Op het ander lint komen de namen van wie het rouwwerk is. Een derde rouwlint in het midden is ook mogelijk. Wanneer het een crematie betreft wordt er nooit gekozen voor “Rust zacht” omdat dit verkeerd kan overkomen bij de nabestaanden. Er passen 50 tekens (inclusief spaties) op een rouwlint.
Wij maken u erop attent dat de tekst "Rust zacht " bij een crematie niet gepast is. Hiervoor kunt u dan beter een tekst gebruiken als "Een laatste groet". Goede reis. Dag vriend/vriendin.
Na een crematie kunt u de bloemen vaak achterlaten op een speciale plaats op het terrein of ze naar een ander familiegraf brengen. Het crematorium zorgt na verloop van tijd voor het opruimen van de uitgebloeide bloemen.
Wens iemand sterkte
Zeg tegen jouw dierbare dat je het verschrikkelijk vindt wat er is gebeurd en je met hem meeleeft. Wens hem alle kracht toe die hij nodig heeft. Geef bovendien aan dat je er altijd voor hem bent en dat hij altijd op jouw steun kan vertrouwen en hulp aan je kan vragen.
Na de dienst mag de familie de bloemen meenemen, maar deze kunnen ook in het crematorium achtergelaten worden. Veel crematoria hebben een bloemenveld of een soortgelijke herdenkingsplek.
Witte rozen kunnen staan voor eerbied, onschuld en jeugd. Rode rozen staan voor respect, liefde en moed. Roze rozen staan eveneens voor liefde, maar ook voor zachtaardigheid en elegantie. Geel staat voor vriendschap en donkerrode rozen staan voor verdriet en rouw.
Nee, er bestaat geen verplichting om bloemen te sturen voor een begrafenis of crematie, hoewel er altijd mensen zijn die het wel doen. Intimi van de overledene sturen vaak bloemen en soms wordt er een boeket of een krans gestuurd namens de (oud-)collega's van het werk of namens een vereniging of club.
In veel gevallen worden er geen richtlijnen gegeven voor een rouwstuk. Dan kiest u dus voor eigen smaak of iets waarvan u weet dat de overledene dat het mooist zou gevonden hebben. Is het een erg ingetogen plechtigheid? Dan kiest u het beste voor wit of rustige, lichte kleuren.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.
Het zijn vaak de kleine dingen die in je herinnering blijven: de vredige momenten samen, een glimlach, een bepaald gebaar. Hoe zwaar het nu ook is, op den duur zullen deze kleine dingen het verdriet verzachten. Vele fijne herinneringen zullen het verdriet verzachten.
Wanneer je persoonlijk door iemand wordt gecondoleerd, begrijpt iedereen dat je verdrietig of emotioneel bent. Je kunt hier gewoon op reageren met een welgemeend “dankjewel”. Mensen begrijpen echt wel dat je geen lang gesprek wilt of kunt voeren.
Als je thuis een rouwkaart of -brief hebt ontvangen waarin de datum en plaats van de uitvaart worden genoemd ben je uitgenodigd voor de uitvaart. Als er een rouwadvertentie in de krant staat met daarin plaats en tijd van de uitvaart, zijn mensen die het lezen in principe ook welkom.
In principe mag je alle makkelijk verteerbare voorwerpen meegeven in de kist. Ook tekeningen van kinderen, brieven, bloemen en foto's (zonder fotolijstje uiteraard!) mogen mee. Daarnaast vinden veel kinderen het fijn om een lievelingsknuffel mee te geven aan een overleden persoon.
Cremeren is het proces waarbij een overleden lichaam wordt verbrand. Het verbranden van het lichaam doet voor diegene geen pijn, je voelt er dan niks meer van want alleen je lijf is er nog.
Waarom wordt as niet meteen vrijgegeven? In Nederland wordt na een crematie niet meteen het as vrijgegeven. Hiervoor is een vaste periode van 1 maand vastgelegd in de As-wet. Een reden hier van is dat de overheid hierdoor nog een maand de mogelijkheid heeft het as te onderzoeken.
Het lichaam laat methaanthiol vrij gedurende het ontbindingsproces. Methaanthiol ruikt naar zweetvoeten en rotte witte kool. Dimethyldisulfide is een stinkend gas dat voortkomt via vele bronnen, zoals bacteriën, schimmels, planten, en dieren.
Waken bij een stervende zorgt ervoor dat de ruimte van de kamer gevuld is met liefdevolle aandacht en een wakker bewustzijn, op een moment dat de stervende heel kwetsbaar is in zijn doodsstrijd.
Een huisarts of andere deskundige kan je hierbij helpen. Breng je de laatste dagen van je leven door in het ziekenhuis of een hospice, dan neem je ook afscheid van het huis waar je misschien jaren hebt gewoond, van je buurt en vertrouwde omgeving.
De persoon verliest stap voor stap het bewustzijn, kan onrustig worden of gaan hallucineren. Hierdoor gedraagt je dierbare zich anders dan normaal. Hij of zij kan bijvoorbeeld veel gebaren maken met de handen, terwijl deze niet goed te begrijpen zijn voor de naasten.
Minder goed kunnen horen of zien
Gehoor en zicht nemen af. Toch kunnen veel stervenden nog heel lang horen dat er iets tegen hen gezegd wordt. Iets terugzeggen is moeilijker. Een kleine handbeweging of een beweging in het gezicht lukt vaak nog wel.