Ze verbouwen het het meest in Noord-Dakota in de VS, in Argentinië en helemaal in Rusland. In landen waar het veel gegeten wordt, maken ze het nog helemaal zelf. Net zoals met pasta in Italie.
Couscous valt binnen de productgroep granen. Je kunt couscous prima als vervanger van rijst, pasta of aardappels eten.
Parelcouscous wordt ook wel ptitim, Israelische couscous of Jeruzalem couscous genoemd. Parelcouscous heeft een rondere en dikkere vorm dan de originele couscous en wordt veelal in Jordanië, Libanon, Palestina en Israël gegeten. Parelcouscous wordt, net als couscous, gemaakt van grofgemalen gries van durumtarwe.
De Marokkaanse keuken kent sporen van Franse en Spaanse keuken maar stamt verder af van de Berber bevolking. Kip is het meest gegeten vlees in Marokko. Als groente wordt er veel artisjokken, courgettes, aubergines, groene asperges, kikkererwten en olijven gegeten.
Ontbijt: Marokkanen zullen vaak ontbijten met thee wat dadels en brood, een gekookt ei of olijven.
Vanuit de Marokkaanse traditie wordt de vrijdagmiddag benut om, onder het genot van couscous, stil te staan bij maatschappelijke ontwikkelingen. Van oudsher een traditie waarin men elkaar inspireert en vanuit betrokkenheid een bijdrage levert aan de samenleving.
Couscous bevat vooral koolhydraten. Koolhydraten zijn een belangrijke bron van energie voor het lichaam. Verder bevat couscous vezels, B- vitamines en mineralen zoals magnesium en zink. Couscous met voldoende graanvezel (meer dan 2,1 gram per 100 gram) past in een gezond voedingspatroon.
Parelcouscous (pasta in de vorm van kleine bolletjes die in het Engels kennelijk Israeli Couscous worden genoemd) met amandelen, rode ui, munt en granaatappelpitjes. Was erg lekker.
Volkoren couscous vormt een goede bron van vezels. Vezels zorgen ervoor dat voeding vlot door je darmen wordt verplaatst, zodat je geen last van opstopping krijgt. Ook zorgen vezels ervoor dat je langer een vol gevoel hebt.
Je kunt couscous perfect combineren met allerlei soorten groenten, ideaal wanneer je gezond wilt afvallen. Maar ook met kip, vlees, of vis kun je heerlijke maaltijden bereiden. Warm, of in een salade, de keuze is aan jou! Laat je inspireren door de onderstaande WW recepten met couscous.
Bulgur is de grotere en gezondere zus van couscous en maak je supereasy met gekookt water. Het is niet alleen makkelijk te bereiden, maar past ook nog eens bij veel verschillende gerechten.
Quinoa wordt niet onterecht als gezond gezien. De zaadjes zijn een prima alternatief voor granen, van nature glutenvrij en ze bevatten grote hoeveelheden eiwit, vezels, diverse vitaminen en mineralen. In vergelijking met rijst of couscous is quinoa zelfs een stuk voedzamer, terwijl het minder energie levert.
We kunnen dus niet concluderen dat rijst op zichzelf gezond of ongezond is, maar wel kunnen we zeggen dat het past in een gevarieerd en gezond voedingspatroon. Rijst bevat vooral koolhydraten. Verder bevat rijst eiwitten, B-vitamines en mineralen, zoals fosfor en kalium.
Parelcouscous heeft een rondere en dikkere vorm dan de originele couscous en wordt veelal in Jordanië, Libanon, Palestina en Israël gegeten. Parelcouscous wordt, net als couscous, gemaakt van grofgemalen gries van durumtarwe. Doordat parelcouscous groter is dan couscous, is de bereidingswijze ook anders.
Winnaar: De verschillen tussen couscous en zilvervliesrijst zijn klein. Wat wel opvalt is dat in couscous minder calorieën en koolhydraten zitten en juist meer eiwitten en vezels. Daarom dopen we couscous tot winnaar.
Couscous bevat vooral koolhydraten. Koolhydraten zijn een belangrijke bron van energie voor het lichaam. Verder bevat couscous vezels, B- vitamines en mineralen zoals magnesium en zink. Couscous met voldoende graanvezel (meer dan 2,1 gram per 100 gram) past in een gezond voedingspatroon.
Bulgur (ook: burghul of boergoel) is een graanproduct gemaakt van verschillende soorten tarwe, maar meestal van durum (harde tarwe). De tarwekorrels worden eerst gestoomd, daarna gedroogd en vervolgens grof gemalen of gebroken.
De Marokkaanse fruitteelt beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 miljoen hectare, waarop jaarlijks 3 miljoen ton aan fruit wordt geproduceerd. Olijven, amandelen, dadels en citrusvruchten zijn de vier belangrijkste fruitsoorten die in Marokko worden verbouwd.
Sowieso gebruiken de Marokkanen hun handen veel tijdens het eten, bijvoorbeeld om vlees te kluiven. Na de maaltijd wast men weer de handen en hierna drinkt men gezamenlijk thee. Als afsluiter eet men gebak of koekjes. Marokkanen gebruiken de lunch tussen 12.00 en 14.30 en eten 's avonds tussen 19.30 en 22.30.
De Marokkaanse keuken is gekruid maar absoluut niet 'scherp' of 'heet'. De kruiden die het meest gebruikt worden zijn komijn, gember, koriander, paprika, anijs en saffraan. Ook wordt er veel gedaan met honing en amandelen.
Leidingwater in Marokko is niet veilig om te drinken.
Qua dranken zijn vooral muntthee met veel suiker, koffie, karnemelk, frisdrank en fruitsap populair. Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten.
Centraal in de Marokkaanse keuken staan de kruiden, specerijen en vlees. Lamsvlees en rundvlees zijn twee zeer populaire vleessoorten in de Marokkaanse gerechten. Ook al worden er veel verschillende kruiden en specerijen gebruikt de gerechten zijn zelden pittig.