Een slijmbeursontsteking ontstaat vaak door overbelasting, waarbij bepaalde bewegingen vaak herhaald worden. Ook kan een slijmbeursontsteking ontstaan doordat omliggende structuren ontstoken zijn. Deze ontsteking kan zich verder gaan uitbreiden naar de slijmbeurs, waardoor deze ook wordt aangedaan.
Bij een slijmbeursontsteking adviseren wij u om: Overbelasting van het aangedane gewricht te voorkomen. Voorkom dat er te veel druk op komt te staan en vermijdt activiteiten die een groot beroep op dit gewricht doen. Het gewricht te blijven bewegen.
Een slijmbeursontsteking zonder bacteriën geneest vaak vanzelf. Het is niet bekend hoe lang het herstel duurt. Soms duurt het weken tot de klachten verdwijnen. Soms komen de klachten terug.
Rust, rust, rust…
Een slijmbeursontsteking geneest meestal vanzelf door rust te nemen. Dat duurt enkele weken tot maanden. Blijf je last hebben van vocht, dan kan een arts het vocht in de holte van de slijmbeurs wegzuigen.
Chronische slijmbeursontsteking wordt meestal veroorzaakt wanneer er sprake is van langdurige of zelfs chronische overbelasting van het gewricht. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer u voor uw werk of tijdens het sporten stelselmatig een bepaald gewricht overbelast.
Een slijmbeursontsteking is geen ernstige aandoening, maar u kunt er wel langdurig last van houden. In de meeste gevallen wel enkele maanden.
De arts dient nooit een cortisone-injectie toe bij een gewrichtsontsteking veroorzaakt door een infectie en wanneer de huid op de prikplaats niet gezond is, zoals bij eczeem of huidinfectie of wanneer een prothese aanwezig is. De arts zal zeer terughoudend zijn om cortisone in te spuiten in het heupgewricht.
Het gewricht waar de slijmbeursontsteking, ook wel bursitis genoemd, zich bevindt, voelt pijnlijk en stijf aan. Hierdoor is bewegen moeilijk. Zo veroorzaakt een slijmbeursontsteking van de schouder pijnklachten als u uw armen heft. Daarnaast is de huid rood en voelt deze warm aan.
Andere pijnstillers, zoals NSAID's (bijvoorbeeld ibuprofen, diclofenac of naproxen), werken bij een slijmbeursontsteking niet beter dan paracetamol. NSAID's hebben wel vaker vervelende bijwerkingen. Daarom kunt u dus beter paracetamol gebruiken.
Soms kunt u deze operatie uitstellen door oefentherapie te doen en veel in beweging te blijven. Fietsen werkt daar bijvoorbeeld heel goed bij. Mensen die doffe pijn hebben aan de zijkant van de heup en er nauwelijks tot niet op kunnen liggen, zouden een slijmbeursontsteking kunnen hebben.
Als er sprake is van een acute bursitis met veel pijn, kunnen we met fysiotherapie zorgen voor pijndemping middels bijvoorbeeld medical taping. Vaak wordt er door de huisarts medicatie gegeven of zelfs een injectie met een ontstekingsremmend middel.
Symptomen. Een bursitis of subacromiaal pijnsyndroom kan veel pijn veroorzaken in de schouder en kan het bewegen van de arm bemoeilijken. Veel patiënten hebben 's nachts last van de pijn en kunnen geen comfortabele houding vinden om te slapen.
Hoe kan een slijmbeursontsteking vastgesteld worden? De (sport)arts of (sport)fysiotherapeut kan met het verhaal van de klachten en het lichamelijk onderzoek deze blessure vaststellen. Soms kan aanvullende diagnostiek van meerwaarde zijn.
Zo'n ontstoken pees verdikt en de bovenliggende slijmbeurs zwelt op. Die pees en slijmbeurs 'schuren' dan langs het bot van het schouderdak. Dit vergroot de irritatie in de pees en de slijmbeurs. Uiteindelijk kan er zelfs een scheur(tje) in de pees ontstaan.
Een injectie met corticosteroïden in het gewricht, in de peesschede of rond de zenuw remt de ontsteking. Hierdoor vermindert de zwelling en de pijn en kunt u weer beter bewegen. Komen de klachten terug, dan kunt u nog 2 keer zo'n injectie krijgen (met 2-4 weken ertussen).
Bij een chronische slijmbeursontsteking van de schouder kan de orthopedisch chirurg opereren via een kijkoperatie (arthroscopie). De orthopedisch chirurg bekijkt de binnenkant van de schouder, maakt de slijmbeurs schoon en verwijdert een stukje van het schouderdak.
In beide gevallen zwelt je pees op en gaat het ontsteken. Het verschil tussen peesontsteking en slijmbeursontsteking is het soort pijn: bij een slijmbeursontsteking is de pijn vrij dof terwijl de pijn bij een peesontsteking heel scherp is. Vaak komen de ontstekingen ook samen voor.
Voltaren Emulgel bevat diclofenac, een zogenaamde NSAID (niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddel). Diclofenac verlicht de pijn en remt de ontsteking in de kern van de pijn, dit in tegenstelling tot koelende gels of warmtepakkingen die alleen de huid koelen of verwarmen.
Een bursitis kenmerkt zich door roodheid, warmte, zwelling en pijn op de op de bovenkant van de schouder. De plek is gevoelig als er druk op uitgeoefend wordt. Het heffen van de arm is vanwege de pijn vrijwel onmogelijk. Het heffen van de arm is ook pijnlijk wanneer de arm door een ander geheven wordt.
Een slijmbeursontsteking komt vooral voor bij ouderen, maar kan ook al op jonge leeftijd ontstaan. Vooral jonge hardlopers hebben een verhoogd risico op een slijmbeursontsteking in de heup. Daarnaast hebben mensen met een beroep waarbij zij veel lopen een verhoogd risico op een slijmbeursontsteking.
Als pijn met rust niet vermindert is het altijd verstandig de huisarts of fysiotherapeut te bezoeken voor nader onderzoek, oefeningen of een doorverwijzing naar een gespecialiseerde arts. Wandelen is in veel gevallen onderdeel van de oplossing om klachten te verminderen, dan wel te voorkomen.
De behandeling van een slijmbeursontsteking neemt weken, zo niet maanden in beslag. De patiënt heeft gedurende het herstel vaak veel pijn. Daarnaast kan de aandoening gemakkelijk terugkomen nadat de patiënt is genezen. Kortom: een slijmbeursontsteking is bijzonder vervelend.
Te veel cortison in je bloed kan tijdelijk je gevoel en stemming veranderen. Het maakt je energieker, prikkelbaarder, rusteloos, angstig of agressief. 2. Wonden genezen minder goed en minder snel, en de kans op infecties met bacteriën, virussen of schimmels neemt toe.
Andere mogelijke bijwerkingen zijn: hoofdpijn. misselijkheid. vermoeidheid.
Bij beperkt gebruikt van cortisone injecties treden er geen meetbare schadelijke bijwerkingen op. Het advies is wel een eventuele 2e injectie niet binnen 6 weken te geven. Daarnaast wordt geadviseerd niet meer dan 3-4 injecties per jaar te geven. Er kunnen wel bijwerkingen na een injectie optreden.