Ook van blauwschimmelkazen, zoals Bluefort en gorgonzola, mag de
Bij blauwe schimmelkazen mag je de korst in de regel altijd opeten. Dat is ook zo bij geitenkaasjes met een 'wit vachtje' zoals de Crottin de Chavignol. Het gaat daar trouwens vaak niet om een schimmel, maar om een ongevaarlijke gist. Ook hier geldt: bij twijfel, proef even.
Bij zo goed als alle zachte kazen is de korst eetbaar. Voorbeelden zijn Camembert, Brie en verschillende schimmelkazen. Enkel wanneer de korst ook zwarte schimmel bevat, snij je die het best van je kaas. Gouda, Edammer en Emmentaler hebben vaak een plastic korst om te voorkomen dat de kaas tijdens het rijpen uitdroogt.
Het is enkel bedoeld als een soort verpakking voor de kaas. De echte korst van de kaas, die onder het plastic laagje zit, kan echter wel gewoon worden gegeten. Deze korst ontstaat nadat de kaas in het pekelbad is ondergedompeld. Dit zoute bad geeft de kaas zijn typische smaak en dus ook de harde korst.
“Gorgonzola is heel rijk aan vitaminen B2, B6, B12, die uiterst belangrijk zijn voor het zenuwstelsel en het immuunsysteem.” Om deze redenen is Gorgonzola over de gehele wereld gekend en geliefd en is hij de derde belangrijkste Italiaanse koemelkkaas BOB.
Antwoord: Om harde kazen zoals Goudse zit een plastic laagje waar vaak een schimmelwerend middel, meestal natamycine (E235) in zit. Dit plastic kan beter niet opgegeten worden, de korst eronder kan wel zonder problemen worden gegeten.
Witschimmelkaas of wittekorstkaas is een type zachte schimmelkazen met een witte, pluizige, donzige kaaskorst van penseelschimmel. Bekende wittekorstkazen zijn brie en camembert.
Zachte kaas Over het algemeen kun je de korst van zachte kazen, zoals camembert en brie, gewoon opeten. De korst hoort namelijk bij het smaakpalet van de kaas en wordt gevormd tijden het rijpingsproces.
Een 10+, 20+ of 30+ kaas, waar niet teveel zout in zit, past prima in een gezond eetpatroon en zal het afvallen niet in de weg zitten. Het vetgehalte in kaas wordt aangegeven met bijvoorbeeld 45+. De minder vette kazen bevatten meer calcium.
Wanneer blauwe kaas in de koelkast wordt bewaard, kan hij een tijdje goed blijven. Controleer de houdbaarheidsdatum van je kaas–in de meeste gevallen blijft hij nog één tot twee weken na de datum goed. Dat betekent meestal dat hij drie tot vier weken in de koelkast goed blijft.
De aanduidingen 10+, 20+, 30+, 40+,45+, 48+, 50+, 60+ op de verpakking geven het vetgehalte aan. Magere kaas (10+, 20+ en 30+), bevat minder vet en meer calcium dan de vettere varianten. Het vet in kaas bestaat voor meer dan 60% uit verzadigd vet.
Gewassenkorstkaas, roodschimmelkaas, roodbacterie-kaas, of ook wel roodflorakaas genoemd zijn zachte kazen waarvan de korst is behandeld met een bepaalde vloeistof en niet door een schimmel, maar met behulp van een bacterie verder rijpt. De korst kan van grijsachtig tot oranje tot rood gekleurd zijn.
Wetenschappers hebben vermoedelijk de oudste kaas ter wereld gevonden in een Egyptische graftombe. Na een rijping van ruim drie millennia jaar mag het Egyptische kaasje met recht overjarig worden genoemd.
Monica Auslander, voeding consultant van RSP Nutrition, geeft aan dat brie eten alsnog verstandig is. Het zit namelijk vol met vitamine B6 en B12 wat zorgt voor een energie boost in je lichaam. Het fijne ook aan brie is dat het redelijk machtig is, dus je hoeft je niet druk te maken dat je er te veel van gaat eten.
De korst zelf is niet heel lekker om te eten, maar je kan hem wel gebruiken om zijn smaken af te laten geven. Dat laten we ons geen twee keer zeggen! Als je toch heel graag de korst op wil eten, rooster hem dan en gebruik het als een soort Parmezaan croutons op je salade.
Als je de smaak te sterk vindt, kun je de korst er natuurlijk altijd afsnijden. Ook als er schimmel op de korst zit, kun je die er natuurlijk beter afsnijden. Hoewel Port Salut ook een (semi) zachte kaas is, kun je daarvan de korst weer niet opeten.
Van kazen zoals comté, beaufort, emmenthaler en parmezaan kun je volgens Chavernac de korst echter beter niet eten. "Deze is dik en hard, en daardoor moeilijk te verorberen. De korst van een comté heeft bovendien vaak een ammoniakachtige smaak, die niet aan te bevelen is."
Kazen zoals Parmezaan en Stilton zijn een harde kaassoort waarvan de korst gevormd wordt op een natuurlijke manier. Door het lange rijpingsproces kan de korst een uitgesproken smaak hebben: ze is eetbaar, maar zelden lekker. Bij kazen zoals Chaumes, Wijnendale of de bekende Herve eet je beter niet te veel van de korst.
Om het keurmerk te krijgen moet de kaas aan de volgende eisen voldoen: De boer maakt de kaas met de hand op de boerderij. De kaas is gemaakt van Nederlandse verse, rauwe melk van eigen koeien. De rijping van de kaas gaat op een natuurlijke manier.
Tijdens het rijpen ontstaan er groenzwarte schimmels op de korst. Deze worden voor de verkoop er goed afgeborsteld. De korst wordt niet gegeten. De meeste Manchego kazen worden twee tot drie maanden gerijpt.
Blauwe kaas (vooral Stilton) is voedzaam omdat het in vergelijking nog meer vitamine K2 bevat. Vitamine K2 helpt voorkomen dat calcium zich ophoopt in weefsels rond het hart en helpt onder andere bij het opbouwen van sterke botten.
En dat is een van de redenen dat bijvoorbeeld het Voedingscentrum adviseert om soorten te kiezen met minder zout. Hüttenkäse, mozzarella en verse geitenkaas staan in de Schijf van Vijf. Het advies is voor volwassenen om iedere dag 40 gram kaas te eten.
Lager vetpercentage
“Als je puur afgaat op de voedingswaarde kan je zeggen dat feta iets minder goed scoort dan mozzarella.” Die voedingswaarden zijn dan vooral de calorieën en het vetgehalte. In kaas zitten veel verzadigde of 'slechte' vetten die het cholesterolgehalte doen stijgen.
Kaascoating is eigenlijk een verpakking die op de kaas zit en valt warenwettelijk dan ook onder de verpakkingsmiddelen. Het is een co-polymeer: polyvinyl acetaat. Dit is een emulsie van lange moleculen die na opdrogen een netwerk vormen.
De gele kleur van kaas komt uit caroteen, dat zit in gras. In het melkvet bevindt zich de geeloranje kleurstof, die door de spijsvertering van de koe niet wordt afgebroken. Daardoor komt deze direct in de melk, en later in de kaas, terecht.