De symptomen van zwangerschapsvergiftiging kunnen zich geleidelijk of heel plotseling voordoen. De klachten treden meestal op na de twintigste week van de zwangerschap, maar kunnen ook tot acht dagen na de bevalling ontstaan.
Je wordt meestal opgenomen in het ziekenhuis. Zwangerschaps-vergiftiging ontstaat vanaf 20 weken zwangerschap. Heel soms kun je het nog krijgen in de 10 dagen na je bevalling.
Symptomen zijn hoofdpijn, tintelende handen, sterretjes zien, vochtophoping (oedeem), gewichtstoename, pijn in bovenrug, eiwitverlies in de urine, misselijkheid, overgeven, pijn in bovenbuik, extra prikkelbaar, versterkte reflexen. Deze symptomen horen ook bij pre-eclampsie.
Wat de oorzaak hiervan is, is helaas nog niet bekend. Waarschijnlijk spelen erfelijkheid, het afweersysteem en de aanleg en ontwikkeling van de placenta tijdens de eerste helft van de zwangerschap een grote rol.
Volgens de titel kan zwangerschapsvergiftiging (medische naam: pre-eclampsie) worden voorkomen door extra calcium. De inleiding van het nieuwsbericht meldt dat het advies aan alle zwangeren om extra calcium te nemen, zou kunnen leiden tot een kwart minder gevallen van zwangerschapsvergiftiging.
Eclampsie. Eclampsie is de meest ernstige vorm van zwangerschapsvergiftiging. Het is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als kind en moet in het ziekenhuis behandeld worden. Bij eclampsie krijg je stuipen, die vergelijkbaar zijn met die van een epileptische aanval.
Zwangerschapsvergiftiging (ook wel pre-eclampsie genoemd) is een combinatie van een te hoge bloeddruk en eiwitverlies via de urine. Zwangerschapsvergiftiging komt bij 3 tot 5% van de zwangere vrouwen voor die niet eerder zwanger zijn geweest.
HELLP-syndroom kan in combinatie met (pre-)eclampsie zijn, maar zich ook los daarvan ontwikkelen. Met name bij een HELLP-syndroom kun je eerst nog een normale bloeddruk hebben maar toch al ziek zijn. Bij 5 op de duizend vrouwen ontwikkelt zich tijdens haar zwangerschap een HELLP-syndroom.
Is de bloeddruk steeds hoger dan 140/90 , dan kom je onder controle bij de gynaecoloog. Je krijgt dan bloeddrukverlagende medicijnen. Soms wordt je bevalling eerder opgewekt. Bij pre-eclampsie heb je naast een hoge bloeddruk ook eiwit in je urine.
Bij zwangere vrouwen wordt over het algemeen de meeste waarde gehecht aan de onderdruk (de diastolische bloeddruk). Onderzoek laat zien dat bij een onderdruk tot 90 geen verhoogde kans op complicaties voor moeder en kind bestaat. Vanaf een bloeddruk van 90-95 kan er een kans bestaan op complicaties.
Het eiwit laat je urine schuimen en kan een duidelijk zichtbare laag schuim op de urine veroorzaken. Het schuim blijft ook liggen op de urine. Vochtophoping, zoals gezwollen benen, enkels en geslachtsdelen. Dit wordt veroorzaakt doordat de nieren door het eiwitverlies in de war raken.
Zo'n 70% van de ondervraagde vrouwen rapporteert namelijk klachten als vergeetachtigheid, somberheid of depressieve klachten in de eerste 10 jaar na de zwangerschap en ook relationele problemen komen vaker voor.
Eiwit in de urine is vaak een teken van nierschade. De nieren filteren het bloed, waardoor er urine ontstaat die vol zit met afvalstoffen. De filters in de nieren zorgen ervoor dat er alleen water en kleine afvalstoffen worden doorgelaten. Grotere stoffen zoals eiwitten worden door de filters tegengehouden.
De gevolgen van zwangerschapsvergiftiging
Door een te hoge bloeddruk raken bloedvaten beschadigd, waardoor er vocht uit gaat lekken. Vervolgens ontstaan oedemen ofwel vochtophopingen. Daarnaast wordt de werking van de nieren en lever zwakker bij zwangerschapsvergiftiging. Zo kan eiwit in de urine terechtkomen.
Hoge bloeddruk. Hevige pijn in je bovenbuik of het gevoel dat je een strakke band om je bovenbuik hebt. De pijn straalt soms uit naar de zijkant van de buik, rug of schouderbladen. Misselijkheid.
U merkt meestal niets van een hoge bloeddruk. Het geeft meestal geen klachten. Alleen bij extreem hoge bloeddruk kunt u duizelig zijn, wazig zien, hoofdpijn hebben of overgeven.
De normaalwaarden zijn voor de bovendruk rond de 120 mmHg en voor de onderdruk rond de 70 mmHg. De waarden van de bloeddruk wisselen, dit is normaal. Vooral de bovendruk kan stijgen bij angst of inspanning. Bij sommige vrouwen stijgt de bloeddruk ook tijdens de controle door de bloeddrukmeting zelf.
Zwangerschapshypertensie houdt in dat er na de twintigste week van een zwangerschap opeens een verhoogde bloeddruk optreedt bij de moeder terwijl daarvan daarvoor geen sprake was. Bij een vrouw met het HELLP-syndroom is sprake van een: Verhoogde afbraak van rode bloedcellen. Tekort aan bloedplaatjes.
Verreweg de meeste vrouwen die pre-eclampsie of het HELLP syndroom hebben gehad, zijn binnen twee weken na de bevalling weer thuis. Afhankelijk van de ernst van de complicaties die u hebt gehad, kan het herstel echter weken tot maanden duren.
Welke bloeddruk is gevaarlijk? Men spreekt van een gevaarlijk hoge bloeddruk wanneer de bovendruk hoger dan 140 mmHg en de onderdruk hoger dan 90 mmHg is. Dit moet dan het geval zijn bij meerdere meetmomenten.
Zwangerschapsvergiftiging wordt gekenmerkt door een hoge bloeddruk en eiwitten in de urine. Deze aandoening wordt veroorzaakt door een minder goede werking van de moederkoek of placenta. De ernst van pre-eclampsie kan sterk wisselen. Onbehandeld kan deze ziekte voor u en uw ongeboren kindje een gevaar betekenen.
Voldoende calcium en vitamine D gebruiken tijdens de zwangerschap is belangrijk voor de groei van de baby. Door inname van voldoende calcium en vitamine D verkleint ook de kans op het krijgen van een hoge bloeddruk en pre-eclampsie. Het advies is om 1 gram (1000 milligram) calcium (kalk) per dag in te nemen.
Tijdens de zwangerschap kan je bloeddruk ineens hoger worden. Soms komt dit doordat je moederkoek (placenta) niet goed werkt. Je baby kan dan te langzaam groeien. Medicijnen kunnen je bloeddruk lager maken.
Vrouwen die de eerste keer ziek werden, kregen iets minder vaak een volgend kind dan vrouwen die gezond bleven (62 versus 66%). Maar als hiervoor wordt gecorrigeerd, blijft het geschatte percentage pre-eclampsie bij latere zwangerschappen vrijwel gelijk (rond de 1,7%).
Als er meer dan 300 mg eiwit/ 24 uurs urine wordt gevonden, spreekt men van een verhoogde eiwit afscheiding. 2. Lichamelijk onderzoek: Bij zwangerschapshypertensie, danwel pre-eclampsie, kan een zwangere vocht (oedeem) vast houden.