Bij brand- en vrieswonden is er eerst roodheid en blaarvorming op de aangedane plaats. Bij ernstige gevallen kan er weefsel afsterven. Misvorming van het oor na genezing is mogelijk.
Het afsterven van kraakbeen is niet meer terug te draaien en leidt tot misvormingen aan het oor. Als er sprake is van een bloemkooloor kan alleen nog eventuele plastische chirurgie de vorm van het oor verbeteren. Verder hoeft een permanent bloemkooloor niet meer pijnlijk te zijn.
Symptomen bloemkooloor
Een bloeding in de oorschelp wordt gekenmerkt door: Een pijnlijke oorschelp, mede door directe klap op oor. Rode, blauwe of paarse verkleuringen van de oorschelp (blauwe plekken). Een warme oorschelp.
Het trommelvlies van een oor kan scheuren door bijvoorbeeld een middenoorontsteking of een klap op het oor. Het kan pijn doen als uw trommelvlies scheurt. Daarna merkt u er meestal niets van.
Een kussenduivel (chondrodermatitis nodularis helices) is een pijnlijke ontsteking aan de oorschelp. Het ziet er uit als een rode, vaak iets zwerende, kleine zwelling op de rand van de oorschelp: vaak zijn er ook kleine korstjes en schilfering aanwezig.
Bij secundaire of gerefereerde oorpijn ligt de oorzaak op afstand van het oor, en straalt de pijn uit naar het oor. Pijn in het kaakgewricht, tandpijn en nekpijn kan men in het oor voelen. Ook bij aandoeningen van de keel, de tong of het gehemelte kan de pijn naar het oor uitstralen, bijv. bij een keelontsteking.
Chondrodermatitis nodularis helicis (CNH) is een ontsteking van het kraakbeen van het oor, meestal aan de oorrand. Er is een drukpijnlijk knobbeltje aan het oor, soms wat rood, soms zit er een wondje met een korstje op.
Gehoorgang. De gehoorgang is bij volwassenen ongeveer 2,5 cm lang en eindigt bij het trommelvlies – de scheiding met het middenoor. De gehoorgang heeft de vorm van een koker, is gemiddeld ongeveer 1 cm in doorsnede en is bekleed met huid.
Bij een bloemkooloor is de oorschelp misvormt en lijkt de misvorming op een bloemkool. Vandaar dat het ook een bloemkooloor wordt genoemd. Soms wordt het ook schrompeloor of boksersoor genoemd. De misvorming komt door een ontsteking in de oorschelp.
Als er onderdruk in de middenoorholte is, dan doet dat pijn. Dit kunt u opheffen door de neus dicht te knijpen, druk te zetten en via die buis van Eustachius lucht in het oor te blazen. Dat doet u in situaties waarbij er drukverschillen ontstaan; zoals bij vliegen en bij duiken.
Een kenmerk van de ervaren vechter in het MMA (Mixed Martial Arts) is een zogenaamd bloemkooloor, ook wel schrompeloor of boksersoor genoemd. Het oor heeft daarbij zoveel klappen te verwerken gekregen, dat het door beschadiging van het kraakbeen het bolle uiterlijk van een bloemkool heeft.
En hoe ontstaat zoiets? Een bloemkooloor is een oor wat ontstaat bij voornamelijk mannen, die doen aan contactsporten en dan moet je denken aan rugby, worstelen, judo. Wat er gebeurt is dat zo'n oorschelp bloot staat aan klappen erop of wrijving en daarmee kun je bloedingen krijgen in je oorschelp.
De helix bestaat volledig uit kraakbeen. Ondanks dat kraakbeen vrij flexibel is, bestaat er een kans dat deze versplintert wanneer de piercing geschoten wordt. De GGD heeft om deze reden richtlijnen opgesteld die het schieten van kraakbeenpiercings verbieden. In plaats daarvan moeten deze piercings gepiercet worden.
Een bloedoor ziet eruit als een flinke fluctuerende verdikking van de (binnenzijde van de) oorschelp. De verdikking is pijnlijk door de spanning op de huid en de druk op het kraakbeen.
Bij een bloemkooloor wordt het bindweefsel (gedurende de genezing) samengetrokken, waardoor de gehoorgang wordt vernauwd. Hierdoor ontstaat er een grote kans op (toekomstige) oorontsteking. Het is daarom verstandig om bij een bloedoor naar je dierenarts te gaan.
Een bloedoor is een ophoping van bloed in de ruimte tussen de huid en het kraakbeen van het oor, waardoor er een verdikking van het oor ontstaat. Deze holte gevuld met bloed noemen we een othematoom, oftewel bloedoor. Meestal ontstaat dit eenzijdig maar soms zien we in beide oren een othematoom.
Als ze alleen op de oren zitten, heet het lente-oren. De vlekjes gaan vanzelf weg, meestal binnen een paar dagen. Uw huisarts kan tegen de jeuk een gel, crème of tablet voorschrijven. Gebruik zonnebrandcrème met minimaal factor 30 om zonneallergie te voorkomen.
Oren groeien vooral in de lengte
Oren groeien vooral in de lengterichting. De oren van 60-jarige mannen waren gemiddeld 8,7 millimeter langer en 2,9 millimeter breder dan de oren van 21-jarige mannen. Vrouwenoren groeien over dezelfde tijd 8,0 millimeter in lengte en 1,9 in breedte.
Een acute ontsteking van de uitwendige gehoorgang treedt vrij plots op, binnen enkele uren tot een paar dagen. De voornaamste klachten zijn oorpijn en jeuk. Er kan etterig vocht uit het oor lopen. De uitwendige gehoorgang kan ook rood en gezwollen zijn, en soms bedekt met schilfertjes.
Oorsmeer heeft een nuttige functie
Tegelijkertijd vormt oorsmeer een beschermingslaagje voor de kwetsbare huid in de gehoorgang en vangt het stofjes en vuil op en kan het insectjes tegen houden. Door de samenstelling van het oorsmeer vormt het een onprettige omgeving voor bacteriën en schimmels.
Het water in je oor is niet gevaarlijk, maar als je je hoofd onder water hebt, kun je plotseling duizelig worden. Douchen mag gewoon met een loopoor.
Toch kan ook een beestje in je oor niet zoveel kwaad. "Behalve als het prikt of bijt." Als een insect in je oor vliegt, kun je volgens hem het beste met je pink erin pulken om het beestje eruit te krijgen. "Als het er dan nog niet uit is, kun je het proberen met water.
Perichondritis is een aandoening waarbij een infectie plaatsvindt aan het kraakbeen van het oor. En om precies te zijn aan het kraakbeenvlies - het perichondrium - van het buitenoor. Deze oorschelp ontsteking wordt veroorzaakt door bacteriën.
Steenpuist. In de gehoorgang kan zich ook een steenpuist ontwikkelen. De steenpuist wordt veroorzaakt door een afsluiting van een talgkliertje in het buitenste eenderde deel van de gehoorgang. Dit veroorzaakt een plaatselijke verdikking in de gehoorgang, gepaard gaand met hevige pijn en soms met koorts.
De therapie bestaat uit het parenteraal toedienen van antibiotica, gericht tegen deze micro-organismen, gedurende 2-3 weken. Bij abcesvorming en bij onvoldoende genezingstendens kunnen drainage en verwijdering van necrotisch kraakbeen noodzakelijk zijn.