Volgens onderzoeker Karin Winkler van de universiteit liftte het beestje in de afgelopen decennia met internationaal transport mee en verspreidde het zich zo over grote delen van Noord-Amerika en Europa: "Maar het beestje kan natuurlijk ook vliegen", vertelt ze.
Wantsen zowel als kevers kunnen vaak vliegen, en bij beide groepen worden de verharde vleugels (de dekschilden) tijdens de vlucht omhoog geklapt.
De schildwants heeft bijna geen natuurlijke vijanden. Ze vliegen met een heel luid gezoem en gaan op lamplicht of licht van je laptop af.
Hoe meer bloed de bedwants zuigt, hoe roder hij wordt. Het lijfje is plat en ovaal van vorm. De bedwants heeft zes poten (net als elk ander insect). Een bedwants kan niet springen of vliegen, alleen kruipen.
De grauwe schildwants is een slechte vlieger. Hij vliegt traag en luid zoemend en bij de landing komt hij vaak op de rug terecht. Bij verstoring scheidt de wants een zoetig ruikend vocht af. Dat is gebroken wit van kleur en is bij consumptie licht giftig voor de mens.
Ze hebben een steeksnuit, maar de wants steekt niet en valt normaal gesproken ook geen mensen aan. Je kunt er ook niet ziek van worden. '
Kissing bugs zijn wantsen die de neiging hebben zich te voeden in het gezicht van de mens. Hiermee kunnen zij de ziekte van Chagas veroorzaken. Aan deze ziekte overlijden jaarlijks zo'n 20.000 mensen. Dit veroorzaakt een groot gezondheidsprobleem in Zuid-Amerikaanse landen.
Bedwantsen hebben een hekel aan extreme hitte, maar ook aan vrieskou. Daarom kun je het volgende proberen om bedwantsen te bestrijden. Warmte: Stop alle besmette spullen in een zak en was ze minimaal op zestig graden. Dit zorgt ervoor dat de beestjes dood gaan.
Etensresten netjes wordt afgeschermd en dat de kiertjes in huis goed worden afgedicht zodat hier geen wantsen door kunnen geraken.
Wantsen zorgen niet alleen voor overlast, maar kunnen ook nuttig zijn. Roofwantsen bijvoorbeeld richten geen schade aan gewassen aan. Deze worden soms zelfs ingezet om schadelijke insecten te bestrijden in de tuinbouw. Dit is een milieuvriendelijke bestrijdingsmethode.
Zowel de volwassen als jonge wantsen richten schade aan met hun zuigende monddelen. Zij hebben een voorkeur voor jonge plantdelen, zoals vruchten en groeiende scheuten. Het giftige speeksel dat zij ter plekke achterlaten kan leiden tot necrose en de zuigwondjes vormen invalspoorten voor schimmels en virussen.
Ze brengen met hun stekende monddelen schade toe aan bladeren en vruchten. Deze groene wants scheidt een smerig ruikende substantie uit klieren aan de zijkant van het borststuk ter verdediging.
De groene gaasvlieg of goudoogje (Chrysoperla carnea) is een 1 tot 17 millimeter lang, vliegend insect uit de familie gaasvliegen (Chrysopidae). Deze familie behoort ondanks de naam niet tot de vliegen (orde tweevleugeligen) maar tot de orde netvleugeligen (Neuroptera).
De grauwe schildwants eet plantensappen en kleinere insecten. Als ze volwassen zijn overwinteren de schildwantsen, en daarvoor zoeken ze warme plekjes. Dat kunnen kieren en spleten in buitenmuren zijn, maar soms durven de wantsen zich ook binnen wagen. Vind je binnen een schildwants, zet ze dan gewoon buiten.
Was al uw kleding en beddengoed op ten minste 60 graden (of laat het stomen). Of leg uw spullen gedurende 1 week in de diepvries (bij -14 Cº) om de bedwantsen en eitjes te doden. Controleer tweedehands kleding, meubels en spullen op bedwantsen voordat u deze in uw huis haalt. Haal geen tweedehands matrassen in huis.
Wanneer u de wantsen kwijt wilt kunt u ze het beste opzuigen met de stofzuiger. Daarna wel de stofzuigerzak vervangen. Vervolgens kunt u het beste in het voorjaar, wanneer de wantsen weer uitgevlogen zijn, buitenom langs de gevel van uw woning alle gaten en kieren afkitten waar wantsen door naar binnen kunnen komen.
Bedwantsen leggen graag eitjes in de naden en zomen van matrassen. In bedden is er namelijk genoeg warmte en vocht aanwezig om de eitjes te doen ontwikkelen. Een eitje is wit van kleur en is één millimeter groot. De eitjes worden in groepjes gelegd, dus je ziet dan allerlei korreltjes bij elkaar liggen.
De geur is erg intens en wordt door sommigen omschreven als afwasmiddel, maar dan met een bitterzoete ondertoon die de meeste mensen doet walgen. Bij jonge wantsen (nimfen) zitten die geurklieren op de rug, volwassen wantsen stinken aan de onderzijde van hun borststuk.
Welke schade veroorzaakt de bruingemarmerde schildwants? De wants is een planteneter en zuigt als nimf en volwassen dier sap uit bladeren en vruchten. De schildwants kent meer dan tweehonderd gerapporteerde waardplanten. Het is nog moeilijk om precies te schatten welke schade het insect hier zal veroorzaken.
Mythe 7: Bedwantsen kruipen over ons lichaam
Bedwantsen houden niet van warmte, Je krijgt ze dus met geen stok in je haar of op je huid, zoals luizen of teken. Ook in onze kleding vinden ze het te warm.
U herkent een plaag van bedwantsen aan donkere of zwarte vlekken aan de zoom van de matras. Dit komt door de poep van de bedwants. Ze hebben een aparte geur. Ze ruiken naar zoete amandel of koriander.
Omdat bedwantsen overleven op textiel, kunnen zij via kleding, beddengoed of theedoeken in de kasten door het hele huis terecht komen. Als u bedwantsen in uw kledingkast waarneemt, is het verstandig om alle kleding 2 dagen in de vriezer te leggen of te wassen op 60 graden.
Ze kunnen wel flink stinken
Veel mensen zien de schildwants als een ongevraagde gast in huis, maar je hoeft er niet bang voor te zijn. 'Het is een onschuldig diertje, maar ze kunnen wel flink stinken', vertelt Aukema. 'Als ze zich in het nauw gedreven voelen scheiden ze een vloeistof af en dat ruikt niet fris.
De groene stinkwants is een planteneter die verschillende soorten planten eet. Het insect is er dus niet op uit om ergens naar binnen te gaan, maar kan wel aangetrokken worden door bijvoorbeeld tegen het pand groeiende brandnetels.
Bedwantsen zijn de vampiers onder de wantsen: ze leven van het bloed van mensen. Ze komen 's nachts tevoorschijn en steken hun zuigsnuit in een stukje onbedekte mensenhuid. Overdag verstoppen ze zich in moeilijk bereikbare plaatsen, zoals diepe kieren in een bed en spleten in de muur.