Hoe voelt een wee? Heel precies is het niet te omschrijven, omdat ze voor iedereen anders voelen. Maar een wee kun je misschien nog wel het beste vergelijken met heftige menstruatiepijn. Je voelt die pijn in je onderbuik of vagina, maar er zijn ook weeën die uitstralen naar je rug of benen.
Weeën worden vaak vergeleken met heftige menstruatie- of buikpijn en worden omschreven als een stekende pijn of kramp in je onderbuik of vagina. Je voelt ze meestal rondom je bekken en naarmate je bevalling vordert, worden ze steeds heftiger.
Een wee is een samentrekking van de baarmoederspier. Het voelt als een soort kramp in je onderbuik die langzaam opkomt, erger wordt en dan weer afzakt. Je kunt zo'n wee vergelijken met een golf die aanspoelt op het strand. In het begin voel je de pijngolf aan komen rollen.
Vooral in de midden- en laatste fase is de pijn goed te voelen. In de uitdrijvingsfase (tijdens het persen) is de pijn vaak het hevigst. Meestal is de pijn het meest in de buik te voelen, maar ook in de rug en de benen kan pijn gevoeld worden. Na de geboorte van de baby neemt de pijn zeer sterk af.
Een wee is een samentrekking van de baarmoederspier. Het voelt als een heftige menstruatieachtige pijn in je onderbuik, onderrug, soms bovenbenen, die langzaam opkomt, erger wordt en dan weer afzakt.
Meestal begint het met een korte drang tijdens het hoogtepunt van de wee. Dit wordt veroorzaakt door het steeds dieper komen van het hoofdje van de baby. Het hoofdje wordt dan tijdens een wee op je anus gedrukt en dit geeft het gevoel dat je moet poepen.
De eerste uren van de bevalling beweegt de baby vaak tussen de weeën door. Dit kan pijnlijk zijn. Het bewegen van het kindje maakt het je soms moeilijk om te ontspannen.
“Over het algemeen is pijn erger bij vrouwen,” zegt dokter Darnall. “Mannen ervaren pijn minder intens. Sommige vrouwen geven overigens aan dat nierstenen pijnlijker zijn dan bevallen.” Dokter Paul Christo, pijnspecialist in het Johns Hopkins Hospital noemt dit “waarschijnlijk de ergste pijn die je je kunt voorstellen.
Een lotusgeboorte, ook wel lotusbevalling genoemd: steeds vaker gehoord in het land. Maar wat is het eigenlijk? Het is de baby verbonden laten aan de placenta totdat de navelstreng vanzelf loslaat. Dit heeft bij ons 6 dagen geduurd, maar meestal laat de navelstreng wel wat eerder los – op dag 3,4 zo.
De meeste vrouwen hebben tijdens de weeën vooral pijn in hun buik. Maar er zijn ook vrouwen die de pijn vooral in hun rug en/of hun benen voelen. Soms kan de pijn van plaats wisselen.
Soms voelen voorweeën als menstruatiepijn, een andere keer voel je een flinke pijnscheut. De ene keer duren die voorweeën maar even, de andere keer houden de samentrekkingen langer aan. Voorweeën zijn nog niet 'het echte werk', maar zo maakt je lichaam zich wel alvast klaar voor de bevalling.
Je kunt een trap in de ballen niet vergelijken met een bevalling. Toen bloggers van Asapscience het besloten uit te zoeken, kwamen ze er al snel achter dat er helemaal niet zoiets als een standaardmaat voor pijn bestaat.
Als wij de vliezen breken doet dit geen pijn. Je voelt alleen een beetje warm water lopen. Ook daarna maak je steeds opnieuw vruchtwater aan, zodat je kindje nooit 'droog' ligt. Als je nog geen sterke weeën hebt mag je niet in bad, vanwege de kans op infectie.
