In Turkije hoor je 5 tot 10 procent fooi te geven als je uit eten bent geweest. Als je betaalt met een pinpas of creditcard, worden fooien bovenop de prijs niet geaccepteerd. De fooi dient altijd contant te worden gegeven aan de persoon die jou bediend heeft.
Al zijn de servicekosten bij de prijs inbegrepen, een fooi van 10 procent is gebruikelijk. In eenvoudiger lokanta's word je geacht te betalen aan een persoon achter de toonbank, meestal bij de ingang. Daar staat meestal een pot voor fooien. Eventueel kun je wat geld achterlaten op tafel.
Turkije: omgerekend 1 euro per dag voor het kamermeisje en 1 euro voor roomservice. Nederland: het is niet verplicht maar 1 a 2 euro per dag wordt gezien als beloning voor het harde werken.
De fooi in Nederland die doorgaans gegeven wordt ligt tussen de 5% – 10%. Ook wordt het bedrag vaak naar boven afgerond. Een rekening van 42 euro wordt bijvoorbeeld afgerond naar 45 euro.
In Nederland mag je dus helemaal zelf bepalen of je fooi geeft en hoeveel. De vuistregel is vaak 5 tot 10 procent van het bedrag. Althans als je uit eten gaat. ,,Als je een drankje doet op het terras is vaak naar boven afronden al genoeg”, zegt Anne-Marie van Leggelo, directeur van Het Etiquette Bureau.
Volgens Lindner is het goed om de vuistregel aan te houden dat je 10 procent fooi geeft als het goed was. Maar in Nederland zegt Lindner dat je het ook prima kunt maken om geen fooi te geven. "Het is echt een extraatje", zegt hij.
Het is bijvoorbeeld mogelijk dat je werknemers de fooi verdelen op basis van het aantal gewerkte uren. Het bedrag in de fooienpot wordt dan gedeeld door het totaal aantal gewerkte uren. Iedereen vermenigvuldigt zijn eigen gewerkte uren vervolgens met dit bedrag.
Fooi geven is niet wettelijk vastgelegd
Hieruit blijkt dat 38 procent van de gasten altijd fooi geeft in de horeca en 42 procent regelmatig. De rekening afronden naar boven is de favoriete vorm van fooi geven: 41 procent van de gasten betaalt zo wat extra.
Azië En dan heb je nog de landen waar het not done is om fooi te geven. Anne-Marie: “In Aziatische landen, zoals China, Japan, Vietnam en Singapore moet je even heel goed nadenken wat je geeft. Ook geld op tafel leggen, is een ongelooflijke belediging.
Via pinnen of betalen met een creditcard wordt fooi ook vaak digitaal afgerekend. Dan ontvangt niet de werknemer, maar de ondernemer het extra geld. In de wet is vastgelegd dat ook deze fooien buiten de met btw te belasten vergoeding blijft, mits de bedragen door de ondernemer worden doorbetaald aan zijn medewerker(s).
Contant geld is de beste manier om de meeste dingen te betalen. Alleen grote hotels en restaurants accepteren creditcards. In Istanbul betaal je hotels vaak net zo makkelijk met euro's. In de grote steden vind je overal pinautomaten.
Het minimumloon in Turkije is sinds 2016 het equivalent van ongeveer 380 euro. Hoeveel kosten dit geld kan dekken hangt af van de regio. De kosten van levensonderhoud zijn het duurst in de metropool Istanboel.
Met welke betaalmiddelen kun je betalen in Turkije? In Turkije kun je dus cash betalen met de Turkse lira en op sommige plaatsen met de euro. Je kunt ook gewoon je Nederlandse bankpas gebruiken om turkse lira te pinnen in turkije en ook creditcards worden zo'n beetje overal geaccepteerd.
De kosten van medicijnen zijn 30-40% lager dan in de meeste Europese landen en effectiever. Vitaminen en supplementen worden meegenomen uit Turkije. In apotheken vindt u veel goedkopere en vaak effectievere Turkse tegenhangers van veel bekende merken, maar onder een andere naam.
Moet men in obligaties in Turkse lira beleggen die een erg hoog rendement bieden? Vandaag kunt u obligaties in Turkse lira kopen die een rendement bieden tot bijna 30%. Toch raden we u voorlopig af om ze te kopen. De kans is immers groot dat u er uw broek aan scheurt.
In Turkije is onderhandelen een nationale sport. Je doet jezelf tekort als je er niet aan meedoet. Meestal kun je wel 40 procent van de prijs af praten. Maar in restaurants en grotere winkels is afdingen niet gebruikelijk.
Hotels: Als de koffers naar je kamer worden gebracht, geef je een euro fooi; als iemand een taxi voor je bestelt, geef je 50 cent. De schoonmaakster geef je een euro per dag of 5 euro per week.
Je mag zelf bepalen hoeveel fooi je geeft in tapasbars en kleine restaurants. Maar een bedrag rond 5% – 10% van de rekening wordt zeer gewaardeerd.
Fooi geven wordt meestal gemotiveerd als een beloning voor 'extra service'. Oftewel als aanmoediging voor horecapersoneel om hun best voor je te doen.
Wat ook van invloed blijkt te zijn is gehurkt naast de tafel te zitten tijdens het opnemen van de bestelling. Uit onderzoek blijkt dat de kans op een hogere fooi met 20% tot 25% stijgt wanneer je dit doet. Door naast de gast gehurkt de bestelling op te nemen praat je als het ware op ''hetzelfde niveau".
Als vuistregel geldt een fooi van ongeveer 10-15% voor een knipbeurt. Daarmee krijgt een kapper een hogere fooi dan de horeca.
Een fooi is altijd een vrijwillige gift voor een goede service. Je bent nergens toe verplicht.
Fooi is geen loon. Je betaalt als werkgever ten minste het loon wat voor de functie staat. Dat is het loon volgens de loontabel van de horeca-cao of het wettelijk minimumloon. Je moet in ieder geval het netto-wettelijke minimumloon via de bank overmaken naar de rekening van de medewerker.
Fooien zijn geen loon aangezien zij door derde en zodoende niet door de werkgever worden betaald. Een werkgever heeft geen recht op de fooien die een medewerker ontvangt en kan afdracht daarvan niet vorderen. Van afdracht aan de werkgever is geen sprake, als het geld in een fooienpot voor het personeel wordt gestopt.