Rode klaver (Trifolium pratense) is een kruidachtige plant die in de meeste delen van de wereld in het wild groeit. Rode klaver is een bloeiend kruid dat behoort tot de familie van de erwt en boon.
Klaver is een hele gezonde groente of kruid, dat ligt eraan hoe je het gebruikt. Er zitten allerlei vitaminen en mineralen in. Het bevat de vitaminen A, B2, B3, C en E. Verder bevat het de mineralen calcium, chroom, magnesium en kalium.
Jonge klaverblad is zowel rauw als gestoofd als spinazie te gebruiken. Wat blaadjes van klaver in een broodje geeft het iets bijzonders. Maar ook de bloemen vullen smaak aan en kunnen daarnaast als garnering gebruikt worden. De bloemen zijn heel lekker als zoetzuur.
Klaver is een waardevol veevoer, zowel in de wei als gedroogd, omdat het veel eiwit, fosfor en calcium bevat. Verse blaadjes zijn bruikbaar in salades. Gedroogde en gemalen bloeiwijzen kunnen ook als meel worden gebruikt. De gedroogde bloemhoofdjes worden ook wel voor kruidenthee gebruikt.
Klaver is een hardnekkig onkruid dat zelf stikstof uit de lucht opneemt waardoor ze goed kan groeien.
Klaver heeft een hekel aan stikstof. Geef daarom minimaal kunstmest en beperk je drijfmestgiften tot ongeveer 2/3 van een gangbare gift en bemest alleen in het voorjaar. Klaver heeft wel behoefte aan kali, dit kan een mooie meststof zijn voor in de zomer.
Klaver groeit goed op een stikstofarme grond, omdat het plantje stikstof uit de lucht kan halen. Klaver in je tuin wijst dan ook op een stikstoftekort in de grond. Door te kiezen voor bemesting met een hoog stikstofgehalte geef je andere planten een betere kans, waardoor de klaver het moeilijker krijgt.
Het eten van gevlekte scheerling, heermoes, herfstijloos, herik, hondspeterselie, scherpe boterbloem (zie foto), Jacobskruiskruid, boekweit, St. Janskruid, rode klaver, stinkende gouwe, veldzuring, vingerhoedskruid, waterscheerling, wolfsmelk en zwarte nachtschade kunnen gezondheidsklachten bij runderen veroorzaken.
Voordelen van klaver in een weide
Klaver in grasland verhoogt het eiwitgehalte in het gras. Klaver bindt in samenwerking met rhizobium bacteriën stikstof uit de lucht. Witte klaver bindt tot 150 kilogram stikstof per hectare, rode klaver tot 350 kilogram per hectare.
Een van de bekendste planten in Nederland is de klaver. De klaver stamt uit de vlinderbloemfamilie en kent meer dan 200 soorten, waarvan de rode en witte klaver in Nederland toch wel het meest bekend is. Je treft de plant vaak aan in grasvelden.
Door zijn looistoffen helpt rode klaver tegen verschillende slijmvliesontstekingen, bijvoorbeeld inwendig bij diarree. In de vorm van omslagen bevordert hij de wondheling. In de volksgeneeskunde wordt thee van rode klaver gebruikt tegen hoest.
Gebruik van 3 of meer capsules Rode Klaver per dag ondersteunt behoud en opbouw van sterke botten (EFSA-ID 2679). Bevat van nature isoflavonen. Rode klaver (Trifolium pratense) (bloem), Gelatine.
Bijwerkingen? Bijwerkingen en geneesmiddelinteracties met rode klaver zijn zeldzaam. Rode klaver bevat isoflavonen die worden beschouwd als fyto-oestrogenen, dit zijn natuurlijke stoffen die een zwak oestrogeenachtig effect op het lichaam hebben.
Toepassing: Het jonge blad en de bloemen van de klaver kun je oogsten van april tot november. Je kunt ze in salades gebruiken of koken als spinazie. De bloemen kun je als decoratie gebruiken. Ook kun je ze drogen om er thee van te maken.
Zowel de bloempjes als de bladeren van klaver kun je gewoon eten. Zo kun je van de bloempjes thee trekken. Klaverthee is niet alleen lekker, maar kan ook ingezet worden bij hoest en hormonale problemen.
Klaver heeft namelijk de eigenschap om stikstof uit de lucht te binden via de rhizobium bacterie. De stikstof wordt opgeslagen in de stikstofknolletjes waarna het vrijkomt in de bodem en opgenomen kan worden door het gras en de klaver. Dit kan leiden tot hogere opbrengsten van zowel droge stof als ruw eiwit.
Klaver is in staat om via de rhizobium-bacterie stikstof uit de lucht om te zetten in voor de plant opneembare stikstof. Daarmee beïnvloedt het ook de stikstofbenutting van het bedrijf op een positieve manier. Het gras dat in de directe omgeving van klaver staat, kan daarvan profiteren.
Goed ontwikkelde klaver bestrijdt in het voorjaar onkruid. Daarnaast is klaver een gewas dat stikstof bindt uit de lucht. Deze stikstof komt weer vrij in de bodem en dit zorgt voor een goede verhouding in de grond. Bovendien zorgt de klaver voor een constante grasgroei doordat de bodem meer vocht vast houdt.
Gevolgen voor dieren
De plant is mild giftig. Inname van kleine hoeveelheden veroorzaakt geen vergiftiging. De saponinen zijn irriterend voor het maagdarmslijmvlies, en inname van relatief grote hoeveelheden kan maagdarm effecten veroorzaken, zoals koliek, braken en diarree.
Witte klaver (Trifolium repens): komt algemeen voor en dan vooral in grasvelden, op akkers, in tuinen en wegbermen. Deze lage, bodembedekkende plant bevat veel eiwit, vitaminen en mineralen en is een belangrijke plant voor veevoeder.
Herkauwers zijn extra gevoelig. Verlept loof is zeer gevaarlijk omdat hierin de glycoside reeds is omgezet in blauwzuur. Vergiftigingen met laurierkers - Prunus laurocerasus - en ook cotoneaster treden vooral op wanneer snoeisel binnen het bereik van de dieren komt.
Klaver bestrijden met kalk
En dus is een goede plek om te starten het toedienen van kalk. De bodem heeft namelijk kalk nodig om gras zo goed mogelijk te laten groeien. Bij een tekort aan kalk neemt onkruid de overhand. Met name het onkruid dat bij een gebrek aan voedingsstoffen ook goed kan groeien.
Een manier om klaver te bestrijden is door het gazon te bemesten met een stikstofrijke meststof, zoals Triferto N23 Gras. Na het bemesten zul je al gauw merken dat het gras weer snel begint te groeien. Door vervolgens het gazon kort af te maaien, zorg je ervoor dat klaver voorgoed teruggedrongen word.
Kalk strooien maakt de grond minder zuur. Hierdoor is het gras beter in staat om meststoffen op te nemen, waardoor het beter groeit en mos minder een kans krijgt. Kalk herstelt een te zure bodem direct. Bij een minder zure bodem dient kalk als buffer die geleidelijk de zuurgraad optimaliseert.