De oorzaak van toxoplasmose is de parasiet Toxoplasma gondii. Deze toxoplasmaparasieten komen vooral voor in de uitwerpselen van katten. Je kunt de ziekte dus oplopen wanneer je hiermee in contact komt, bijvoorbeeld bij het verschonen van de kattenbak.
Kattenpis & Hondenurine: Is het gevaarlijk? Urine en ontlasting brengen altijd een bepaald gevaarniveau met zich mee. Het gevaar van urine is kleiner dan dat van ontlasting, maar moet desalniettemin niet onderschat worden. Bij de schoonmaak van urine en ontlasting kan je ziek worden of anderen ziek maken.
Eventuele tekenen van infectie zijn weinig specifiek: moeheid, lusteloosheid, soms wat koorts. Bij een minder frequente vorm, die sterk doet denken aan de ziekte van Pfeiffer, worden daarnaast ook vergrote lymfeknopen gezien, evenals spierpijn, lever- en miltvergroting.
Een gezonde persoon kan ongemerkt een infectie doormaken. De eerste symptomen verschijnen 10 tot 14 dagen na de infectie (de incubatieperiode). De meest voorkomende klachten zijn al dan niet pijnlijke, gezwollen klieren, voelbaar vooral in de hals, onder de oksels en in de liezen.
Toxoplasmose is zeer risicovol bij zwangere vrouwen. Wanneer een vrouw tijdens haar zwangerschap voor het eerst besmet wordt met T. gondii, is er een kans van ongeveer 20 tot 50 procent dat het ongeboren kind ook besmet raakt. De parasiet kan dan via de placenta bij het kind komen.
Als toxoplasmose moet worden behandeld, kan dat met verschillende antibiotica. Antibiotica van het sulfonamide-type remmen de groei van Toxoplasma gondii. Deze middelen dringen door in de parasiet en verhinderen de aanmaak van een stof die essentieel is voor de parasiet. De parasiet sterft hierdoor.
Toxoplasmose komt door middel van een bloedtest aan het licht. Bij een acute infectie is de toxoplasmose na een week zichtbaar, anders is dat tussen 2 en 8 weken. De bloedtest kun je bij de huisarts of gynaecoloog laten afnemen. Je kunt binnen ongeveer 24 uur de uitslag van de test verwachten.
De ziekte kan enkele weken of maanden duren. Iemand met een verminderde weerstand kan ergere klachten krijgen bij een besmetting met Toxoplasma gondii, zoals een oogafwijking, aantasting van het zenuwstelsel, de hartspier of de hersenen. Bij zwangere vrouwen kan het erg gevaarlijk zijn voor het ongeboren kind.
Symptomen van kattenkrabziekte bij de kat
Koorts. Vergrote lymfeklieren. Tandvleesontsteking. Ontstekingen in het oog.
De verschijnselen van een besmetting met listeria kunnen zich uiten tot 90 dagen na consumptie. Soms zijn de klachten mild zoals milde griepverschijnselen. Maar het kan ook hoge koorts, hoofdpijn, spierpijn, diarree en misselijkheid veroorzaken.
Toxoplasmose wordt soms ook 'kattenziekte' genoemd omdat katten de enige dieren zijn die de volwassen vorm van de microbe in zich dragen. De meeste mensen die toxoplasmose doormaken, voelen dit niet. Je kan je eventueel wel wat grieperig voelen, met lichte koorts, vermoeidheid, spierpijn en gezwollen klieren.
Toxoplasmose bij de kat
Toxoplasmose komt, net als alle andere infecties met coccidia, vooral voor bij jonge dieren (in dit geval de kat). Ongeveer 60% van de eenjarige katten in Nederland heeft Toxoplasmose gehad. De meeste katten zijn na een eenmalige besmetting levenslang immuun.
Overmatige blootstelling aan ammoniak
Het inademen van katten urine kan u ook ziek maken. Kattenplas zit vol met ammoniak, een giftig gas dat hoofdpijn kan veroorzaken, astma-aanvallen kan veroorzaken en zelfs kan leiden tot ernstige aandoeningen van de luchtwegen, zoals longontsteking.
Het verwijderen van de klonten kattenbakvulling met ontlasting van je kat moet je minimaal één keer per dag doen. De hoeveelheid kattengrit wordt dan natuurlijk steeds minder dus vul deze om de twee à drie dagen wat bij. Zo zorg je dat er genoeg kattenbakvulling in de kattenbak zit.
Kattenurine is goed te verwijderen met zeep en verdunde azijn. Als eerste behandel je de vlekken met zeep. Daarna doe je er zelfgemaakte azijnreiniger op. Hiervoor meng je een deel azijn met twee delen water.
Een kattenbeet heeft een veel groter infectierisico (25-50%) dan een hondenbeet (3-15%). Hierbij is het preventief toedienen van antibiotica wel zinvol. Preventief wordt bij kinderen amoxicilline/clavulaanzuur gedurende 5 dagen aangeraden.
Hoe wordt de ziekte van Pfeiffer aangetoond? Als keelpijn, vergrote halsklieren en moeheid langer duren dan 7 tot 10 dagen, dan kun je Pfeiffer hebben. Bloedonderzoek kan dit dan na een week aantonen. Het bloedonderzoek laat niet zien hoe erg (of niet erg) de ziekte is en hoe lang het duurt voor je weer fit bent.
Bartonella henselae. Deze bacterie kan kattenkrabziekte veroorzaken en komt veel voor bij katten. De bacterie kan niet alleen door krabben maar ook door bijten overgedragen worden aan de mens. Deze overdracht is gelukkig erg inefficiënt waardoor het niet vaak voorkomt.
Als je al toxoplasmose hebt gehad, ben je er daarna immuun voor en kan een besmetting geen kwaad. Maar als je tijdens de zwangerschap voor de eerste keer besmet raakt, kan dat grote gevolgen hebben. De parasiet kan immers overgedragen worden op de foetus en kan ernstige afwijkingen veroorzaken.
Toxoplasma gondii is niet gevoelig voor antibiotica.
Een eenvoudige bloedtest kan een toxoplasmose infectie opsporen. Aan de hand van je restresultaten kan je arts de infectie vaststellen. Als je de infectie hebt kan het belangrijk zijn om vast te stellen wanneer je toxoplasmose hebt opgelopen.
Ongeveer de helft van de zwangere vrouwen heeft die infectie al voor de zwangerschap doorgemaakt, waardoor ze antistoffen hebben opgebouwd voor de rest van hun leven. Een bloedtest aan het begin of voor je zwangerschap zal uitwijzen of je al dan niet immuun bent voor toxoplasmose.
Zet de kattenbak op een rustige plaats waar je kat makkelijk bij kan. Een plek waar je kat in alle rust kan gaan zitten, zonder dat ze zich opgejaagd voelt. Plaats de kattenbak bovendien nooit naast de voer- en drinkbakjes of een slaapplaats. De kat is een zeer proper dier en wil die plekken niet bevuilen.