Volgende symptomen zijn mogelijk: irritatie van de ogen, de neus en de keel, pijn ter hoogte van de bovenste luchtwegen bij ademen, hoesten, kortademigheid, misselijkheid en braken, tot zelfs zeer ernstige verschijnselen zoals cyanose, glottisoedeem en larynxspasmen.
Rode, geïrriteerde ogen, hoesten, een kriebel in de keel en een moeilijker ademhaling kunnen het gevolg zijn van zwemmen in met urine vervuild zwembadwater. Meestal worden dergelijke klachten gelinkt aan het chloor in het water maar nu blijkt dus dat er meer aan de hand is.
Chloor is giftig bij niveaus van 0,5 ppm en langdurige blootstelling aan niveaus van 50 ppm kan de dood tot gevolg hebben. Het gas is 2,5 keer zwaarder dan lucht, wat betekent dat het zich op grondniveau ophoopt.
Het eenmalig inademen van chloor kan aanleiding geven tot irritatie van de bovenste luchtwegen met tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest. Als u de plaats van het ongeval onmiddellijk verlaat, zullen over het algemeen de symptomen spontaan verdwijnen na enkele uren.
Voornaamste oorzaak is een piepkleine parasiet uit ontlasting. Deze eencellige, genaamd cryptosporidium, kan in chloorwater tien dagen overleven dankzij een stevig schilletje dat hem omhult. Hij veroorzaakt hevige buikkrampen en waterige diarree. De klachten kunnen weken tot zelfs een maand aanhouden.
Water zorgt voor weerstand
Het water zorgt echter voor de juiste weerstand die onze spieren aan het werk zetten. Ook verbruikt je lichaam veel energie om na het zwemmen in koud water weer op temperatuur te komen. Heb je gezwommen in warm water? Dan is de kans groot dat je een tikkie rozig bent geworden.
Nee, chloor in het leidingwater is niet schadelijk voor onze gezondheid. Het enige nadeel is de geur van chloor. Je kunt water met een chloorsmaak of -geur dus zonder problemen drinken. Wil je op vakantie toch liever een glaasje water zonder chloorsmaak?
Inademen van chloordampen kan leiden tot bronchospasmen en inflammatie van de luchtwegen, gaande tot een bronchoconstrictie. Een eenmalige blootstelling aan chloordamp kan ernstige gevolgen hebben zowel op korte als op lange termijn en moet steeds ernstig worden genomen.
Het inademen van chloordamp:
Bij eenmalig inademen van chloordamp, met irritatie van de bovenste luchtwegen, tranende ogen, neusloop, een prikkelende keel en hoest, verlaat men best onmiddellijk de plaats van het ongeval. Over het algemeen zullen de symptomen spontaan verdwijnen, na enkele uren.
Door te zorgen dat het water langdurig blootgesteld wordt aan zonnestralen, zonder dat er in de tussentijd gebruik van gemaakt wordt, zal de chloorwaarde automatisch zakken. Vaak is het chloorgehalte na ongeveer 24 uur tot de juiste waarde gezakt.
Bij een concentratie van slechts 3,5 ppm is chloor al te herkennen aan de geur; chloor kan acuut dodelijk zijn bij 1000 ppm maar langdurige blootstelling (40 uur per week) moet niet hoger zijn dan 0,5 ppm.
Wie per ongeluk te veel chloor in het water gekregen heeft, kan dit neutraliseren met de chloor neutralisator. Dosering: gebruik 100g neutralisator om per 100m³ water het chloorgehalte te verminderen met 0,5mg/l.
Om het chloorgehalte op het juiste niveau te krijgen, kun je een chloorshock toevoegen. Dit betekent dat je een extra dosis chloor aan het zwembad toevoegt om zo in één keer het chloorgehalte omhoog te brengen. Dit doe je met name na een periode waarin de chloorwaarde erg is gezakt.
Uiteindelijk heeft deze ontregeling ook invloed op de bloedvaten en zenuwen in de hersenvliezen. Deze vliezen bevinden zich direct onder de schedel. Prikkeling van de bloedvaten en zenuwen hierin leidt tot hoofdpijn en ontregeling van de hersenschors.
Als je hebt gezwommen in water met blauwalgen, kun je last krijgen van jeuk en huiduitslag. Ook kun je last krijgen van hoofdpijn, misselijkheid, diarree, koorts, een zere keel, oorpijn, oogirritaties, loopneus of gezwollen lippen. De klachten gaan na ongeveer 5 dagen vanzelf over.
'Het zijn de verbindingen die ontstaan uit chloor en bacteriën en menselijke eiwitten, de zogeheten trichlooramines, waar mensen gevoelig op kunnen reageren. Denk aan jeuk, een rode huid, rode ogen, benauwdheid, extra slijm in de neus, hoesten.
Met zekerheid zeggen hoe lang chloor actief blijft in je zwembad is eigenlijk niet mogelijk. De pH-waarde van het water kun je op peil brengen met pH+ poeder (als de waarde te laag is) of pH- poeder (als de waarde te hoog is.
Teveel chloor in het zwembad is schadelijk voor je gezondheid. Het kan namelijk leiden tot huidproblemen, zoals bultjes, jeuk, uitslag of schilfertjes. Ook kan het leiden tot ademhalingsproblemen, zoals hoesten of benauwdheid. Ook oogproblemen, zoals rode prikkende ogen of opgezwollen oogleden zijn mogelijke gevolgen.
Bij inademing kunnen de luchtwegen ontsteken en kan het centrale zenuwstelsel worden aangetast. Enkele symptomen zijn rillingen, misselijkheid, braken, hoofdpijn en maagpijn. Ernstige gevallen kunnen zelfs leiden tot een coma of de dood.
Astma is een veelvoorkomende chronische ontstekingsziekte van de luchtwegen die wordt gekenmerkt door terugkerende symptomen, belemmering van de luchtstroom en spasme van de luchtpijp (bronchospasme). Symptomen zijn onder meer benauwdheid, kortademigheid, hoesten en piepende ademhaling.
Het inademen van kleine hoeveelheden chloor gedurende korte periodes heeft een nadelige invloed op het ademhalingssysteem. De effecten variëren van hoesten en pijn op de borst tot waterretentie in de longen. Chloor irriteert de huid de ogen en het ademhalingssysteem.
Laag in nitraat: in sommige streken, vooral in de landbouw, kan het water veel nitraat bevatten. Dat is op zich niet schadelijk, maak nitraat kan zich omzetten in nitriet, en een teveel aan nitriet leidt tot onvoldoende zuurstoftransport in het bloed. Voor baby's is maximaal 25 mg nitraat per liter water veilig.
Chloor in kraanwater is nefast voor je darmflora.
Daarnaast heeft Chloor een langdurige werking (ook in je darmen). Daarbij komt dat chloor in leidingwater kan reageren met andere stoffen waardoor er heel schadelijk nevenproducten gevormd kunnen worden in de leidingwater dat je drinkt.