Nieuw onderzoek toont echter aan dat vissen vaak met elkaar praten. Dat vissen geluiden konden maken was al bekend. Het onderzoek toonde echter ook aan dat twee derde van de vissoorten vaak met elkaar praten. Dit blijkt bovendien niets nieuws: sommige vissen 'praten' zelfs al meer dan 155 miljoen jaar!
De vissen maken de geluiden door hun zwemblaas (een met gas gevulde blaas op de buik) te laten trillen. “Alle vissen kunnen het horen, maar ze kunnen het geluid niet allemaal maken,” weet onderzoeker Shahriman Ghazali.
Vissen hebben geen stembanden en produceren geluid door middel van het bewegen van vinnen, raspen met tanden en monddelen of door het laten trillen van de zwemblaas. Zo produceren baars (Perca fluviatilis) en blankvoorn (Rutilus rutilus) een bonkend geluid door middel van het pulseren van de zwemblaas.
Vissen hebben geen stembanden maar produceren geluid door hun vinnen te bewegen, met hun tanden te raspen, lippen te klapperen of hun zwemblaas te laten trillen. Ze maken deze geluiden om elkaar te waarschuwen voor gevaar, het bij elkaar houden van de school of het vinden van een partner .
Een andere manier van het gebruiken van zicht om mogelijke partners – en kapers- te herkennen is het gebruik van kleurpatronen op de huid door pijlinktvissen. Een mannetje dat met een vrouwtje wil paren, laat dit zien door een bepaald kleurpatroon op zijn huid.
Uitdrogingsgevaar is er niet, maar ze kunnen wel opzwellen. Daarom plassen ze veel. Ze hebben een cloaca of een opening achter de anus waar de plas en poep uitkomt. Indien je dus een zeevis in zoet water zet dan zal deze niet overleven.
Ze kunnen vooral de kleuren zien die in hun natuurlijke omgeving veel voorkomen. Sommige diepzeevissen zien alleen blauw licht, andere soorten ook groen, rood en ultraviolet. Op het eerste gezicht lijken vissenogen heel anders dan de onze. Tamelijk plat, glad en zonder oogleden.
Het korte antwoord is ja, vissen slapen. De manier waarop ze slapen is echter totaal anders dan bij mensen, zoogdieren en de meeste andere dieren. Tijdens het slapen komen de meeste vissen in een rusttoestand waarin ze stil blijven, een lagere stofwisseling hebben, minder ademhalen en minder hersenactiviteit hebben.
Vissen hebben geen oren. Tenminste, niet van die flappers die je aan de buitenkant kunt zien. Zij detecteren geluid met behulp van het binnenoor en het zijlijnsysteem. Het binnenoor is met name gevoelig voor geluid met een frequentie van honderden of zelfs duizenden Hertz.
Waarom bijten vissen elkaar? Misschien kun je deze bij vrienden en of familie kwijt. Dan hebben je visjes het zeker meer naar hun zin. Ze hebben nu geen ruimte voor zichzelf en krijg je dit soort dingen.
Vissen hebben een tongbeen onderaan in hun bek. Ze trekken dat naar beneden om hun bek te openen. Wij stammen af van vissen en hebben de restanten van zo'n tongbeentje in ons hoofd.
Een karper kan al op grote afstand geluid en trillingen waarnemen. Het zijlijnorgaan, vaak duidelijk waarneembaar op beide flanken van de vis, neemt drukverschillen in het water waar.
Reacties. wat een vis onder water ziet, kun je vergelijken met wat een mens onder water ziet als hij een duikbril op heeft. water en lucht hebben een andere brekingsindex. vandaar dat de mens zonder duikbril niet scherp ziet onder water.
Een vis heeft kieuwen, die dezelfde functie hebben als de longen bij een mens. Komt een vis uit het water, dan zijn de kieuwen niet in staat om zuurstof op te nemen en zal de vis stikken. Ergo: een vis uit het water 'verdrinkt' op dezelfde manier als een mens in het water.
U hoeft niet bang te zijn, harde geluiden en praten schrikken vissen niet per se af. Het zijn vooral de geluiden (trillingen) onder water die de vissen afschrikt. En hoogstwaarschijnlijk heeft uzelf die trillingen veroorzaakt.
Hoe groot het percentage mensen is dat zijn oren kan bewegen – hetzij tegelijk, hetzij onafhankelijk van elkaar – is onbekend. Zeker is wel dat het een minderheid is. We hebben allemaal de drie spieren die ervoor nodig zijn (de auriculaire spieren), maar blijkbaar kan lang niet iedereen die naar believen benutten.
Het gemiddelde oor is 7 cm lang. Elk jaar komt er 0,22 mm bij. Dat is ongeveer 1 cm in 50 jaar. Oren van opa's en oma's kunnen wel 8 cm lang worden.
Het binnenoor is een met vloeistof gevulde ruimte gelegen in het rotsbeen. Het bestaat anatomisch gezien uit drie onderdelen: het vestibulum, de half-cirkerlvormige kanalen en de cochlea ook wel het slakkenhuis genoemd. In het ovale venster valt de voetplaat van de stijgbeugel.
De belangrijkste factor bij het bepalen of vissen tijd hebben om een dutje te doen, is licht. Dagactieve vissen, die overdag actief zijn en 's nachts slapen, kunnen in het donker niet zo goed zien. Als de zon ondergaat, gaan ze instinctief schuilen of nemen ze een andere rusthouding aan.
Vissen trekken een nachthemd aan En aantal vissen krijgt 's nachts een andere kleur. Dat is hun manier om zich te camoufleren. De meeste vissen doen dit door hun blinkende kleuren te laten verdwijnen en de licht gekleurde zones met een donkere laag af te dekken.
Vissen hebben het vermogen ontwikkeld om bewust uit water te springen met de intentie om in beter water terecht te komen. Vaak is de waterkwaliteit slecht, is het te koud, te warm of hebben de vissen stress. Als laatste redmiddel kunnen ze het water verlaten door te springen.
"Vele vissoorten zijn in staat tot dezelfde intellectuele prestaties als ratten of muizen." Webster ontdekte dat op grond van een aantal experimenten waarbij hij naging hoe kleine vissen erin slagen te ontsnappen aan grote en gevaarlijke soortgenoten.
Of het echt zielig is voor de vis en of hij zich verveelt is moeilijk te beantwoorden. Een feit is wel dat de vissen tot meer in staat zijn dan de meeste mensen denken, en dat ze zich bepaalde dingen kunnen herinneren tot wel drie maanden of langer.
Onderzoek in 2003 heeft aangetoond dat goudvissen in ieder geval een geheugen hebben van 3 maanden. Ze kunnen onder meer bepaalde vormen, kleuren en geluiden onthouden.
Urine is niet giftig, maar er zitten stoffen die ongewenst zijn voor het lichaam en de huid en ogen kunnen irriteren. Het drinken van de eigen urine, urinetherapie, is een oud Chinees en een oud Indiaas gebruik.