De pijn tijdens de bevalling neemt meestal toe als de ontsluiting vordering laat zien. Het is in deze fase vaak te voelen in de onderbuik, de onderrug of soms richting de bovenbenen. Ook de pijn tijdens het persen verschilt per persoon. De meesten vinden het een opluchting en prettig om actief aan het werk te gaan.
Concentreer op je ademhaling
Als je het ritme van je ademhaling volgt, ben je minder gericht op de pijn. Dat helpt je te ontspannen en kun je de weeën beter opvangen. Blijf dus rustig doorademen. Adem in, en adem dan langzaam in vier tellen uit.
Weeën doen pijn omdat de baarmoedermond erg gevoelig is en die wordt nu onder druk geopend. Bovendien hangt de baarmoeder aan allerlei banden (soort spiertjes) aan het bekken. De banden staan erg onder spanning omdat de baarmoeder gegroeid is.
Het eerste uur na de geboorte wordt ook wel het Gouden uur genoemd (net als in de fotografie de korte periode als de zon op en onder gaat). Een bijzondere tijd, omdat er in dit uur iets subtiels gebeurt. Het zijn je baby's eerste ervaringen in de wereld, voor het eerst zonder het warme en omhullende baarmoeder gevoel.
Bij het intact laten van de navelstreng, kan de bloedtoevoer naar de baby door blijven gaan. Tijdens de bevalling draagt de placenta ongeveer 25-30% bloed van de baby. Dit bloed bevat niet alleen zuurstof, maar ook stamcellen, ijzer, witte bloedcellen en antistoffen.
In het American Journal of Obstetrics & Gynecology schrijven de onderzoekers dat het eten van de placenta geen effect heeft. "Er is geen wetenschappelijk bewijs gevonden dat de voedingsstoffen en hormonen in de placenta na de geboorte nuttig zijn voor de moeder", is te lezen in het verslag.
"Een vaginale geboorte is niet voor alle vrouwen geschikt. We moeten af van het automatisme van de vaginale bevalling", zegt kersvers hoogleraar gynaecologie Bas Veersema in "Nieuwe Feiten" op Radio 1. "Het lichaam van een vrouw is eigenlijk steeds minder geschikt geworden om een kind te baren".
Het is vrij normaal dat je bij een tweede, door de voorweeën, al een week of wat rondloopt met bijvoorbeeld 2-3 centimeter ontsluiting. De baarmoedermond is dan ook al verweekt en verstreken, dus als je bevalling echt gaat beginnen heb je het eerste stuk eigenlijk al gehad.
Je lichaam perst mee als er een wee komt. De baarmoeder maakt golvende bewegingen. Bij je eerst kind duur de uitdrijving gemiddeld 45 minuten, maar soms ook ruim 1,5 uur. Bij je tweede of volgende kind verloopt de uitdrijving meestal veel sneller, gemiddeld 20 minuten.
Wanneer je volledige ontsluiting hebt duwt het hoofdje tegen jouw rectum, wat zorgt voor het persreflex. Ook zijn de botjes van je baby nog zo soepel en week, dat ze gemakkelijk voor het geboortekanaal zullen passen, zeker met behulp van de openingen tussen de schedelbeenderen, genaamd fontanellen.
Deze kunnen vanaf een week of 24 tot en met de laatste weken voorkomen. Deze voorweeën zijn een natuurlijke voorbereiding op de bevalling. Een voorwee voelt aan als een harde buik, alsof er een voetbal of zware kei in je buik zit, of als een samentrekkend krampgevoel. Voorweeën ontstaan bijv.
Ze zijn echter niet hetzelfde als echte weeën. Een echte wee komt regelmatig en wordt sterker, terwijl harde buiken onregelmatig zijn. Ook voelen harde buiken oncomfortabel aan, maar doen ze geen pijn, terwijl echte weeën dat wel doen. Echte weeën zorgen daarnaast voor ontsluiting, en harde buiken doen dat niet.