Een hechtingsstoornis kan verdwijnen als het kind in een stabiele gezinssituatie komt waar het zich veilig kan hechten aan emotioneel beschikbare
Een onveilige gehechtheid is wel een risicofactor, maar ook wat vanuit het gewone dagelijkse leven te herstellen is. Door nieuwe (wel goede) ervaringen op te doen. Eventueel met extra hulp; een periode behandeling is ondersteunend om oude pijn op te ruimen en nieuwe goede ervaringen binnen te laten komen.
Niet alle kinderen die onveilig gehecht zijn ontwikkelen hechtingsproblemen. Maar is dat wel het geval, dan is het belangrijk om te weten dat aan betere hechting gewerkt kan worden. Het vertrouwen van het kind kan hersteld worden door te werken aan de band tussen ouder en kind.
Behandeling hechtingsproblematiek
Dit kan schematherapie, systeemtherapie of Emotion Focused Therapy zijn. De doelen van behandelingen bij hechtingsproblematiek kunnen bijvoorbeeld het verbeteren van je zelfbeeld en het leren omgaan met je emoties zijn.
Een hechtingsstoornis is een psychiatrische aandoening die ontstaat wanneer het kind geen duidelijke en vaste personen heeft waar het zich aan heeft gehecht. Dat gebeurt vooral in extreme situaties van verwaarlozing of mishandeling.
Kinderen met hechtingsproblemen hebben weinig vertrouwen in zichzelf en in anderen. Ze vinden het moeilijk zich kwetsbaar op te stellen. Ze kunnen niet geloven dat ze op andere mensen kunnen rekenen. Hechtingsproblemen kun je oplossen.
Wat is oudervervreemding? 'Bij een verstoorde ouder-kindrelatie is het systeem van het gezin uit balans. Het is een extreem voorbeeld hoe het kind uit beeld kan raken, terwijl zowel vader als moeder juist strijden voor het belang van het kind. Er is dus niet één ouder die het 'doet' of schuldig is.
Welke leeftijd is hechting belangrijk? Het hechtingsproces is al vanaf het het eerste levensjaar al belangrijk. De eerste relaties waarbij een kind bewust is van een persoon en diegene herkent, komt al voor tussen de 6 en 12 maanden.
Therapie kan ook een geweldig hulpmiddel zijn om te begrijpen waar ongezonde gehechtheden vandaan komen, om meer te leren over de gehechtheidstheorie en om te gaan met onveilige gehechtheden in romantische relaties of andere dynamieken.
Een hechtingsstoornis uit zich bij het aangaan van banden met anderen, bijvoorbeeld in een relatie, met vrienden of je eigen kinderen. Je voelt dat je de ander iets verschuldigd bent of niet meer terug kan. Juist omdat je zo aan je vrijheid bent gehecht, kan deze last heel erg zwaar worden.
Hechtingstrauma ontstaat door onveilige of inconsistente relaties met verzorgers in de vroege kindertijd. Dit kan gebeuren door: Hechtingstrauma komt voor wanneer je als kind niet tegemoet bent gekomen in je basisbehoeftes zoals warmte, nabijheid, veiligheid en zorg.
Begin met het erkennen van je emoties zonder oordeel. Sta jezelf toe om te voelen wat er ook opkomt: verdriet, woede of verlangen. Stel vervolgens duidelijke grenzen om ruimte te creëren tussen jou en de persoon. Dit kan betekenen dat je contact beperkt, triggers vermijdt of ze zelfs ontvolgt op sociale media.
Voor mensen met een angstige hechtingsstijl is het belangrijk om (opnieuw) te leren om bewust te worden van onze eigen emotionele behoeften en hoe we deze vervolgens op een gezonde en liefdevolle manier kunnen communiceren. Iets wat hierbij helpt is het vergroten van ons lichaamsbewustzijn.
Een hechtingsstoornis kan verdwijnen als het kind in een stabiele gezinssituatie komt waar het zich veilig kan hechten aan emotioneel beschikbare opvoeders. Uit onderzoek blijkt dat voor kinderen met een hechtingsstoornis een veilige en stabiele plek in een gezin positief werkt.
We kunnen hechtingsverwondingen vergelijken met trauma's in relaties: het zijn diep pijnlijke ervaringen die de hechtingsband tussen twee mensen schaden, omdat de basisbehoeften van de partner om ondersteunend, responsief en attent te zijn, niet worden vervuld.
Stel grenzen en respecteer ze . Neem de tijd om je op jezelf te richten. Breng tijd door met ondersteunende vrienden en familie en zorg ervoor dat je je andere relaties niet verwaarloost. Zoek naar manieren om je eigenwaarde en zelfvertrouwen te verbeteren.
Bij hechtingsproblemen vind je het moeilijk om een band op te bouwen met je ouders of andere volwassenen in je omgeving. Dan voel je je daar niet veilig bij. Daardoor vind je het moeilijk om veel van jezelf te laten zien en heb je het idee dat je niet op andere mensen kunt rekenen.
Sommige onderzoekers, zoals MacKenzie et al (2008), ontdekten dat stalkers zich vaker identificeren met een onveilige hechtingsstijl (specifieker de angstige stijl) en negatiever naar zichzelf kijken.
Antidepressiva: SSRI's (selectieve serotonineheropnameremmers) zoals Prozac en Zoloft kunnen de depressie- en angstsymptomen verlichten die vaak voorkomen bij kinderen met hechtingsstoornissen .
De gehechtheden van zowel het kind als de ouders beïnvloeden het fysieke, psychologische, gedragsmatige en ontwikkelingswelzijn van kinderen . Bij elke ziekte gedragen kinderen zich en reageren ouders op manieren die beïnvloed worden door hun respectievelijke gehechtheidspatronen, die het 'gebruik' van symptomen en professionele relaties kleuren.
Een onveilige hechting kan zich op veel verschillende manieren uiten. Zoals gedragsproblemen, een laag zelfbeeld, moeite om anderen te vertrouwen, verlatingsangst of het gevoel dat je er alleen voor staat. Soms ontstaat er een gedragsstoornis bij onveilig gehechte kinderen.
Uit onderzoek blijkt dat je een onveilige hechting kunt corrigeren door fijne en positieve ervaringen op te doen. Daarbij kan bijvoorbeeld een relatie met een veilig gehechte partner, veel zelfonderzoek, gezonde zelfreflectie en geduld hebben je een handje helpen.
Wat is een toxische ouder? Een toxische opvoeding wordt gekenmerkt doordat je emotionele, fysieke, mentale behoeftes worden niet vervult. Dit kan trauma als gevolg hebben. Vaak denken we dat trauma iets heel groots moet zijn, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn.
Wat is een ouder-kindrelatie? De relatie tussen ouders en kinderen begint al vanaf de geboorte en heeft veel invloed op hoe een kind opgroeit. Het gaat vooral over de hechting, hiermee bedoelen we de band tussen ouder en kind. In het begin hebben kinderen hun ouders voor alles nodig.
Ouderlijke factoren
Familieconflicten en onenigheid : gebrek aan structuur en discipline, onenigheid over de opvoeding van kinderen. Ouderlijke controle die te strak is. Overbescherming is een risicofactor voor angst bij kinderen. Huwelijksconflicten, echtscheiding of scheiding: de meeste negatieve effecten worden veroorzaakt door verstoring van het ouderschap.