Over het algemeen kunnen mensen met een schildklieraandoening gewoon (blijven) werken.
De ziekte van Graves komt ook zonder behandeling in 2 – 4 jaar tot rust. Dat wil zeggen dat de roodheid, het tranen en de pijn verdwijnen. Verschijnselen als uitpuiling van de ogen, ooglidzwelling en ernstig dubbelzien blijven zonder behandeling meestal bestaan.
Wat veroorzaakt de ziekte van Graves? De oorzaak is een autoimmuunziekte, dat wil zeggen een aandoening, waarbij ons eigen afweersysteem schildklierstimulerende antilichamen (TSI, thyreoid stimulerende immuunglobulines) maakt, waardoor de schildklier te snel gaat werken.
Na 2-4 jaar verdwijnen de klachten vanzelf. Ernstige verschijnselen als uitpuiling van de ogen, een zwelling van het ooglid en dubbelzien worden behandeld met medicijnen (prednison). Zo nodig vindt er bestraling van de oogkassen plaats om de auto-immuun ontstekingsverschijnselen te remmen.
Bekende goitrogenen zijn: pinda's, mosterd, koolraap en koolrabi, mierikswortel, bloemkool, broccoli en koolsoorten. Koolsoorten, zoals spruitjes en broccoli, maar ook radijs, alfalfa en koolrabi bevatten stoffen die de schildklierhormoonproductie beïnvloeden.
Om de ziekte van graves vast te stellen doen we bloedonderzoek. Ook bepalen we of er sprake is van antistoffen in het bloed die tegen uw eigen schildklierweefsel zijn gericht (auto-antistoffen). Soms doen we een scintigram (scan).
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyreoïdie optreedt. De ziekte is vernoemd naar de ontdekker van de aandoening, Robert James Graves.
Strumazol kan een vergroting van de schildklier veroorzaken; neem contact op met uw arts als u verdikking van het schildklierweefsel opmerkt. Vooral bij het optreden van ernstige bijwerkingen zoals bijvoorbeeld koorts, neusbloedingen en keelpijn dient u contact op te nemen met uw arts.
Veel schildklierpatiënten kampen met psychische klachten: stemmingswisselingen, vergeetachtigheid, depressies of neerslachtige gedachtes.
De schildklier maakt te veel schildklierhormoon aan, wat kan leiden tot vermageren, een te snelle hartslag en hoge bloeddruk, een overdreven warmtegevoel, diarree en beven.
Meestal moet u thiamazol minstens een jaar gebruiken. Neem de tablet in op een vast tijdstip, bijvoorbeeld 's ochtends bij het ontbijt. U vergeet dan minder snel een dosis. Meest voorkomende bijwerkingen: huiduitslag en jeuk.
Behandeling met medicijnen bij de ziekte van Graves
Ze zorgen ervoor dat de schildklier minder of geen schildklierhormoon meer aanmaakt. In Nederland wordt meestal thiamazol voorgeschreven. Alternatieven zijn carbimazol of propylthiouracil (PTU).
De ziekte van Graves is de meest voorkomende oorzaak van een te snel werkende schildklier (hyperthyreoïdie)(70-80%). De ziekte van Graves is een auto-immuunziekte, dat wil zeggen dat het lichaam antistoffen (afweerstoffen) maakt tegen lichaamseigen cellen, in dit geval de tegen de TSH-receptor op de schildkliercellen.
Als de schildklier te snel werkt, krijgt u te veel van dit hormoon. U kunt last hebben van hartkloppingen, zweten, afvallen en een onrustig gevoel. Meestal komt dit door de ziekte van Graves. De behandeling is met medicijnen, radioactief jodium of een operatie.
De meest bekende oorzaak is de Ziekte van Graves. Dit is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt tegen de schildklier. Als gevolg daarvan maakt de schildklier extra hormonen aan. De schildklier wordt uit zichzelf groter en maakt steeds meer schildklierhormoon aan.
Stress heeft een grote invloed op het functioneren van het schildklierhormoon. Langdurige stress zorgt er namelijk voor dat er minder van het efficiënte T3 kan worden aangemaakt en meer van minder efficiënte Reversed T3 (rT3) wordt aangemaakt. Een teveel aan rT3 blokkeert dan de receptoren van het schildklierhormoon.
Hoge concentraties van TSH in het bloed zijn geassocieerd met een hoger risico op schildklierkanker. Daarnaast zou alcohol een toxisch effect hebben op de schildkliercellen. Daardoor verkleint het volume van de schildklier en wordt het risico op schildklierkanker verlaagt.
Te weinig schildklierhormoon leidt ook tot hartfunctiestoornissen, omdat de energievoorziening van het hart onvoldoende is, maar bovendien wordt het weefsel van het hart en bloedvaten stijver, waardoor de hartfunctie minder wordt en de bloeddruk kan oplopen.
Hashitoxicose is een tijdelijk te snel werkende schildklier die na een paar maanden over gaat in een te traag werkende schildklier. Eigenlijk is er eerst sprake van de ziekte van Graves die (snel) overgaat in de ziekte van Hashimoto.
Pas na een aantal weken merkt u dat de pillen met schildklier-hormoon helpen. Het zoeken naar de beste hoeveelheid schildklier-hormoon kan maanden duren, want dat verschilt per persoon: U krijgt een bepaalde hoeveelheid schildklier-hormoon. 6 weken later bespreekt u uw klachten en wordt uw bloed gecontroleerd.
Bij de ziekte van Graves zit er geen knobbeltje (nodus) op de schildklier. Voor een scintigrafie krijg je een kleine hoeveelheid radioactief gelabeld jodium (I-123) of technetium in je bloed via een infuus, daarna worden op meerdere momenten foto's (een scintigram) gemaakt.