Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart! De producten waar de meeste microplastics in zitten zijn: water, bier, schaaldieren zoals scampi's en garnalen en zout. Het meeste plastic drinken we eigenlijk op.
Een volwassene krijgt dagelijks gemiddeld 880 deeltjes microplastic binnen, blijkt uit modelstudie. Bij iets simpels als het openen van een plastic flesje komen al microplastics vrij: plastic deeltjes tussen 1 en 5.000 micrometer groot. We krijgen ze binnen via eten en drinken, maar ook via de lucht.
Jaarlijks circa 30 kilo plastic afval per persoon en amper gerecycled - Plastic Soup Foundation.
Doordat hele kleine 'microplastics' (plastic deeltjes die kleiner zijn dan 5 millimeter) in ons eten komen. Gemiddeld genomen nemen we zo'n 5 gram plastic per week in. Dat is net zo veel als de gemiddelde creditcard.
Ieder jaar verbruiken Nederlanders ongeveer 26 miljard plastic verpakkingen. En hoewel de aandacht voor het plasticgebruik, en de gevolgen daarvan, groot is, blijft het gebruik verder stijgen. Die trend signaleert ING. Gemiddeld verbruiken Nederlanders ongeveer 1.500 plastic verpakkingen per jaar.
Nieuwe WWF-studie over plastic
Het resultaat: gemiddeld eet een mens ongeveer 2000 microplastic deeltjes per week. Dat is ongeveer 5 gram, zoveel weegt een bankaart! De producten waar de meeste microplastics in zitten zijn: water, bier, schaaldieren zoals scampi's en garnalen en zout.
- Great Pacific Garbage Patch: De grootste afvalhoop ter wereld. Ligt in de Grote Oceaan tussen de Amerikaanse westkust en Hawaï. Bestaat uit naar schatting 80 miljoen kilo afval, verspreid over een gebied dat drie keer zo groot is als Frankrijk.
Bloeden door scherpe stukjes glas, plastic of metaal in eten
Het kan gevaarlijk zijn. Scherpe stukjes kunnen je gebit, mond, keel of maagdarmkanaal beschadigen. Als je verder niets merkt, hoef je je geen zorgen te maken en poep je het vanzelf weer uit.
Het equivalent van een rietje! En dan niet zo'n gezellig pasta-rietje dat op den duur afbreekt, maar zo'n old school inmiddels veelal verboden plastic rietje. In jóuw buik. Onder microplastics vallen deeltjes ter grootte van een sesamzaadje.
De plasticvervuiling van de oceanen is gekend als de plastic soep, een immens en mondiaal probleem. Inderdaad, immens groot, zelfs zo groot dat er geen exacte cijfers bekend zijn. Momenteel wordt er geschat dat er ca. 100 tot 150 miljoen ton plastic afval in onze oceanen en zeeën ronddrijft.
In Nederland produceren we jaarlijks bijna 490 kilo afval per persoon. Rond de 60 procent daarvan leveren we gescheiden in. Papier en glas staan aan kop: daarvan brengen we meer dan 75 procent naar de papierbak of glasbak. Van het gft wordt 65 procent gescheiden, plastic verpakkingen en drinkpakken zijn in opmars.
Plastic frisdrankflesje: 5 -10 jaar. Plastic zak: 10 - 20 jaar. Kauwgom: 20 - 25 jaar. Aluminium blikje: tot 1 miljoen jaar.
Hoe komen ze in ons lichaam? Volgens de onderzoekers zou het goed kunnen dat de plastic deeltjes via 'slijmvliescontact' – dus via inname of inademing – in ons lichaam terechtkomen. Zo kunnen in de lucht zwevende deeltjes van tussen de 1 nm en 20 µm gemakkelijk ingeademd worden.
Plastic in het lichaam kan van verschillende bronnen afkomstig zijn. We kunnen ze inslikken als plastic microbeads in bijvoorbeeld tandpasta, maar ook door de consumptie van vis en zeevruchten en nog vele andere producten. Verder kunnen we micro- en nanoplastics inademen die in de lucht zweven.
Hoe meer microplastics je binnenkrijgt, hoe groter de hoeveelheid toxische stoffen waaraan je wordt blootgesteld via het plastic. Gemiddeld krijgt een mens in z'n leven 12,3 mg aan microplastics binnen. Maar een fractie daarvan (41 nanogram) wordt door het lichaam opgenomen.
In 1907 maakt de Belgisch-Amerikaanse Leo Baekeland het eerste volledig synthetische plastic uit aardolie. Hij vernoemt het naar zichzelf: bakeliet. De nieuwe stof geleidt geen stroom en kan goed tegen hitte.
200 jaar: Het duurt zo'n tweehonderd jaar om frisdrankblikjes van aluminium af te breken. Recyclen is een betere optie. 500 jaar: Plastic flessen gemaakt van PET doen er maar liefst 500 jaar over voor ze zijn vergaan.
Schadelijke chemische stoffen en mogelijk ziekteverwekkende micro-organismen die zich aan het oppervlak hechten, kunnen met de deeltjes meeliften het lichaam in. Om de risico's goed te kunnen beoordelen, is veel meer onderzoek nodig.
Uiteraard voldoen wij aan alle nationale en Europese voorschriften inzake kunststoffen en kunnen je verzekeren dat al onze producten die in België verkocht worden geen hormoonverstorende stoffen bevatten en BPA-vrij zijn.
Maag en darmen
Grotere stukken plastic kunnen bovendien hun maag-darmstelsel blokkeren, waardoor het plastic niet meer uitgepoept kan worden. In andere gevallen wordt plastic in de maag vermalen tot kleine stukjes die elders worden achtergelaten.
Meestal zijn er dus geen klachten en er geen vervelende gevolgen. Wanneer er sprake is van bovengenoemde klachten, dan kan de munt zijn blijven steken in de slokdarm. Als de munt daar langere tijd blijft hangen kan dit de slokdarm beschadigen of kan het gaan ontsteken.
Plastic vergaat niet. Dat betekent dat al het geproduceerde plastic dat in de natuur terecht is gekomen daar op de een of andere wijze nog aanwezig is.
Plastic is wel altijd een kunststof. Er zijn drie soorten kunststof: thermoplasten, thermoharders en elastomeren.
Zelfs grote dieren zoals walvissen ontsnappen niet aan de gevaren van visnetten. Jaarlijks overlijden meer dan 300.000 walvissen en dolfijnen door rondzwervend vistuig [15].