Bij kinderen jonger dan 6 jaarKinderen jonger dan 6 jaar kunnen hun gevoelens en gedachten nog niet zo goed onder woorden brengen. Daardoor krijgen ze soms geen diagnose PTSS, terwijl ze dat misschien wel hebben. Daarom zijn de kenmerken voor PTSS aangepast voor jonge kinderen.
Voorbeelden hiervan zijn veel en lang huilen, erg aanhankelijk zijn, eet- of slaapproblemen, problemen met slikken, darmkrampen, overstrekken, onrust en een voorkeurshouding. Maar ook op latere leeftijd kan het trauma zich nog op allerlei manieren uiten.
PTSS kan per se voorkomen bij baby's van 9 maanden of ouder . Voorafgaand hieraan kunnen baby's geconditioneerde reacties op angst hebben, die zeker significant kunnen zijn, maar niet lijken te staan voor PTSS zoals wij dat begrijpen. Werkelijke manifestaties van PTSS variëren gedurende verschillende periodes van de ontwikkeling van de baby, zoals te zien is in Tabel 1.
Ik vertel het verhaal van de baby's in de buik; hoe het voor beide kinderen moet hebben gevoeld in de baarmoeder. Dat geboren worden voor iedere baby een traumatische gebeurtenis kan zijn, zeker als het kind na de geboorte niet direct dicht bij de moeder kan zijn.
Kinderen jonger dan 7 jaar kunnen minder goed vertellen wat ze voelen. Maar er zijn wel andere signalen dat ze problemen hebben. Als de klachten na 4 weken niet minder worden, kan het een posttraumatische stressstoornis zijn (PTSS). Kinderen vanaf 7 jaar krijgen dezelfde behandeling als volwassenen.
Zeer jonge kinderen hebben mogelijk weinig van de PTSS-symptomen die we bij volwassenen zien . Dit kan komen doordat 8 van de 17 PTSS-symptomen vereisen dat de trauma-overlevende kan praten over wat er is gebeurd. Jonge kinderen kunnen bang zijn voor vreemden of bang zijn om hun ouder te verlaten. Ze kunnen ook slaapproblemen of nachtmerries hebben.
Een sombere stemming hebben of onverschillig zijn, niet over gevoelens praten. Opeens heel prikkelbaar zijn en in woede uitbarsten; gedragsproblemen hebben. Seksueel grensoverschrijdend gedrag laten zien. Moeite hebben met sociale contacten, ook in relatie met jou als onderwijsprofessional.
Onderzoeken tonen aan dat baby's zich traumatische gebeurtenissen kunnen herinneren, met name die welke zich tijdens het eerste levensjaar hebben voorgedaan. Hoewel ze zich misschien niet de exacte details van wat er is gebeurd, kunnen ze een gevoel van de ervaring vasthouden, wat hun gedrag en reacties later vormgeeft.
Stress bij de baby is te herkennen aan een hoge hartslag en een snelle ademhaling op de monitor. Verder kunt u stress bij uw kindje herkennen aan ongecontroleerde, schrikachtige bewegingen, het afwenden van het hoofdje, gestrekte en gespreide vingers, overstrekken en hoog huilen.
Dus of de stressor nu het geluid van geweervuur is of een baby die urenlang en maandenlang huilt, de interne stressreactie is hetzelfde. De kern van de zaak is dat elke traumatische of buitengewoon stressvolle situatie inderdaad PTSS kan veroorzaken . Postpartummoeders zonder een sterk ondersteunend netwerk lopen zeker risico.
Professionals in de gezondheidszorg die met kinderen en ouders na een vroeggeboorte werken, moeten zich bewust zijn van de toegenomen kans op depressie, angst en posttraumatische stresssymptomen bij ouders , en van het verhoogde risico op ADHD, ASS en angstsymptomen en -stoornissen bij kinderen en adolescenten.
Je kunt in je leven iets meemaken dat zo erg is dat je er niet goed mee om kunt gaan. Dat heet een trauma. De klachten die bij het trauma horen, noemen we posttraumatische stress (PTSS). Een trauma en (complexe) PTSS zijn goed te behandelen.
Al van in de buik kan een baby stress bij de mama voelen. Een baby ervaart en voelt op dezelfde manier als jij en ik. Kinderen stemmen zich af op de ouder die bij hen is, want ze zijn ook afhankelijk van die ouder. Stress, maar ook rust zijn besmettelijk.
Kinderen kunnen angst, hulpeloosheid of vrees ervaren, maar ook fysiologische reacties zoals hartkloppingen, overgeven of verlies van controle over de blaas of darmen.
Wanneer je baby ontroostbaar huilt, probeer je altijd diverse oorzaken uit te sluiten. Zijn er fysieke ongemakken (poepluier, te warm, te koud, doorkomende tandjes, etc.)?Kan het een medische oorzaak hebben (bijvoorbeeld oorontsteking, slaapapneu, allergieën etc.).
Zelfs ongeboren baby's in de buik van hun moeder kunnen al vroegkinderlijke trauma's oplopen.
Geboortetrauma bij een pasgeborene heeft een gevarieerde presentatie, afhankelijk van het type letsel dat is opgelopen . De getroffen pasgeborenen kunnen milde goedaardige tekenen en symptomen vertonen tot ernstige levensbedreigende tekenen en symptomen. Letsels ontstaan bij de geboorte om verschillende redenen, secundair aan maternale, foetale of externe risicofactoren.
Zo blijkt uit onderzoek dat een 6 maanden oude baby een pas aangeleerde handeling ongeveer 24 uur kan onthouden. Een 8 maanden oude baby daarentegen kan zich een aangeleerde handeling een jaar later (bij 20 maanden oud) nog steeds herinneren.
Een trauma herkennen
Je hebt last van sombere gevoelens en/of huilbuien en vaak ben je voortdurend gespannen. Een traumatische ervaring kan leiden tot het hebben van flashbacks van de gebeurtenis, herbelevingen van de gebeurtenis overdag of in je slaap.
Verdrongen jeugdtrauma kan een significante impact op je leven hebben, zelfs als je je niet bewust bent van het trauma . Als je denkt dat je jeugdtrauma hebt verdrongen, zijn hier enkele manieren waarop je verdrongen jeugdtrauma kunt verwerken en de reis naar genezing kunt beginnen.
Kinderen met een posttraumatische stressstoornis ervaren vaak pijnklachten in hun lichaam. Het ene kind krijgt bijvoorbeeld veel last van hoofdpijnklachten, het andere kind bijvoorbeeld buikpijnklachten. Ook komen duizeligheidsklachten vaak voor bij kinderen met een posttraumatische stressstoornis.
Tekenen van trauma bij een kind zijn onder andere een obsessie met de dood of veiligheid en problemen met slapen, eten, aandacht en het reguleren van emoties .
Active freeze: Het kind laat gelaten alles over zich heen komen.Het brein zoekt echter een uitweg. Passive freeze: Het kind laat gelaten alles over zich heen komen.