Het zorgt bij gebroken vliezen voor een groter risico op infectie. Er wordt vaak gedaan alsof het aantal centimeters een voldongen feit is. Maar het is een onnauwkeurige schatting: De zorgverlener meet met haar vingers, niet met een liniaal!
Wil je niet dat je verloskundige je toucheert, dan mag je dit aangeven. Er is geen risico voor je baby wanneer je niet getoucheerd wordt. Er zijn ook andere methoden om de ontsluiting te peilen, zoals letten op de paarse lijn (boven de bilspleet ontstaat vaak een lijn naarmate de ontsluiting vordert.
Wat is het doel van toucheren? Het bepalen van de ontsluiting. De verloskundige kan met haar vingers meten in hoeverre de ontsluiting is gevorderd. Het voelen van de baarmoedermond.
Geef het dus aan als je een wee voelt aankomen. De verloskundige kan dan even wachten met toucheren. Na het inwendig onderzoek kan je een beetje bloed verliezen. Dit is normaal en kan geen kwaad.
Strippen. Een andere mogelijkheid om de bevalling zonder inleiding op gang te brengen is 'strippen'. De verloskundige of gynaecoloog maakt dan met de vingers tijdens het toucher de baarmoedermond los van de vliezen. Dit kan pijnlijk zijn.
Er zijn wat verschillen tussen een natuurlijke en een ingeleide bevalling. Vaak is de ingeleide bevalling een stuk heviger en pijnlijker. Maar de pijn en intensiteit hangt wel weer af van de reactie op het hormoon dat wordt toegediend, waardoor de reactie op de weeën voor iedereen anders is.
Meestal wordt de pijn erger als de ontsluiting toeneemt. De pijn is vooral onder in de buik aanwezig en voelt soms ook als rugpijn. Ook tijdens het persen kan de pijn verschillen. Sommige vrouwen vinden het prettig als ze mee mogen persen, bij andere doet persen juist het meeste pijn.
Het verrichten van een vaginaal toucher tijdens de zwangerschap of bevalling is een voorbehouden handeling, die in de wet is toegekend aan artsen en verloskundigen. De verpleegkundige had niet zomaar mogen toucheren.
Naast het voelen en benoemen van je ontsluiting kunnen we ook aan de regelmaat van je weeën en aan je houding zien hoe ver je mogelijk bent. Dit is natuurlijk een schatting, maar soms is het helemaal niet nodig om gestructureerd te gaan voelen naar je ontsluiting.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.
Het is goed om te weten dat je zelf als zwangere vrouw mag bepalen of je gestript wil worden of niet. Het besluit doe je altijd samen met een verloskundige nadat je de 41 weken zwangerschap voorbij bent. De voornaamste reden dat vrouwen voor strippen kiezen, is omdat ze liever niet de 42 weken zwangerschap passeren.
Het is vrij normaal dat je bij een tweede al een week of wat rondloopt met bijvoorbeeld 2-3 centimeter ontsluiting. De baarmoedermond is dan ook al verweekt en verstreken, dus als je bevalling echt gaat beginnen heb je het eerste stuk eigenlijk al gehad.
De actieve ontsluitingsfase kan gemiddeld 10 uur duren, maar dat kan natuurlijk ook langer of korter zijn. Veel vrouwen raken in het einde van deze fase vermoeid, en kiezen soms dan ook voor pijnbestrijding. Hou nog even vol, nog een paar centimeters voordat je mag persen!
1 cm ontsluiting
De weeën zijn in deze fase nog goed te doen. Ze komen nog onregelmatig, zijn licht en er zit veel tijd tussen. Je kan jezelf afleiden door een beetje rond te wandelen of kleine dingen in huis te doen.
Je uitgerekende datum is verkeerd berekend. Je bent eerder van een serotien kindje bevallen. Er is sprake van genetische aanleg voor serotiniteit. Je kindje heeft een aangeboren afwijking die de kans op serotiniteit vergroot, zoals bepaalde stofwisselingsziektes.
Als het strippen niet heeft gewerkt, dan kunnen we proberen (in overleg met het ziekenhuis) om de vliezen te breken. Het breken van de vliezen kan ervoor zorgen dat je weeën krijgt en dus gaat bevallen. Hiervoor moeten er echter wel: voldoende ontsluiting zijn (minimaal 2 cm)
Als je dat soort weeën hebt vordert de ontsluiting gemiddeld met 1 centimeter per uur. Maar vaak pas als de eerste 4 centimeter al behaald zijn. De eerste 4 centimeter zijn bij een eerste kindje heel onvoorspelbaar. Soms duurt het dagen, soms is het in een paar uurtjes gepiept.
Het komt regelmatig voor dat vrouwen al weken voor de bevalling last hebben van voorweeën. Deze voorweeën komen vooral 's nachts omdat de baarmoeder dan het meest actief is. Je voelt je baarmoeder hard worden, ze zijn ook wel wat pijnlijk, nog niet zo erg als ontsluitingsweeën, maar pijnloos zijn ze zeker niet.
Door bepaalde drukpunten op je voeten te stimuleren kan de bevalling worden opgewekt. Zelf proberen? Ongeveer twee centimeter onder je enkelknobbel aan de binnenkant van je voet zit zo'n belangrijk drukpunt die verbinding maakt met je baarmoeder. Af en toe flink stimuleren zou kunnen helpen.
Vaginaal toucher
Nadat de gynaecoloog het speculum heeft verwijderd, brengt hij of zij 1 of 2 vingers in de vagina. De gynaecoloog legt de andere hand op je buik. Zo krijgt de gynaecoloog een indruk van de ligging en de grootte van de organen onder in je buik, zoals de baarmoeder, baarmoederhals en eierstokken.
Met een rectaal onderzoek (rectaal toucher) kan de grootte, vorm, stevigheid en het oppervlak van de prostaat worden beoordeeld. Door het beoordelen van de prostaat met de vinger kan de onderzoeker een eerste indruk krijgen van het volume van de prostaat.
Wat is het? Sommige mensen hebben drie keer per dag ontlasting, anderen drie keer per week. Als je regelmatig meer dan drie dagen geen ontlasting hebt of minder vaak en met meer moeite, dan spreken we van verstopping of obstipatie. Omdat de stoelgang te lang in de dikke darm blijft zitten, wordt hij harder en droger.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Je kunt een trap in de ballen niet vergelijken met een bevalling. Toen bloggers van Asapscience het besloten uit te zoeken, kwamen ze er al snel achter dat er helemaal niet zoiets als een standaardmaat voor pijn bestaat.