuze overtuigingen, politieke overtuigingen en vooroordelen tegen bepaalde groepen mensen . Mensen kunnen op veel verschillende manieren en in verschillende tijdsbestekken radicaliseren, van een paar dagen of uren tot meerdere jaren.
Waarom radicaliseren sommige jongeren? Bij radicalisering spelen er meestal verschillende dingen. Zoals het gevoel buitengesloten te worden, discriminatie, je niet thuis voelen in de samenleving, een moeilijke thuissituatie of een heftige gebeurtenis.
Nadruk op wij-zij-tegenstellingen die te maken hebben met afkomst, religie of politiek. Afwijzende houding tegenover de maatschappij en autoriteiten. Openlijk verwerpen van de rechtstaat, het systeem en het gezag. Goedpraten van aanslagen of geweld.
Iedereen kan radicaliseren, maar er zijn een aantal factoren die een jongere kwetsbaarder kunnen maken. Deze omvatten: makkelijk beïnvloedbaar of beïnvloedbaar zijn , een laag zelfbeeld hebben of geïsoleerd zijn.
Door radicalisering dreigen jongeren vaak aansluiting bij de maatschappij te verliezen. Ook keren ze zich tegen het gezag van hun ouders en hebben ze niet langer een positief toekomstperspectief. We zien dat de online wereld een steeds grotere rol speelt bij radicalisering. Dat vinden we zorgwekkend.
Radicalisering is een proces waarin iemand ideeën ontwikkelt die botsen met onze democratische rechtsorde. Dit kan gaan om gedachten of overtuigingen, maar ook om acties of uitingen die deze ideeën ondersteunen. Radicale ideeën hoeven hoeft niet zorgelijk te zijn.
De meeste mensen beginnen het proces van radicalisering tot gewelddadig extremisme op een van de drie gebieden in hun leven: hun sociale relaties (bijvoorbeeld het veranderen van gedrag of uiterlijk om zich aan te passen aan een bepaalde groep); ideologie (bijvoorbeeld uitingen van morele superioriteit ten opzichte van, of haat jegens, andere groepen); of criminele activiteiten ( ...
We spreken van 'radicalisering' als iemand steeds extremer gaat denken over een maatschappelijk onderwerp en zich steeds meer beperkt tot de omgang met mensen die hetzelfde denken. Totdat iemand er zelfs geweld voor over heeft om mensen die anders denken van zijn of haar gelijk te overtuigen.
Mensen worden terroristen op verschillende manieren, in verschillende rollen en om verschillende redenen. Het kan nuttig zijn om onderscheid te maken tussen redenen om lid te worden van, te blijven bij en te vertrekken uit terroristische organisaties. Waargenomen onrechtvaardigheid, behoefte aan identiteit en behoefte om ergens bij te horen zijn veelvoorkomende kwetsbaarheden onder potentiële terroristen.
Wel moet sprake zijn van een strafbaar feit, zoals het voorbereiden van een aanslag. Ook ronselen, haatzaaien of uitreizen naar jihadistische strijdgebieden zijn strafbare feiten.
Het 3N-model van radicalisering stelt dat gewelddadige radicalisering het resultaat is van de bijdrage van behoeften, netwerken en verhalen . Hoewel onderzoek dit perspectief voornamelijk heeft ondersteund, blijft er een aanzienlijke hoeveelheid terrein onbedekt met betrekking tot de netwerkcomponent van het model.
Radicalisering komt vooral voor bij jongeren tussen de 14 en 23 jaar. Dat komt door de ontwikkeling die zij doormaken in deze levensfase. Tijdens deze periode vormen jongeren hun identiteit, door uit te vinden wat hun eigen opvattingen, waarden en normen zijn. Jongeren hebben ook vaak een sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Radicalisering betekent dat een persoon of groep steeds sterker denkt en gelooft in iets wat niet past bij hoe wij in onze samenleving met elkaar omgaan. De persoon of groep is daarbij steeds meer bereid om zich ook echt naar deze mening te gedragen. Bijvoorbeeld door bepaalde dingen te doen of te zeggen.
Radicalisering en terrorisme
afhankelijk, maar het verschil tussen hen is: 1- Extremisme is gekoppeld aan gedachten en terrorisme is gekoppeld aan actie . 2- Extremisme is gekoppeld aan politieke, sociale of religieuze overtuigingen en ideeën. 3- Terrorisme is gekoppeld aan gewelddadig materieel gedrag tegenover de maatschappij.
Motivaties zijn divers en veel hebben meestal betrekking op bepaalde ideologieën (bijvoorbeeld interpretaties van politieke bewegingen of religieuze overtuigingen), kwesties zoals milieu- of economische zorgen, of etnische of separatistische oorzaken. Mensen kunnen ook gemotiveerd worden door meer dan één kwestie.
Eindantwoord: De meeste formele definities van terrorisme identificeren subnationale actoren (optie 1) doorgaans als een belangrijk kenmerk.
zelfstandig naamwoord. een persoon die sterke overtuigingen of extreme principes aanhangt of volgt; extremist . een persoon die fundamentele politieke, economische en sociale hervormingen bepleit door middel van directe en vaak compromisloze methoden. Wiskunde. een hoeveelheid uitgedrukt als een wortel van een andere hoeveelheid.
Hoe ontstaan vrije radicalen? Vrije radicalen ontstaan bij de normale stofwisseling, maar ook bij roken en bij het zonnen. Verder kunnen bij bepaalde ziekten veel vrije radicalen worden gevormd, zoals bij ontstekingsreacties.
Als jouw kind extreme gedachten of ideeën heeft, kan er sprake zijn van radicalisering. Het hebben van radicale ideeën is niet per definitie erg. Het hoort een beetje bij de ontwikkeling van jongeren. Ze vormen zo idealen en zoeken naar hun identiteit.
Activisme – Pogingen van individuen of groepen om op buitenparlementaire wijze, maar binnen de kaders van de democratische rechtsorde, politieke besluitvorming te beïnvloeden.
radicaal (Semitische taal), een term uit de Semitische taalstudie. radicalisme, een persoon met een radicale zienswijze. radicaal (fonetiek), een klank die wordt gevormd in de keel. radicaal van een getal, de grootste kwadraatvrije deler van dat getal.